Memorijska arhitektura

Memorijska arhitektura opisuje metode koje se koriste za implementaciju elektronskog računara za skladištenje podataka, na način koji je kombinacija najbržeg, najpouzdanijeg, najizdržljivijeg, i najjeftinijeg načina za čuvanje i preuzimanje informacije. U zavisnosti od konkretne upotrebe, kompromis jednog od ovih zahteva može biti neophodan u cilju poboljšanja drugog zahteva.

Na primer, dinamička memorija se uobičajeno koristi za primarno skladištenje podataka zbog svoje brzine za brzi pristup. Međutim dinamička memorija mora biti više puta osvežena sa naletom miliona aktuelnih vremena po sekundi, ili će sačuvani podaci biti raspadnuti ili izgubljeni. Fleš memorija omogućava dugoročno skladištenje tokom perioda od nekoliko godina, ali je mnogo sporija od dinamičke memorije, i statičke ćelije za skladištenje memorije se troše zbog česte upotrebe.

Slično tome, magistrala podataka je često dizajnirana tako da odgovara specifičnim potrebama, kao što su serijski ili paralelni pristup podacima, a memorija se može dizajnirati da obezbedi detekciju za bit parnosti ili čak da se dizajnira za ispravljanje grešaka u skupim poslovnim sistemima.

Vidi još

• Keš centralne procesorske jedinice
• Raspodeljena opšta memorija (DSM)
• Harvardska arhitektura
• Memorijska hijerarhija
• Registar (računarstvo)
• Deljena memorija
• Fon Nojmanova arhitektura