Isavr Đakon
Sveti Isavr, je đakon i sveštenomučenik rane crkve (3. vek) koji se proslavlja zajedno sa mučenicima Vasilijem, Inokentijem, Filiksom, Ermijem i Peregrinom.[1]
Isavr, Vasilije i Inokentije su bili rodom iz Atine. Oni su došli u grad Apoloniju, kako njihovo žitije svedoči, po otkrivenju anđela Božje. Tamo su našli Filiksa, Peregrina i Ermija, koji su bili hrišćani.
Živeći pobožno i hrišćanski, prekinuli su druženje i opštenje sa svojim rođacima koji su bili pagani. Zbog toga su bili optuženi za nepoštovanje državne vere. Gradonačelnik Apolonije ih je primoravao da se odreknu vere u Hrista. Pošto su oni to odbili, naređeno je da im se odseku glave. Sveti Isavr i Inokentije su predati u ruke gradonačelnikovom sinu Apoloniju. On ih je mučio ognjem i vodom, ali im ni vatra ni voda nisu naškodili. Ovo čudo je privuklo veri Hristovoj mnoge neznabošce, među kojima su prvi bili rođena braća Ruf i Rufijan, savetnici grada Apolonije. Na posletku biše im glave odsečene, i oni kao pobedonosci otidoše na nebesa.
Od tri rukopisa u kojima se nalazi pomen svetog Isavra i njegovih drugova Vasilija, Inokentija, Feliksa, Ermije i Peregrina nešto potpuniji podaci sačuvani su u mineju za mesece od marta do avgusta koji je 1071. godine kopirao izvesni monah Kiril. U tom rukopisu sačuvana je služba u kojoj se pominju brojna čuda na grobu svetog đakona u Carigradu.
Mošti svetog Isavra u nepoznato vreme prenete su iz Apolonije u prestonicu carstva Carigrad. Sačuvan je kanon u akrostihu u kojem se uzvišenim atributima proslavljaju Isavr i njegovi sastradalnici. Tu se govori i o crkvi svetog đakona, u kojoj su čuvane njegove čudotvorne mošti.[2]
Pravoslavna crkva ga proslavlja 6/19 jula zajedno sa sveštenomučenicima Vasilijem, Inokentijem, Filiksom, Ermijem i Peregrinom.[3]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Sveti mučenik Isavr đakon i ostali s njim”. Prijateljboziji.com (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-01-22.
- ^ Preradovic, Dubravka (2012-01-01). „Kult svetog djakona Isavrija u Draču, Zograf 35 (2012), p. 1-12 (summary : Cult of the St. Isauros in Durres, p. 12)”. Zograf 36.
- ^ „Žitija Svetih za jul – Strana 7 – Svetosavlje”. svetosavlje.org. Pristupljeno 2022-10-07.