Lokalizam (lingvistika)
Lokalizam (lat. locus - lokus = mjesto, smeštaj; local = prostran, svojstven određenom mjestu) – u lingvistici – odnosi se na mjesno ogrančenje upotrebe specifičnih elemenata u lingvističkoj strukturi. Ograničenja se odnose na lokalno određeni raspon u kojem se pravila mogu primijeniti na određenu strukturu. Teorija transformacije gramatike koristi sintaksne lokalizme, sa ograničenjima na izboru, sintaksne obavezne forme, i sintaksne promjene.[1][2]
U lingvistici, transformacijska gramatika ili transformacijsko-generativna gramatika je takva gramatika, posebno prirodnih jezika koja uključuje korištenje definisanih operacija za tvorbu novih oblika od već postojećih. Ovaj koncept formulisao je Naom Čomski.
Prema kraćoj definicije, lokalizam je govorna ili kakva druga osobina nekog kraja, dijalektizam (lat.), riječ koja je u upotrebi u jednom lokalnom području, ili lokalna posebnost govora i/ili djelovanja.[3]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Vujaklija M. (1936-2009): Leksikon stranih reči i izraza, Prosveta, Beograd.
- ^ Klajn I., Šipka M. (2006): Veliki rečnik stranih reči i izraza. Prosveta, Beograd.
- ^ „Localism - Definition of localism by Merriam-Webster”. merriam-webster.com. Pristupljeno 2. 8. 2015.