Bitka kod Monlerija
| Bitka kod Monlerija | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Burgundskih ratova | |||||||||
 Zamak Monleri. | |||||||||
| |||||||||
| Sukobljene strane | |||||||||
 Kraljevstvo Francuska |
 Vojvodstvo Burgundija | ||||||||
| Komandanti i vođe | |||||||||
| Luj XI |
Karlo Smeli  | ||||||||
| Jačina | |||||||||
| oko 9.000 konjanika | oko 10.000 | ||||||||
| Žrtve i gubici | |||||||||
| znatni | znatni | ||||||||
Bitka kod Monlerija (fr. Battle of Montlhéry), 16. jula 1465, između francuskog kralja Luja XI i Karla Smelog, vojvode od Burgundije, bila je deo Burgundskih ratova. Završena je bez pobednika.[1]
Pozadina[uredi | uredi izvor]
Zaveru feudalaca protiv francuske krune, začetu 1464. i nazvanu Liga javnog dobra (fr. Ligue du Bien public), pod vođstvom Karla Smelog, vojvode od Burgundije, kralj Luj XI odlučio je da uništi u samom začetku. Lako je umirio Beri (fr. Berry), a zatim i oblast Burbon (fr. Bourbon). Za to vreme je Karlo Smeli, na čelu burgundijske vojske, prešao Senu u nameri da se spoji sa snagama Fransoa II (fr. Francois II duc de Bretagne), vojvode od Bretanje. Da bi ga u tome sprečio, Luj XI mu je pohitao u susret. Sudarili su se kod Monlerija (fr. Montlhéry), 15 km južno od Pariza.[1]
Bitka[uredi | uredi izvor]
Zahvaljujući dovoljno objektivnoj i detaljnoj hronici Filipa Komina (fr. Philippe De Commynes), učesnika te bitke, to je jedan od najbolje poznatih sudara dveju vojski u 15. veku.[1]
Vojske su bile približne jačine. Luj XI doveo je sve svoje ordonans-kompanije, oko 2.200 kopalja i oko 9.000 konjanika. Karlo Smeli imao je 10.000 ljudi, od toga oko 1.400 vitezova, slabije naoružanih (samo je 400 vitezova bilo oklopljeno), a dobrim delom bez velikog ratnog iskustva. Bitka je počela borbom strelaca. Težeći brzom ishodu, Karlo Smeli razbio je jurišem svog desnog krila neprijateljevo levo krilo i prešao u gonjenje. Međutim, i kraljevo desno krilo postiglo je isti rezultat. Ranjen, i u opasnosti da bude opkoljen, Karlo Smeli ubrzo se vratio svojoj glavnini, a zamoreni borci oba tabora nisu bili u stanju da nastave bitku do rešenja.[1]
Posledice[uredi | uredi izvor]
Luj XI povukao se u Pariz, posle čega se Karlo Smeli spojio sa svojim saveznicima[1] i opseo grad. Plašeći se pobune Parižana u slučaju duže opsade i gladi, kralj Luj je potpisao ugovor u Konflanu (1465), predavši pobunjenim velikašima gotovo sve što su tražili: posede, novac i položaje. Kraljev brat Šarl, vojvoda od Berija, jedan od vođa pobune, dobio je Normandiju.[2] Ova uspela pobuna, i dalji pokušaji Šarla Smelog da od Burgundije napravi nezavisnu državu, bili su uvod u Burgundske ratove, koji su okončani tek 1477, pripajanjem Burgundije od strane Francuske.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 5), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1973), str. 571
- ^ Vil Djurant, Reformacija, Narodna knjiga, Beograd (2000), str. 97.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 5), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1973), str. 571
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
