Branislav Lazičić
| Branislav Lazičić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 25. oktobar 1904. |
| Mesto rođenja | Lusići, Banja Luka, Austrougarska |
| Datum smrti | 9. avgust 1948. (43 god.) |
| Mesto smrti | Banja Luka, NR Bosna i Hercegovina, FNR Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1941—1945. |
| Vojska |  Jugoslovenska vojska u otadžbini |
| Učešće u ratovima | Drugi svetski rat |
Branislav Brane Lazičić (Lusići, Banja Luka, 25. oktobar 1904 – Banja Luka, 9. avgust 1948) je bio srpski i jugoslovenski pravnik i novinar, član Komande Zapadne Bosne JVuO u Drugom svjetskom ratu.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Gimnaziju je pohađao u Banjoj Luci, a završio 1926. u Sarajevu. Pravo je studirao u Beogradu i Zagrebu, gdje je 1939. i diplomirao. Bio je jedan od pokretača i glavni i odgovorni urednik dnevnog lista „Nova štampa“, koji je izlazio u Banjoj Luci (1930–1932), kao i saradnik „Vrbaskih novina“ i književno-kulturnog časopisa „Razvitak“ (Banja Luka). Bio je i saizdavač studenskih novina „Narodna omladina“ (Zagreb), u kome je objavljivao članke. Od 1935. radio je kod advokata Stevana Moljevića, najprije kao pisar, a nakon diplomiranja kao advokatski pripravnik. Po izbijanju rata pobjegao je na selo, jula 1941, kada je njegova porodica krišom otišla u Beograd. Po formiranju ustaničke pozadinske službe bio je u komandi pozadine. Poslije rascjepa u ustaničkim redovima na Manjači i podjele na četnike i partizane, aprila 1942. partizani su ga izveli na sud. Oslobođen je, da bi kasnije opet bio hapšen. Pridružio se četnicima nakon saznanja da su Dražu Mihailovića saveznici priznali kao zakonitog predvodnika borbenih snaga, a da je uz njega i Stevan Moljević. U ime četničkog puka „Manjača“ učestvovao je na konferenciji delegata četničkih odreda istočne i zapadne Bosne, održanoj 1. i 2. jula 1942. u selu Grapska (danas na teritoriji grada Doboja). Tada je formiran Gorski štab četničkih odreda Bosne, u kojem je Lazičić postavljen za referenta za propagandu. Na konferenciji u Kulašima 2. i 3. maja 1943. naglasio je potrebu reorganizacije propagande po ugledu na partizansku. Na konferenciji 8. juna 1943. u Lipovcu (danas u opštini Čelinac) obrazovana je Komanda bosanskih četnika, a Lazičić je postao referent za politička i pravna pitanja. Vrhovna komanda Jugoslovenske vojske u Otadžbini postavila ga je za šefa propagande Komande zapadne Bosne oktobra 1943. Iste godine pokrenuo je izdavanje lista „Srpska zastava“, čijih je sedam brojeva štampano. Susreo se sa generalom Dragoljubom Mihailovićem u Boškovićima (danas područje grada Laktaši), aprila 1945. Nakon amnestije avgusta 1945. skrivao se uglavnom na području Manjače. Na sastanku četničkih grupa 28. i 29. juna 1947. na planini Lisina simbolično je obnovljena Komanda zapadne Bosne, u kojoj je Lazičić imao savjetodavnu funkciju. Zarobljen je decembra 1947. u selu Šljivno. Tokom ispitivanja konstatovano je da Lazičić nije učestvovao u borbama, ali je „svojom propagandom, savjetovanjem i prisutnošću vodio težu i veću borbu protiv partizanskog pokreta od onih sa oružjem“. Zbog krivičnog djela protiv naroda i države 30. aprila 1948. osuđen je na smrtnu kaznu i kasnije strijeljan.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Enciklopedija Republike Srpske. 5, K-L. Banja Luka: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2023. str. 733. ISBN 978-99976-42-72-1.
