Vaterpolo reprezentacija Crne Gore
 | Ovaj članak ili jedan njegov deo nije ažuriran. Ažurirajte ovaj članak kako bi prikazao nedavne događaje ili najnovije dostupne informacije. Pogledajte stranicu za razgovor za više informacija. |
 | |
| Nadimak | Crvene ajkule |
|---|---|
| Savez | Vaterpolo i plivački savez Crne Gore[1] |
| Konfederacija | LEN (Evropa) |
| Selektor |  Vladimir Gojković |
| Pomoćni trener | Vido Lompar |
| Kapiten | Draško Brguljan |
| FINA šifra | MNE |
| Prva međunarodna utakmica | |
 Italija 10 : 11 Crna Gora (Trst, Italija; decembar 2006) | |
| Najveća pobeda | |
Crna Gora 30 : 3  Švajcarska (Kotor, Crna Gora; mart 2007) | |
| Najveći poraz | |
Crna Gora 3 : 13  Srbija (Đenova, Italija; jun 2008) | |
| Olimpijske igre | |
| Učešća | 3 (prvi put: 2008) |
| Najbolji rezultat | 4. mjesto (2008, 2012, 2016) |
| Svetsko prvenstvo | |
| Učešća | 10 (prvi put: 2009) |
| Najbolji rezultat |  (2013) |
| Evropsko prvenstvo | |
| Učešća | 9 (prvi put: 2008) |
| Najbolji rezultat |  (2008) |
| Svetska liga | |
| Učešća | 8 (prvi put: 2007) |
| Najbolji rezultat |  (2009) |
| Svetski kup | |
| Učešća | 1 (prvi put: 2014) |
| Najbolji rezultat | 7. mjesto (2014) |
Vaterpolo reprezentacija Crne Gore predstavlja Crnu Goru na svim međunarodnim vaterpolo takmičenjima. Najveći uspesi reprezentacije su srebrna medalja na Svetskom prvenstvu, zlatna na Evropskom i dva četvrta mesta na Olimpijskim igrama.
Vaterpolisti iz Crne Gore učestvovali su u svim jugoslovenskim i srpsko-crnogorskim reprezentacijama od 1932. do 2006. godine. Te reprezentacije, baš kao i države u čije su ime nastupale, nosile su razna imena:
- 1932—1940
Kraljevina Jugoslavija - 1945—1991
FNR/SFR Jugoslavija - 1992—2003
SR Jugoslavija - 2003—2006 Srbija i Crna Gora
Istorija[uredi | uredi izvor]
Era Petra Porobića (2006–2011)[uredi | uredi izvor]
2006: Raspad SCG. Osnivanje reprezentacije Crne Gore[uredi | uredi izvor]
Posljednje takmičenje na kom su, pod zastavom Srbije i Crne Gore, učestvovali igrači iz Crne Gore bio je Svjetski kup, održan juna 2006. godine. Osvojena je zlatna medalja, ali je, svega tri mjeseca kasnije, Evropsko prvenstvo u Beogradu proteklo bez učešća Zlokovića, Jokića, Gojkovića, Janovića, Radića i selektora Porobića. Pomenuti su odlučili da, na daljim takmičenjima, nastupaju za Crnu Goru. Za razliku od njih, mladi i perspektivni Andrija Prlainović, rođen 1987. godine, donio je odluku da iz Jadrana pređe u Partizan, te da, ubuduće, nastupa za reprezentaciju Srbije.
Prvu utakmicu reprezentacija Crne Gore odigrala je u Trstu, decembra 2006, protiv Italije, koju je dobila rezultatom 11:10. Istog mjeseca, savladana je i Španija (13:10), dok je u dvomeču protiv Hrvatske ostvaren polovičan učinak (7:10 u Zagrebu; 9:8 u Budvi).
2007: Od "B" divizije do elitnog društva[uredi | uredi izvor]
U prvoj polovini 2007. Crna Gora je učestvovala u kvalifikacijama za "B" prvenstvo Evrope, u kojima je, ubjedljivim pobjedama nad Irskom (25ː2), Austrijom (26ː1) i Švajcarskom (30ː3), pokazala da kvalitetom uveliko prevazilazi nivo "B" divizije.
Iste godine je našla svoje mesto i u kvalifikacijama za završni turnir Svjetske lige. U grupi sa veoma snažnim protivnicima (Srbija, Italija, Njemačka i Grčka) zauzela je drugo mesto, što je bilo nedovoljno za odlazak na završni turnir.
Nakon zadovoljavajućih nastupa u Svjetskoj ligi, igrane su, u Mančesteru, utakmice na "B" prvenstvu Evrope. Bez većih problema, uknjižene su pobjede protiv Turske (16ː5), Malte (21ː2), Belgije (28ː6), Makedonije (19ː7), Bjelorusije (14ː5 i 26ː1) i, u finalu, Francuske (19ː9). Time je izboren plasman u "A" diviziju, a uspješna godina je zaokružena trijumfom na Univerzijadi[2] i osvajanjem prvog mjesta na kvalifikacionom turniru za odlazak na Olimpijske igre 2008. U tim kvalifikacijama, održanim u Bratislavi, pobijeđene su Italija (12ː8), Slovenija (19ː4), Grčka (9ː5), Holandija (15ː5), Rusija (12ː5) i, u finalu, Rumunija (9ː8).
Crvene ajkule su tako, za svega nekoliko mjeseci, prešle put od dna "B" divizije do ekipe koja se, s pravom, smatra jednom od najkvalitetnijih na svijetu.
2008: Zlato u Malagi. Četvrto mjesto u Pekingu[uredi | uredi izvor]
Olimpijska godina je započeta osvajanjem drugog mjesta na kvalifikacionom turniru za plasman na Evropsko prvenstvo. U Dubrovniku su pobijeđeni Ujedinjeno Kraljevstvo (18ː3) i Slovenija (18ː3), dok je protiv Hrvata zabilježen poraz (6ː7).
Učešće u Svjetskoj ligi je shvaćeno kao priprema za Evropsko prvenstvo i Olimpijske igre. U konkurenciji Hrvatske, Grčke i Italije, ostvareno je prvo mjesto u kvalifikacionoj grupi. Ipak, na završnom turniru, održanom u Đenovi, osvojeno je tek četvrto mjesto, nakon poraza od Srbije (3ː13) i Australije (7ː8).
Gorak ukus đenovljanskog debakla ispran je petnaestak dana kasnije, na Evropskom prvenstvu u Malagi. U tzv. grupi smrti su ostvarene pobjede protiv Španije (8ː7), Grčke (11ː10), Mađarske (10ː9) i Slovačke (14ː5), dok poraz od Hrvatske (6ː7) nije imao uticaj na konačni plasman. Crvene ajkule su zauzele prvo mjesto i obezbijedile direktan prolaz u polufinale. Uslijedila je osveta Hrvatima (9ː7), a u finalu je, nakon velike borbe i nekoliko preokreta, savladana Srbija (6ː5). Crna Gora je, tako, na prvom velikom takmičenju osvojila zlatnu medalju.
Pritisak javnosti i djelimično zasićenje ostvarenim uspjehom donekle su poremetili crvene ajkule, pa su, u grupnoj fazi olimpijskog turnira u Pekingu, igrali ispod očekivanja. Pobjede nad Kanađanima (12ː0) i Grcima (10ː6), remiji sa Mađarima (10ː10) i Australijancima (5ː5), te ubjedljiv poraz od Španije (6ː12) bili su dovoljni tek za treće mjesto. U četvrtfinalu je, međutim, savladana Hrvatska (7ː6), ali su, potom, uslijedila dva poraza (9ː11 protiv Mađarske i 4ː6 protiv Srbije), pa je, na kraju, ostvareno razočaravajuće 4. mjesto.
Bio je to, ujedno, oproštaj kapitena Uskokovića od reprezentacije. Ulogu formalnog vođe tima će, u predstojećim sezonama, imati Nikola Janović, koji je, u izboru LEN-a, bio 3. na listi najboljih vaterpolista Evrope u ovoj godini.[3]
2009: Zlato u Podgorici. Neočekivani pad u Rimu[uredi | uredi izvor]
Glavni konkurenti su ušli u proces podmlađivanja svojih timova, pa se od Crne Gore očekivalo da, u narednom olimpijskom ciklusu, vodi glavnu riječ u svjetskom vaterpolu.
Na završnom turniru Svjetske lige, koji je održan u Podgorici, osvojena je zlatna medalja. Redom su padali JAR (18ː5), Hrvatska (12ː7), Australija (6ː4), Japan (18ː2), SAD (10ː6) i, u finalu, opet, Hrvatska (8ː7). Činilo se tada da je to početak crnogorske dominacije u ovom sportu.
Svjetsko prvenstvo, održano u Rimu, pokazalo je, međutim, da su takva očekivanja bila neosnovana. Osrednje partije u grupi (pobjede nad autsajderima, Kinom (14ː4) i Brazilom (19ː5) i ubjedljiv poraz od Hrvatske, 5ː11) nikoga nijesu mogle da ohrabre, ali se, ipak, očekivalo da će se, kako prvenstvo bude odmicalo, forma podizati. Mimo svih očekivanja, kraj je došao već u sljedećoj fazi: u osmini finala nije bilo rješenja za raspoložene Njemce (8ː9), pa je, umjesto borbe za zlatnu medalju, Crna Gora završila na slabom devetom mjestu.
2010: Srebro u Nišu. Krah u Zagrebu[uredi | uredi izvor]
Debakl na Svjetskom prvenstvu doveo je u pitanje stvarne mogućnosti crvenih ajkula, pa su se nastupi u 2010. doživljavali kao šansa da se pokaže pripadnost vrhu svjetskog vaterpola. Počelo je dobro. U Svjetskoj ligi je osvojeno drugo mjesto, mada je zaista malo nedostajalo, pa da Crna Gora odbrani zlatnu medalju. U kvalifikacionoj grupi su "preveslani" Kinezi (16ː4), Španci (11ː7) i Amerikanci (7ː7, pet. 4ː2), u četvrtfinalu Južnoafrikanci (21ː2), u polufinalu Australijanci (8ː6), dok je finalu, poslije peteraca, slavila Srbija (10ː10, pet. 2ː4).
Na Evropskom prvenstvu, održanom u Zagrebu, crnogorska reprezentacija je bila pojačana prisustvom bivše jedinice Srbije i Crne Gore i samostalne Srbije, Denisa Šefika. Početak je bio idealan (pobjeda nad Hrvatskom, 11ː9), ali je, nakon toga, uslijedio teško objašnjivi pad. Poraz od Italije (10ː11), tijesna pobjeda nad Španijom (8ː7), lakši trening sa autsajderom Turskom (22ː2) i šokantan remi sa Rumunijom (9ː9) "gurnuli" su crvene ajkule na treće mjesto u grupi, što je značilo da u četvrtfinalu slijedi susret sa Srbijom, ekipom koju su svi željeli izbjeći. Igralo se gol-za-gol, sa nekoliko preokreta, a na kraju je Crna Gora poražena (5ː6), pa je, za slabu utjehu, ostala borba za 5. mjesto (pobjeda nad Njemačkom, 14ː6).
Propuštena je tada još jedna prilika da se osvoji medalja, a iznenađujuće povlačenje Vladimira Gojkovića[4] - pokazaće se, privremeno - dalo je povoda mnogima da posumnjaju u kvalitet međuljudskih odnosa u crnogorskoj reprezentaciji.
2011: Debakl u Šangaju. Odlazak Porobića[uredi | uredi izvor]
Oslabljena neigranjem dojučerašnjih prvotimaca, Gojkovića, Zlokovića i Paskovića,[traži se izvor] okrnjenog ugleda i problematičnih odnosa među samim igračima, Crna Gora je, u 2011. zabilježila razočaravajuće rezultate. U Svjetskoj ligi je, nakon četvrtfinalnog poraza od Amerikanaca (6ː6, pet. 3ː4), ostvareno 5. mjesto, dok je, na Svjetskom prvenstvu, u Šangaju, osvojeno tek 7. mjesto. Počelo je porazom od Mađara (10ː11), uslijedile su pobjede nad Španijom (9ː7), Kazahstanom (16ː5) i Rumunijom (8ː4), da bi, u četvrtfinalu, protiv Hrvatske, bio doživljen pravi brodolom (6ː9).
Najveći poraz u ovoj godini, ipak, nijesu bili loši rezultati, koliko činjenica da je u to vrijeme najtalentovaniji crnogorski vaterpolista, Dušan Mandić, rođen 1994. u Kotoru, odlučio da nastupa za reprezentaciju Srbije.[5]
Bilo je očigledno da mnogo toga u timu ne štima, pa je Petar Porobić mjesto selektora ustupio Ranku Peroviću, koji se, dvije godine ranije, proslavio osvajanjem Evrolige sa Primorcem.[traži se izvor]
Era Ranka Perovića (2011–2015)[uredi | uredi izvor]
2012: Srebro u Ajndhovenu. Neuspjeh u Londonu[uredi | uredi izvor]
Pojava novog selektora i povratak Zlokovića, Paskovića i Gojkovića[traži se izvor] ulili su nadu da je, u olimpijskom godini, moguće napraviti nešto više od plasmana u četvrtfinale. Da takve nade nijesu bile bez osnova, pokazao je nastup nacionalnog tima na Evropskom prvenstvu u Ajndhovenu. U prvoj utakmici je pobijeđena Njemačka (13ː7), uslijedio je poraz od Hrvatske (8ː10), potom pobjeda nad Rumunijom (11ː8), remi sa Španijom (10ː10) i, na kraju, trijumf nad Srbijom (11ː7), kojim se Crna Gora uzdigla do drugog mjesta u grupi i lakšeg protivnika u četvrtfinalu. U hrvatskim medijima se, nakon ove utakmice, govorilo o navodnom dogovoru srpskog i crnogorskog saveza, a sve u cilju izbacivanja Hrvatske iz borbe za medalje. Ipak, ta tvrdnja je, bez konkretnih dokaza, ostala na nivou špekulacije.[6]
U četvrtfinalu je savladana Grčka (11ː9), u polufinalu, nakon produžetaka, Mađarska (15ː14), ali je u finalu, poslije velike borbe, pretrpljen poraz od Srbije (8ː9). Mlađan Janović je proglašen za najboljeg igrača ovog prvenstva, a osvojena srebrna medalja je, u crnogorskim medijima, ocijenjena kao veliki uspjeh i dugo čekani povratak u vrh evropskog vaterpola.
U želji da se fokusira na kvalifikacije za Olimpijske igre u Londonu, Crna Gora je odustala od nastupa u Svjetskoj ligi. U tim kvalifikacijama, osvojeno je prvo mjesto, uz maksimalni učinak - osam utakmica, osam pobjeda. Redom su padali Holanđani (12ː6), Njemci (11ː7), Grci (8ː7), Makedonci (14ː6), Rumuni (14ː8), Turci (19ː6), ponovo Grci (13ː12) i, u finalu, Španci (12ː9).
Učešće na olimpijskom turniru je započeto neočekivanim porazom od Amerikanaca (7ː8), ali su stvari, već nakon pobjede u drugom kolu (Mađarska, 11ː10) izgledale mnogo bolje. Remi sa Srbijom (11ː11) i pobjede protiv Rumunije (12ː8) i Ujedinjenog Kraljevstva (13ː4) bili su dovoljni za drugo mjesto u grupi. U četvrtfinalu je pobijeđena Španija (11ː9), ali je, u polufinalu, lakše nego što se očekivalo, pretrpljen poraz od Hrvatske (5ː7). Borba za bronzanu medalju, protiv Srbije, bila je repriza okršaja iz Pekinga, kada su se pomenuti timovi, takođe, borili za treće mjesto. Crna Gora je, ovog puta, vodila tokom većeg dijela utakmice, imala čak i tri gola prednosti (11ː8), ali su Srbi smogli snage da preokrenu rezultat (11ː12) i osvoje medalju. Ovo je, imajući u vidu tok utakmice i sam ulog, jedan od najtežih poraza crnogorske vaterpolo reprezentacije.
Vladimir Gojković je, ranije nego što se očekivalo, završio igračku karijeru, Boris Zloković je zatražio pauzu od nastupa za reprezentaciju, a jedan od najvećih talenata, Gavril Subotić, rođen 1996. godine, odlučio je da se, poput Prlainovića i Mandića, preseli u Beograd i ubuduće igra za reprezentaciju Srbije.[traži se izvor]
Na kraju godine je, u režiji LEN-a, izvršen odabir najboljih vaterpolista Evrope. Aleksandar Ivović je zauzeo 3. mjesto na toj listi.[7]
2013: Bronza u Čeljabinsku. Srebro u Barseloni[uredi | uredi izvor]
Početak novog ciklusa bio je ispunjen bitnim promjenama. Pasoš Crne Gore i pravo da zaigra za njenu reprezentaciju dobio je ljevoruki Francuz, Igo Kruzija, tadašnji prvotimac Budve.[traži se izvor]
U Svjetskoj ligi je - nakon četvrtfinalne pobjede nad Rusijom (7ː7, pet. 5ː4), polufinalnog poraza od Srbije (6ː8) i završne pobjede nad SAD (10ː10, pet. 3ː1) - osvojena bronzana medalja, što je bila odlična uvertira za Svjetsko prvenstvo, koje je održano u Barseloni.
Nastup na najvećoj svjetskoj smotri je otvoren porazom od Grčke (4ː6), da bi, potom, došlo do fantastičnog obrta. Uslijedile su pobjede protiv Španije (7ː5), Novog Zelanda (23ː1), Kanade (12ː4), Srbije (9ː8) i Italije (10ː8). Finale, protiv Mađarske, otvoreno je veoma loše (0ː3), pa je ostatak utakmice protekao u jurenju rezultata. Ipak, Mađari su, u finišu, bili spretniji i srećniji (7ː8, Kruzija je promašio posljednji šut za izjednačenje), pa su se Crnogorci morali zadovoljiti srebrnom medaljom.
Aleksandar Ivović je bio najbolji strijelac turnira (20 golova), a, osim njega, mjesto u idealnoj postavi je našao i Mlađan Janović. Osim titule najboljeg strijelca Svjetskog prvenstva, Ivović je, u izboru LEN-a, bio 4. na listi najboljih vaterpolista Evrope.[8]
2014: Bronza u Dubaiju. Neobjašnjiv sunovrat u Budimpešti[uredi | uredi izvor]
Evropsko prvenstvo je ocijenjeno kao prioritet, pa su neki od ključnih igrača (Nikola Janović, Ivović) bili pošteđeni obaveze igranja u Svjetskoj ligi, u kojoj je, pomalo neočekivano, osvojena bronzana medalja. Nakon početnog trijumfa nad Brazilom (15ː5), uslijedio je krah protiv Srbije (5ː14) i neubjedljivo izdanje protiv slabašne Kine (9ː8). Ipak, u četvrtfinalu su, prilično ubjedljivo, savladani Amerikanci (10ː4), da bi se, u polufinalu, Mađari pokazali snažnijima (8ː10). Bronza je osvojena nakon pobjede protiv Australije (12ː9).
Od učešća na Evropskom prvenstvu, održanom u Budimpešti, očekivalo se mnogo. Timu su priključeni ranije pomenuti kapiten Nikola Janović i Aleksandar Ivović, a optimizam nije umanjen ni činjenicom da su izostali Igo Kruzija[9] i Aleksandar Radović.[10] Početak je bio bajkovit: pobjede protiv Grčke (11ː6), Rusije (15ː7), Rumunije (13ː8) i Gruzije (17ː2), te remi protiv Italije (6ː6) bili su dovoljni za prvo mjesto u grupi i direktan plasman u polufinale. Tamo je došlo do novog okršaja sa Srbijom. Crna Gora je, baš kao i u Londonu, dvije godine ranije, diktirala tempo, u jednom trenutku vodila sa čak četiri gola prednosti (8ː4), ali su uporni delfini našli put do preokreta (9ː10, u posljednjoj četvrtini 0ː3), pa su se crvene ajkule, šokirane konačnim ishodom, morale zadovoljiti borbom za bronzanu medalju. Italijani su, ipak, bili odmorniji i mentalno pripremljeniji za tu utakmicu, pa je Crna Gora, nakon novog poraza (9ː11, u posljednjoj četvrtini 1ː3), odlično započeto prvenstvo završila na razočaravajućem četvrtom mjestu.
Svjetski kup nije shvaćen kao pretjerano važno takmičenje, pa je u Almati poslat drugi tim. Podmlađeni sastav se nije proslavio, budući da je zauzeo 7. mjesto.
Osim pomenutih rezultata, veliku pažnju javnosti je privukla informacija da bi najveći talenat crnogorskog vaterpola, Aleksa Ukropina, rođen 1998. godine, mogao da, poput svojih zemljaka Prlainovića, Mandića i Subotića, zaigra za reprezentaciju reprezentaciju Srbije. Uprava PVK Jadrana je, međutim, demantovala tu vijest, pa je Ukropina nastavio da nastupa za Crnu Goru.[11]
2015: Raspad sistema u Kazanju. Odlazak Perovića[uredi | uredi izvor]
Izostanak nekih veoma važnih igrača (Nikola Janović, Antonio Petrović, Saša Mišić)[12] učinio je da ambicije crnogorskog tima u 2015. godini budu znatno skromnije nego ranije. U tom smislu, ni povratak Aleksandra Radovića[13] nije mogao da drastično poveća šanse crvenih ajkula u Svjetskoj ligi i na Svjetskom prvenstvu. U odsustvu Janovića, uloga kapitena je povjerena Predragu Jokiću.
Svjetska liga je crnogorskim vaterpolistima poslužila za uigravanje, pa rezultat nije bio u prvom planu. Po prvi put od 2007. nije izboren plasman na završni turnir ovog takmičenja.
Na Svjetskom prvenstvu u Kazanju, vidno oslabljena crnogorska reprezentacija je pružala osrednje partije. U prvoj utakmici, protiv Srbije - koja je na ovo takmičenje stigla kao prvi favorit - pretrpljen je očekivan poraz (8ː11). U drugom kolu je, na opšte iznenađenje, protiv Australije jedva izvučen bod (5ː5), da bi, u trećem kolu, bio pobijeđen Japan (16ː10), no razlikom koja je bila nedovoljna da se zauzme drugo mjesto u grupi. Takav ishod je, pokazalo se, prilično ograničio domete crnogorskog tima na ovom prvenstvu. U osmini finala je, teže nego što se očekivalo, savladan Kazahstan (12ː8), da bi, u četvrtfinalu, uslijedio težak poraz od Hrvatske (4ː10).[14] U razigravanju od 5. do 8. mjesta, pobijeđene su Australija (11ː8) i Mađarska (10ː9), pa je, na kraju, zauzeto 5. mjesto.
Na osnovu svega viđenog u ovoj godini, u crnogorskoj javnosti prevladao je utisak da su međuljudski odnosi u timu, uključujući i povjerenje igrača prema selektoru, prilično upitni.[15][16][17] U septembru je za novog šefa stručnog štaba postavljen Vladimir Gojković.[18]
Era Vladimira Gojkovića (2015– )[uredi | uredi izvor]
2016: Evropsko prvenstvo u Beogradu[uredi | uredi izvor]
U okviru kvalifikacija za finalni turnir Svjetske lige 2016. crvene ajkule su igrale protiv Španije (11ː6) i Srbije (10ː12), dok je utakmica protiv Francuske odložena zbog terorističkih napada u Parizu.[19]
Crvene ajkule su otputovale u Beograd sa namjerom da izbore plasman na Olimpijske igre. Selektor Gojković se odlučio za provjerene snage, pa su u srpsku prestonicu otputovali: Dejan Lazović, Draško Brguljan, Vjekoslav Pasković, Antonio Petrović, Darko Brguljan, Aleksandar Radović, Mlađan Janović, Nikola Janović, Aleksandar Ivović, Saša Mišić, Nikola Vukčević, Predrag Jokić i Miloš Šćepanović. U grupnoj fazi, Crnogorci su pobijedili Holandiju (13–6) i Slovačku (15–6), dok su protiv Španaca odigrali neriješeno (8–8). Zauzeto je drugo mjesto, a javnost nije bila naročito impresionirana partijama Gojkovićevih pulena. U osmini finala je savladana Francuska (11–6), a u četvrtfinalu, mnogo lakše nego što se očekivalo, favorizovana Italija (10–7). Polufinalni klasik protiv Mađarske imao dvostruki ulog: borbu za plasman u finale i ovjeru karte za Olimpijske igre u Riju. Sjajna igra u odbrani paralisala je Mađare (8–5), pa su se Crnogorci, lišeni pritiska, mogli okrenuti finalnoj utakmici protiv Srbije. Sjajna utakmica, odličan početak Crne Gore (2–0, 3–1, 6–5), ali su na kraju, ipak, slavili srpski vaterpolisti (8–10). Osvojena srebrna medalja je ocijenjena kao odličan rezultat, mada su crnogorski igrači bili prilično nezadovoljni suđenjem u finalu.[20]
Rezultati na međunarodnim takmičenjima[uredi | uredi izvor]
Olimpijske igre[uredi | uredi izvor]
| Godina | Domaćin | Učestvovanje | Pozicija | IG | P | N | I | GD | GP |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2008 |  Peking |
Polufinale | 4. | 8 | 3 | 2 | 3 | 63 | 56 |
| 2012 |  London |
Polufinale | 4. | 8 | 4 | 1 | 3 | 81 | 69 |
| Ukupno | 2/2 | 2h polufinale | 16 | 7 | 3 | 6 | 144 | 125 |
Sastavi na OI | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Svjetsko prvenstvo[uredi | uredi izvor]
| Svetsko prvenstvo | Učestvovanje | Plasman | IG | P | N | I | GD | GP | GR |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rim 2009. |
Osmina finala | 9. mesto | 6 | 4 | 0 | 2 | 67 | 41 | +26 |
| Šangaj 2011. |
Četvrtfinale | 7. mesto | 7 | 4 | 0 | 3 | 63 | 51 | +12 |
 Barselona 2013. |
Finale | 2. mesto | 7 | 5 | 0 | 2 | 72 | 40 | +32 |
 Kazanj 2015. |
Četvrtfinale | 5. mesto | 7 | 4 | 1 | 2 | 66 | 61 | +5 |
 Budimpešta 2017. |
Četvrtfinale | 5. mesto | 6 | 4 | 1 | 1 | 56 | 42 | +14 |
 Kvangdžu 2019. |
Osmina finala | 10. mesto | 6 | 2 | 2 | 2 | 83 | 61 | +22 |
| Budimpešta 2022. |
Četvrtfinale | 8. mesto | 7 | 3 | 0 | 4 | 67 | 60 | +7 |
 Fukuoka 2023. |
Četvrtfinale | 8. mesto | 7 | 2 | 0 | 5 | 100 | 87 | +12 |
 Doha 2024. |
Četvrtfinale | 8. mesto | 7 | 3 | 0 | 4 | 83 | 92 | -9 |
| Ukupno | 10/10 | Medalje (0-1-0) | 60 | 31 | 4 | 25 | 657 | 535 | +121 |
Sastavi na SP | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Evropsko prvenstvo[uredi | uredi izvor]
| Godina | Domaćin | Učestvovanje | Pozicija | IG | P | N | I | GD | GP | GR |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2008 | Malaga |
Finale | 1. | 7 | 6 | 0 | 1 | 63 | 49 | +14 |
| 2010 |  Zagreb |
Četvrtfinale | 5. | 7 | 4 | 1 | 2 | 79 | 50 | +29 |
| 2012 |  Ajndhoven |
Finale | 2. | 8 | 5 | 1 | 2 | 86 | 73 | +13 |
| 2014 | Budimpešta |
Polufinale | 4. | 7 | 4 | 1 | 2 | 80 | 50 | +30 |
| 2016 | Beograd |
Finale | 2. | 7 | 5 | 1 | 1 | 73 | 48 | +25 |
| 2018 | Barselona |
Četvrtfinale | 6. | 7 | 4 | 1 | 2 | 67 | 46 | +21 |
| 2020 | Budimpešta |
Polufinale | 3. | 7 | 5 | 0 | 2 | 78 | 51 | +27 |
| 2022 | Split |
Četvrtfinale | 7. | 7 | 4 | 0 | 3 | 87 | 78 | +9 |
| 2024 | Dubrovnik/Zagreb 2024. |
Četvrtfinale | 6. mesto | 7 | 4 | 0 | 3 | 79 | 80 | -1 |
| Ukupno | 9/9 | Medalje (1-2-1) | 64 | 41 | 5 | 18 | 692 | 525 | +167 |
Sastavi na EP | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Svjetska liga[uredi | uredi izvor]
| Godina | Domaćin | Učestvovanje | Pozicija | IG | P | N | I | GD | GP |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2007 |  Berlin |
Kvalifikacioni turnir | - | - | - | - | - | - | - |
| 2008 | Đenova |
Polufinale | 4. | 6 | 3 | 0 | 3 | 60 | 57 |
| 2009 | Podgorica |
Finale | 1. | 6 | 6 | 0 | 0 | 72 | 31 |
| 2010 | Niš |
Finale | 2. | 6 | 5 | 0 | 1 | 79 | 42 |
| 2011 | Firenca |
Četvrtfinale | 5. | 6 | 4 | 0 | 2 | 54 | 46 |
| 2012 |  Almati |
Nije učestvovala | |||||||
| 2013 | Čeljabinsk |
Polufinale | 3. | 6 | 3 | 0 | 3 | 72 | 68 |
| 2014 |  Dubai |
Polufinale | 3. | 6 | 4 | 0 | 2 | 59 | 50 |
| 2015 | Bergamo |
Kvalifikacioni turnir | - | - | - | - | - | - | - |
| 2016 | ? | ? | - | - | - | - | - | - | - |
| Ukupno | 6/9 | Medalje (1-1-2) | 36 | 25 | 0 | 11 | 396 | 294 | |
Sastavi na završnim turnirima SL | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Svjetski kup[uredi | uredi izvor]
| Godina | Domaćin | Učestvovanje | Pozicija | IG | P | N | I | GD | GP |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2010 |  Veliki Varadin |
Nije se kvalifikovala | - | - | - | - | - | - | - |
| 2014 | Almati |
Četvrtfinale | 7. | 6 | 2 | 0 | 4 | 48 | 49 |
| Ukupno | 1/2 | - | 6 | 2 | 0 | 4 | 48 | 49 |
Sastavi na SK | |
|---|---|
Selektori[uredi | uredi izvor]
| # | Selektor | Od – do |
|---|---|---|
| 1. | Petar Porobić |
2006 — 2011 |
| 2. | Ranko Perović |
2011 — 2015 |
| 3. | Vladimir Gojković |
2015 — |
Kapiteni[uredi | uredi izvor]
| # | Igrač | Od – do |
|---|---|---|
| 1. | Mirko Vičević |
2006 — 2007 |
| 2. | Veljko Uskoković |
2007 — 2008 |
| 3. | Nikola Janović |
2008 — 2017 |
| 4. | Draško Brguljan |
2017 — |
Sastav reprezentacije[uredi | uredi izvor]
Sastav na Evropskom prvenstvu u Beogradu 2016.[21]
| Broj | Igrač | Pozicija | Klub (2014/15) | Rođen |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Dejan Lazović | Golman | Budva |
1990. |
| 2 | Draško Brguljan | Desno krilo | Orvušegetem |
1984. |
| 3 | Vjekoslav Pasković | Lijevo krilo |  Galatasaraj |
1985. |
| 4 | Antonio Petrović | Bek | Primorje |
1982. |
| 5 | Darko Brguljan | Lijevo krilo | Kanotijeri |
1990. |
| 6 | Aleksandar Radović | Desno krilo | Posilipo |
1987. |
| 7 | Mlađan Janović | Lijevo krilo | Galatasaraj |
1984. |
| 8 | Nikola Janović  |
Desno krilo | Jadran Herceg Novi |
1980. |
| 9 | Aleksandar Ivović | Bek | Pro Reko |
1986. |
| 10 | Saša Mišić | Centar | Kinef Kiriši |
1988. |
| 11 | Nikola Vukčević | Centar | Galatasaraj |
1985. |
| 12 | Predrag Jokić | Bek | Hanover |
1983. |
| 13 | Miloš Šćepanović | Golman | Galatasaraj |
1984. |
| - | Vladimir Gojković | Selektor | Jadran Herceg Novi |
1981. |
Spisak zvaničnih utakmica[uredi | uredi izvor]
Pobeda
Poraz
Nerešeno
KSP – Kvalifikacije za Svetsko prvenstvo, KEP – Kvalifikacije za Evropsko prvenstvo, KOI – Kvalifikacije za Olimpijske igre
Skor protiv ostalih reprezentacija[uredi | uredi izvor]
Tabela je sastavljena 23. januara 2016. i odnosi se na utakmice odigrane na Olimpijskim igrama, Svjetskom prvenstvu, Evropskom prvenstvu, Svjetskoj ligi, Svjetskom kupu i kvalifikacionim turnirima
U periodu od 2006. do 2016. godine, Crna Gora je, protiv trideset jedne reprezentacije, odigrala 196 zvaničnih utakmica i, ukupno uzevši, ima pozitivan skorː 140 pobjeda, 8 remija, 49 poraza, uz gol razliku +774 (2262-1488).
Jedini timovi protiv kojih crvene ajkule imaju negativan skor jesu Srbija i Hrvatska.
Kao što je već napomenuto, prvu utakmicu je Crna Gora odigrala 19. decembra 2006. godine, a prvu zvaničnu 16. marta 2007, protiv Irske, u sklopu kvalifikacija za "B" prvenstvo Evrope.
Posljednja zvanična utakmica odigrana je protiv Srbije, 23. januara 2016, u Beogradu, u finalu Evropskog prvenstva.
| Rezultati Crne Gore u zvaničnim utakmicama (od 2006. godine) | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Protivnik | IG | P | N | I | GD | GP | GR | Prva ut. | Poslj. ut. | N. Pob. | N. Por. |
 Australija
|
10 | 7 | 2 | 1 | 78 | 64 | +14 | 22.06. 2008. | 06.08. 2015. | 12ː9 | 7ː8 |
 Austrija
|
1 | 1 | 0 | 0 | 26 | 1 | +25 | 17.03. 2007. | 17.03. 2007. | 26ː1 | h |
 Belgija
|
1 | 1 | 0 | 0 | 28 | 6 | +22 | 10.07. 2007. | 10.07. 2007. | 28ː6 | h |
 Bjelorusija
|
2 | 2 | 0 | 0 | 40 | 6 | +24 | 12.07. 2007. | 14.07. 2007. | 26ː1 | h |
 Brazil
|
2 | 2 | 0 | 0 | 34 | 10 | +24 | 24.07. 2009. | 16.06. 2014. | 19ː15 | h |
 Grčka
|
14 | 12 | 0 | 2 | 150 | 104 | +46 | 05.07. 2007. | 14.07. 2014. | 16ː6 | 4ː6 |
 Irska
|
1 | 1 | 0 | 0 | 25 | 2 | +23 | 16.03. 2007. | 16.03. 2007. | 25ː2 | h |
| Italija
|
18 | 10 | 1 | 7 | 187 | 179 | +8 | 04.07. 2007. | 19.01. 2016. | 9ː4 | 8ː16 |
| Japan
|
3 | 2 | 0 | 1 | 49 | 28 | +21 | 19.06. 2009. | 31.07. 2015. | 18ː2 | 15ː16 |
 Južnoafrička Republika
|
4 | 4 | 0 | 0 | 64 | 21 | +43 | 16.06. 2009. | 24.08. 2014. | 21ː2 | h |
 Kanada
|
4 | 4 | 0 | 0 | 48 | 17 | +31 | 12.08. 2008. | 28.07. 2013. | 12ː0 | h |
| Kazahstan
|
3 | 2 | 0 | 1 | 36 | 22 | +14 | 22.07. 2011. | 02.08. 2015. | 16ː5 | 8ː9 |
| Kina
|
5 | 5 | 0 | 0 | 65 | 28 | +37 | 19.06. 2008. | 18.06. 2014. | 16ː4 | h |
| Mađarska
|
11 | 5 | 1 | 5 | 114 | 114 | 0 | 07.07. 2008. | 21.01. 2015. | 8:5 | 9ː11 |
 Severna Makedonija
|
2 | 2 | 0 | 0 | 33 | 13 | +20 | 11.07. 2007. | 04.04. 2012. | 19ː7 | h |
 Malta
|
1 | 1 | 0 | 0 | 21 | 2 | +19 | 09.07. 2007. | 09.07. 2007. | 21ː2 | h |
| Nemačka
|
11 | 10 | 0 | 1 | 122 | 76 | +46 | 07.07. 2007. | 05.04. 2014. | 16ː7 | 8ː9 |
 Novi Zeland
|
1 | 1 | 0 | 0 | 23 | 1 | +22 | 26.07. 2013. | 26.07. 2013. | 23ː1 | h |
 Sjedinjene Države
|
9 | 5 | 0 | 4 | 82 | 70 | +12 | 20.06. 2008. | 20.08. 2014. | 10ː4 | 7ː11 |
 Slovačka
|
4 | 4 | 0 | 0 | 49 | 26 | +23 | 08.07. 2008. | 14.01. 2016. | 13ː4 | h |
 Slovenija
|
2 | 2 | 0 | 0 | 37 | 7 | +30 | 03.09. 2007. | 04.01. 2008. | 18ː3 | h |
| Srbija
|
19 | 4 | 1 | 14 | 152 | 187 | −35 | 06.07. 2007. | 23.01. 2016. | 11ː7 | 3ː13 |
| Rumunija
|
11 | 10 | 1 | 0 | 129 | 88 | +41 | 09.09. 2007. | 17.07. 2014. | 15ː6 | h |
| Rusija
|
5 | 5 | 0 | 0 | 65 | 35 | +30 | 08.09. 2007. | 15.07. 2014. | 14ː3 | h |
| Turska
|
9 | 9 | 0 | 0 | 139 | 38 | +101 | 08.07. 2007. | 14.05. 2015. | 22ː2 | h |
| Ujedinjeno Kraljevstvo
|
2 | 2 | 0 | 0 | 31 | 7 | +24 | 05.01. 2008. | 06.08. 2012. | 18ː3 | h |
 Francuska
|
6 | 6 | 0 | 0 | 86 | 43 | +43 | 17. novembra 2009. | 16.01. 2016. | 17ː5 | h |
| Holandija
|
3 | 3 | 0 | 0 | 40 | 17 | +23 | 16.09. 2007. | 10.01. 2016. | 15ː5 | h |
| Hrvatska
|
19 | 8 | 0 | 11 | 154 | 169 | −15 | 06.01. 2008. | 04.08. 2015. | 12ː7 | 5ː11 |
| Švajcarska
|
1 | 1 | 0 | 0 | 30 | 3 | +27 | 18.03. 2007. | 18.03. 2007. | 30ː3 | h |
| Španija
|
13 | 9 | 2 | 2 | 125 | 104 | +21 | 04.07. 2008. | 12.01. 2016. | 15ː7 | 6ː12 |
| 31 reprezentacija | 197 | 140 | 8 | 49 | 2262 | 1488 | +774 | 16.03. 2007. | 23.01. 2016. | 30ː3 | 3ː13 |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Početna - Vaterpolo i plivački Savez Crne Gore
- ^ Zlato za vaterpoliste Crne Gore - B92.net
- ^ Politika Online
- ^ „Vladimir Gojkovic napustio vaterpolo reprezentaciju Crne Gore”. Arhivirano iz originala 05. 03. 2016. g. Pristupljeno 05. 08. 2015.
- ^ „Mandić odabrao Srbiju, u Savezu tvrde da su uradili sve da ga zadrže - Vijesti.me”. Arhivirano iz originala 26. 01. 2016. g. Pristupljeno 05. 08. 2015.
- ^ Hrvatski mediji: Vaterpolisti Crne Gore "neočekivano" pobedili Srbiju
- ^ Miho Bošković izabran za najboljeg igrača 2012-te - Vaterpolo vesti
- ^ Priznanje za ministra: Vanja Udovičić treći u izboru za najboljeg vaterpolistu Evrope u 2013. godini | svet
- ^ „Igo Kruzija više nije "ajkula" - Vijesti.me”. Arhivirano iz originala 06. 03. 2016. g. Pristupljeno 05. 08. 2015.
- ^ Radović neće da igra za Crnu Goru, odbio poziv Perovića | Ostali sportovi | Novosti.rs
- ^ „PVK JADRAN: Ukropina će nastaviti da igra za Crnu Goru | Analitika - Informativni Portal”. Arhivirano iz originala 05. 03. 2016. g. Pristupljeno 05. 08. 2015.
- ^ „Nikola Janović ne igra na Svjetskom prvenstvu u Kazanju? - Vijesti.me”. Arhivirano iz originala 24. 06. 2015. g. Pristupljeno 05. 08. 2015.
- ^ „Perović: Sa Sašom smo mnogo jači - Vijesti.me”. Arhivirano iz originala 06. 03. 2016. g. Pristupljeno 05. 08. 2015.
- ^ „"Ajkule" preslabe za medalju: Vaterpolisti oduvani u četvrtfinalu - Vijesti.me”. Arhivirano iz originala 06. 08. 2015. g. Pristupljeno 05. 08. 2015.
- ^ „Dotakli smo dno u svakom smislu - Vijesti.me”. Arhivirano iz originala 08. 08. 2015. g. Pristupljeno 08. 08. 2015.
- ^ „PEROVIĆ: Najveća greška je što nijesam ubijedio igrače da mogu više - Water Polo and Swimming Association of Montenegro”. Arhivirano iz originala 27. 12. 2015. g. Pristupljeno 08. 08. 2015.
- ^ Porobić: Dobijamo kritike ispod svakog nivoa, a uslovi za rad loši - Cafe Del Montenegro
- ^ „Gojković novi selektor Crne Gore: Velika čast biti selektor svoje zemlje! - Vaterpolo i plivački Savez Crne Gore”. Arhivirano iz originala 27. 12. 2015. g. Pristupljeno 26. 12. 2015.
- ^ SL: Terorizam odložio Francuska – Crna Gora - B92.net
- ^ Janoviæ: Užasno, brutalno smo pokradeni - B92.net
- ^ „Crna Gora » Gojković saopštio konačan spisak”. Arhivirano iz originala 28. 01. 2016. g. Pristupljeno 22. 01. 2016.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
sestrinskim projektima:
