Galib Šljivo
| Galib Šljivo | ||
|---|---|---|
| Lični podaci | ||
| Datum rođenja | 15. septembar 1933. | |
| Mesto rođenja | Brčigovo, Kraljevina Jugoslavija | |
| Datum smrti | 30. april 2022. (88 god.) | |
| Mesto smrti | Orašje, Bosna i Hercegovina | |
| Državljanstvo | Bosne i Hercegovine | |
| Religija | Islam | |
| Obrazovanje | Doktor istorijskih nauka | |
| Univerzitet | Univerzitet u Banja Luci | |
| Zanimanje | istoričar | |
| Porodica | ||
| Roditelji | Muhamed Šljivo Šerifa Šljivo | |
| Nagrade |
| |
Galib Šljivo (Brčigovo, 15. septembar 1933 — Orašje, 30. april 2022)[1] bio je bosanskohercegovački istoričar, univerzitetski profesor i pedagog. Objavio je 21 naučnu monografiju.[2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1933. godine u selu Brčigovo, opština Rogatica u porodici rudara, jamskog kopača, Muhameda Šljive i Šerife rođ. Alić. Osnovnu školu, nižu gimnaziju i učiteljsku školu završio je u Sarajevu. Od 1939. godine bio je smješten u Vakufski, odnosno Sirotinjski dom u Sarajevu, koji je poslije Drugog svjetskog rata preimenovan u Dom ratne siročadi, do sredine 1950. godine, kada je završio Učiteljsku školu u Sarajevu. Studirajući uz rad, završio je Višu pedagošku školu u Sarajevu na grupi istorija i geografija 24. septembra 1958. godine. Potom, opet uz rad, završio je istoriju na Filozofskom fakultetu u Beogradu 7. oktobra 1963. godine. Bio je uporan da nastavi svoje doškolovanje, pa se 1969. godine prijavio na raspisani konkurs na postdiplomske studije na Odsjeku za opštu istoriju novog vijeka: Istorija Istočnog pitanja. Postdiplomske studije na Filozofskom fakultetu u Beogradu završio je 15. maja 1972. godine. Pošto je položio sve ispite i odbranio magistarski rad Klek i Sutorina u XIX vijeku dobio je akademski stepen magistra filozofskih nauka. Potom je, na istom fakultetu, 15. januara 1975. godine odbranio doktorsku tezu Politika Austrije prema pokretima u Bosni i Hercegovini sredinom XIX vijeka i stekao akademski stepen doktora istorijskih nauka.
Po završetku učiteljske škole, 30. juna 1950. godine, radio je kao učitelj u mnogim mjestima Bosne i Hercegovine. Započeo je u Osnovnoj školi Maglajci (srez Bosanska Dubica) školske 1950/1951. godine. Onda, Petorazrednoj osnovnoj školi Orahova (srez Bosanska Dubica) školske 1952/1953. godine, te Osnovnoj školi Toholji i Osnovnoj školi Slatina (srez Foča) školske 1952.-1953. godine. Od 1. septembra 1953. do 31. avgusta 1954. godine, u sklopu obaveznog služenja vojnog roka, Galib Šljivo je završio školu rezervnih oficira zemaljske artiljerije, nakon čega je dobio čin rezervnog artiljerijskog potporučnika. Nakon završetka vojnog roka, radio je kao učitelj u Osnovnoj školi Ulice školske 1954/1955. godine, te Petorazrednoj osnovnoj školi Brka (srez Brčko) 1955/1956. i Osnovnoj školi Donja Bukovica (srez Bijeljina) školske 1956/1957. godine. Od školske 1957/1958. do 31. avgusta 1961. godine radio je na mjestu direktora Osmogodišnje škole u Brezovom Polju (srez Brčko) i predavao istoriju i geografiju. Potom je od 1. septembra 1961. do 31. avgusta 1963. godine bio direktor Osmogodišnje škole u Orašju. Za to vrijeme je vanredno završio studije na Filozofskom fakultetu, pa je, po završetku filozofskog fakulteta, u zvanju profesora srednje škole, postavljen je na mjesto direktora Gimnazije 1. septembra 1963, a potom Školskog centra u Orašju i predavao je istoriju.
Školske 1972/1973. izabran je u zvanje profesora više škole Pedagoške akademije u Banjaluci, pa je u svojstvu spoljnjeg saradnika predavao predmete: Opšta istorija starog i srednjeg vijeka, Istorija jugoslavenskih naroda u srednjem vijeku i Metodika nastave istorije na Pedagoškoj akademiji u Banjaluci. Od 1. aprila 1977. godine stalno je zaposlen na Pedagoškoj akademiji u Banjaluci u zvanju profesora više škole na nastavnim predmetima: Opšta istorija novog vijeka i savremenog doba, Istorija jugoslovenskih naroda novog vijeka i savremenog doba i Metodika nastave istorije. Od 1991. godine na Pedagoškoj akademiji u Banjaluci izvodi nastavu Opšte istorije novog vijeka sa savremenom istorijom u zvanju redovnog profesora univerziteta.
Uporedo sa pedagoškim radom, neprekidno se bavio radom na naučnoistraživačkim projektima. U toku 1979. godine vodio je organizacione poslove za osnivanje Instituta za istoriju u Banjaluci, pa je od početka njegovog rada, 1. novembra 1979, bio njegov direktor sve do 1992. godine. Ostvarujući naučnoistraživačke poslove, dobio je naučno zvanje: prvo viši naučni saradnik (što odgovara zvanju vanrednog profesora), a od 1984. godine i najviše naučno zvanje naučni savjetnik, što odgovara zvanju redovnog profesora univerziteta.[3]
Preminuo je 30. aprila 2022. godine.[4]
Nagrade[uredi | uredi izvor]
Za svoj rad je više puta nagrađivan i odlikovan. Nagrađen je za vanredne rezultate u nastavnom radu i upravljanje Osnovnom školom u Slatini 1953. godine i Osmogodišnjom školom u Brezovom Polju, uzastopno za 1959. 1960. i 1961. godinu, te dva puta za upravljanje Gimnazijom i Školskim centrom u Orašju. Uručena mu je Plaketa SO Orašje za 1967. godinu. Odlikovan je Ordenom rada sa srebrnim vijencem 31. decembra 1973. godine. Za djelo Bosna i Hercegovina 1813.-1826. dodijeljena mu je 17. aprila 1986. godine Nagrada Veselin Masleša u 1986. godini kao društveno priznanje za radove u oblasti istorijskih nauka. Skupština opštine Banjaluka dodijelila mu je 8. aprila 1990. godine Nagradu Veselin Masleša za stvaralački doprinos socijalističkom razvoju nauke umjetnosti i kulture.
Bio je u dva mandata predsjednik Udruženja univerzitetskih i drugih naučnoistraživačkih radnika Bosanske krajine, onda predsjednik Saveza univerzitetskih radnika Bosne i Hercegovine u dva mandata, potom član Predsjedništva univerzitetskih radnika Jugoslavije, i na kraju, predsjednik Saveza istoričara Jugoslavije u dva mandata.
Na Univerzitetu "Đuro Pucar Stari" u Banjaluci obavljao je dužnost predsjednika Izvršnog odbora, bio član više stalnih komisija, a od 1987. do 1992, kada je smijenjen, iako mu je bio u toku drugi mandat, bio je prorektor za nastavu. Godine 1990, predložen je za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine.[3] Danas živi i radi u Orašju.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Radna soba: dr. Galib Šljivo - „Historija je državna nauka, za nju mora biti zainteresovana država“”. BIR radio. 20. 5. 2015. Pristupljeno 22. 2. 2021.
- ^ a b „Prof. dr. Galib Šljivo poklonio je biblioteci Vijeća Kongresa bošnjačkih intelektualaca autorsku ediciju u 12 knjiga „Historija Bosne i Hercegovine 1788-1878“”. Vijeće kongresa bošnjačkih intelektualaca. 22. 4. 2019. Pristupljeno 22. 2. 2021.[mrtva veza]
- ^ a b „Biografija”. Galib Sljivo. Pristupljeno 22. 2. 2021.[mrtva veza]
- ^ „Preminuo profesor Galib Šljivo”. N1 BiH. 30. 4. 2022. Pristupljeno 30. 4. 2022.
