Vlado Božović

vlado božović
Vladimir Vlado Božović
Lični podaci
Datum rođenja	(1915-11-12)12. novembar 1915.
Mesto rođenja	Podgorica, Kraljevina Crna Gora
Datum smrti	12. april 2010.(2010-04-12) (94 god.)
Mesto smrti	Podgorica, Crna Gora
Profesija	društveno-politički radnik
Delovanje
Član KPJ od	oktobra 1934.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Čin	pukovnik u rezervi
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja

Vladimir Vlado Božović (Podgorica, 12. novembar 1915 — Podgorica, 12. april 2010) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SR Crne Gore i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 12. novembra 1915. godine u Podgorici. Osnovnu školu i tri razreda gimnazije završio je u Podgorici. Pošto je poticao iz siromašne porodice, kada mu je umro otac Nikola, morao je da napusti školovanje i zaposli se. Najpre je radio kao nameštenik u „Singeru“, a kasnije kao trgovački putnik.

Veoma rano je pristupio revolucionarnom radničkom pokretu i veoma se isticao svojom aktivnošću u raznim sportskim organizacijama, koje su bile pod uticajem, tada ilegalne Komunističke partije Jugoslavije, kao na primer Radnički sportski klub „Budućnost“. Bio je aktivan i u radu Ujedinjenih radničkih sindikata Jugoslavije u Podgorici. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije je primljen oktobra 1934. godine.

Juna 1936. godine je bio jedan od organizatora i učesnika velikih antirežimskih demonstracija na Belvederu, kod Cetinja. Kada je 1936. godine izbila velika policijskia provala u partijsku organizaciju u Crnoj Gori, prešao je u ilegalu. Godine 1937. je postao sekretar Mesnog komiteta KPJ za Podgoricu, od 1938. do 1941. godine je bio organizacioni sekretar Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Crnu Goru. Zbog partijsko-revolucionarnog rada viđe puta je hapšen i proganjan od policije u Podgorici, Nikšiću, Cetinju i Mostaru.

Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, 1941. godine, aktivno je radio na organizovanju Trinaestojulskog ustanka naroda Crne Gore. Najpre je bio politički komesar Prvog rogamskog gerilskog odreda. Sa grupom boraca iz ovog odreda istakao se na samom početku ustanka, u borbi protiv Italijana na Trijepču i Doljanskoj Glavici i dizanjem u vazduh mosta kod Vranjskih njiva. Krajem leta 1941. godine, posle jenjavanja ustanka, kao član Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Crnu Goru, povučen je iz jedinice u pozadinu na politički rad.

Po partijkom zadatku, radio je na pripremama za Pokrajinske omladinske konferencije za Crnu Goru. Tada je obišao kolašinski, andrijevički i beranski srez i učestvovao u dovođenju delegata ovih srezova na Pokrajinsku konferenciju omladine Crne Gore, održanu 30. novembra 1941. godine u Kopilju, kod Podgorice. Posle ove konferencije, vraćen je ponovo u jedinicu - postavljen je za zamenika političkog komesara Zetskog partizanskog odreda.

Juna 1942. godine postavljen je za političkog komesara Omladinskog bataljona, a potom za političkog komesara Trećeg bataljona „Bajo Sekulić“ Četvrte proleterske crnogorske udarne brigade. U borbi na Kupresu, avgusta 1942. godine bio je teško ranjen. Posle ozdravljenja, prebačen je u Četvrtu kordunašku brigadu gde je obavljao funkciju rukovodioca Politodjela brigade. U borbama ove brigade, bio je dva puta ranjen - kod Tržića, krajem 1942. i kod Vivodine, na Žumberku, početkom 1943. godine. U proleće 1943. godine, posle završetka Četvrte neprijateljske ofanzive, Centralni komitet Komunističke partije Hrvatske postavlja ga za rukovodioca Politodjela Sedme banijske udarne divizije. Sa ovom divizijom učestvovao je u borbama do kraja rata.

Posle oslobođenja Jugoslavije, 1945. godine, obavljao je razne odgovorne društveno-političke funkcije u Crnoj Gori. Najpre je bio predsednik Zemaljskog odbora Saveza sindikata Crne Gore i član Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru. Od 1948. do 1951. godine bio je ministar za industriju u Vladi Narodne Republike Crne Gore. Potom je ponovo bio predsednik Glavnog odbora Saveza sindikata Crne Gore. Od 1953. godine je bio član Izvršnog veća Narodne skupštine NR Crne Gore.

Godine 1948. na Osnivačkom kongresu Komunističke partije Crne Gore izabran je za člana Centralnog komiteta i Politbiroa. Izvesno vreme je bio predsednik Kontrolne komisije CK KP Crne Gore, a od 1952. godine je bio član Izvršnog komiteta Centralnog komiteta Saveza komunista Crne Gore i sekretar Gradskog komiteta Saveza komunista Titograda. Bio je predsednik Zemaljskog veća Narodne tehnike Crne Gore i predsednik Fudbalskog saveza Crne Gore.

Biran je za narodnog poslanika Narodne skupštine Crne Gore, do 1946. do 1954. i poslanika Savezne skupštine FNRJ, od 1954. do 1958. godine. Od 1963. godine je bio predsednik Glavnog odbora SUBNOR-a Crne Gore. Imao je čin rezervnog pukovnika JNA.

Umro je 13. aprila 2010. godine u Podgorici.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Literatura

• Vojna enciklopedija (knjiga prva), Beograd 1970. godina
• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.