Anatolij Turilov
| Anatolij Arkadjevič Turilov | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 23. maj 1951. |
| Mesto rođenja | Jaroslavlj, Ruska SFSR, Sovjetski Savez |
| Obrazovanje | MSU Faculty of History |
| Naučni rad | |
| Polje | Istorija |
| Akademija | Srpska akademija nauka i umetnosti |
| Nagrade | Order of St. Sergius of Radonezh 2nd class, Order of Holy Prince Daniel of Moscow 2nd class |
Anatolij Arkadjevič Turilov (Jaroslavlj, 23. maj 1951) ruski je istoričar i akademik[1], inostrani član sastava Srpske akademije nauke i umetnosti od 1. novembra 2012,[2]vodeći naučni saradnik Odeljenja za istoriju srednjeg veka Instituta za slavistiku Ruske akademije nauka.[3]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Završio je osnovne studije istorije na Moskovskom državnom univerzitetu Lomonosovu 1976. godine i postdiplomske na Institutu za slavistiku i balkanistiku Ruske akademije nauka.[2] [1]Tema njegovog magistarskog rada je bila „Bugarski i srpski izvori za srednjovekovnu istoriju Balkana u ruskoj pismenosti od kraja 14. do prve četvrtine 16. veka”.[4] [1]
Radio je kao glavni naučni saradnik Instituta za slavistiku Ruske akademije nauka od 1979. godine i Ruske državne biblioteke 1977—1979.[2][1] Godine 1983. je učestvovao u sovjetskoj naučnoistraživačkoj ekspediciji na Svetu Goru.[4] Bio je glavni urednik Svodnog kataloga slovensko-ruskih rukopisnih knjiga XIV veka.[2][1]
Učestvuje u projektu Srpske akademije nauka i umetnosti o anotiranom izdanju povelja srpskih vladara od 13. do početka 16. veka manastira Hilandar.[1]
Napisao je preko 250 članaka i odeljaka u Pravoslavnoj enciklopediji, T. 1–24 (M., 2000–2010).[3]
Oblasti delovanja i interesovanja[uredi | uredi izvor]
Istoričar, istraživač duhovne kulture pravoslavnih Slovena u srednjem veku i ranom novom vremenu, specijalista u oblasti ćirilske paleografije (uključujući i odeću), stručnjak za srednjovekovnu slovensku knjigu i pisanu tradiciju.[1]
Bavi se problemima kulturne istorije i duhovnog života istočnih i južnih Slovena 9–17. veka: proučava književno stvaralaštvo učenika Ćirila i Metodija i njihovih savremenika, međuslovensku knjigu i književne veze, knjižna kultura Belorusije i Ukrajine, rana istorija ruskog štamparstva.[1]
Istražuje pisane izvore o istoriji narodnih verovanja istočnih Slovena. Bavi se izučavanjem izvora i pomoćnim istorijskim disciplinama.[1]
Pronašao je spisak najznačajnijeg spomenika bugarske istorijske misli 11. veka, koji se oko stotinu godina smatrao izgubljenim - „apokrifna hronika“.[3]
Članstvo[uredi | uredi izvor]
Član Međunarodne biblijske komisije pri Međunarodnom komitetu slavista (do 2012), Arheografske komisije Ruske akademije nauka, Naučno-izdavačkog saveta Pravoslavne enciklopedije, Patrijaršijskog hagiografskog saveta pri Pravoslavnoj enciklopediji, Stručnog saveta za dodelu nagrada u znak sećanja na Mitropolita Makarija (Bulgakov), Nacionalnog komiteta slavista (2018), Komisije RAN za dodelu Šahmatovske nagrade (2018), ekspert RAN (2018).[1]
Nagrade i priznanja[uredi | uredi izvor]
Dobitnik je ordena Svetog Sergija Radonješkog drugog stepena, Svetog Danila Moskovskog drugog stepena i Svetog Makarija trećeg stepena.[2][1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ e ž z i j „Turilov Anatoliй Arkadьevič”. inslav.ru. Pristupljeno 30. 1. 2024.
- ^ a b v g d „Anatolij Arkadjevič Turilov”. SANU.
- ^ a b v „Turilov Anatoliй Arkadьevič kandidat istoričeskih nauk”. slaviachristiana.ru. Pristupljeno 30. 1. 2024.
- ^ a b Radisavljević, Zoran. „Ljubav prema rukopisima”. Politika Online. Pristupljeno 2022-03-26.
