Dvorac Karačonji u Novom Miloševu
| Dvorac Karačonji u Novom Miloševu | |
|---|---|
 Dvorac Karačonji u Novom Miloševu | |
| Opšte informacije | |
| Mesto | Novo Miloševo |
| Opština | Novi Bečej |
| Država |  Srbija |
| Vreme nastanka | 1857. |
| Tip kulturnog dobra | Spomenik kulture od velikog značaja |
| Nadležna ustanova za zaštitu | Zavod za zaštitu spomenika kulture |
| www | |
Dvorac Karačonji u Novom Miloševu je sagrađen 1857. godine u Beodri (danas spojeno sa Novim Miloševom) i ubraja se u spomenike kulture od velikog značaja.
Na svom imanju dvorac je sagradio Laslo Karačonji kao reprezentativnu rezidencijalnu građevinu koja svojom prostornom dispozicijom, volumenom i arhitektonskim rešenjem zauzima dominantan položaj u prostranom parku. Podignuta u klasicističkom stilu izdužene je pravougaone osnove i ima prizemlje i sprat. Na središnjem delu fasade se nalazi naglašen duboki trem, a na uglovima simetrično plitki rizaliti koji završavaju timpanonima. Središnji trem u prizemnom delu nose stupci pravougaonog preseka, a na spratnom delu korintski stubovi sa arhitravom, golim frizom i trougaonim timpanonom. Prozori su smešteni u poljima između pilastera koji u prizemnom delu imaju jonske kapitele i polukružne stepenaste frontone, a na spratnom korintske kapitele.[1]
U neposrednoj okolini dvorca, u sklopu imanja, nalaze se pomoćni ekonomski objekti: konjušnice, magacini, štale i odeljenja za poslugu, koji zajedno sa glavnom zgradom dvorca čine arhitektonski i stilski jedinstven i dobro usklađen kompleks.
Konzervatorski radovi rađeni su 1980, 1985. i 1991. godine.
Istorijat dvorca nakon porodice Karačonji[uredi | uredi izvor]
Dvorac je pred kraj Prvog svetskog rata napušten od strane Laslovog praunuka Aladara Karačonjija. Krajem 1918. godine, u toku raspada Autrougarske, u dvorac je upala rulja koja je pritom opljačkala dvorac i razvukla inventar. Naredne, 1919. godine, u dvorac se useljava Mihail Rodzjanko, ruski emigrant i predsednik ruske Dume, gde je živeo do svoje smrti 1924. godine. Dvorac je 1938. godine prodat opštini Beodra, koja je dvorac koristila kao osnovnu školu. Tokom Drugog svetskog rata u dvorcu je bila smeštena duševna bolnica. Nakon rata, u dvorcu su se nalazili dom za decu palih boraca, dom za besprizornu žensku mladež, a od 1960. godine Osnovna škola „Miloš Popov”. Godine 1980. u dvorac se useljava hemijska industrija „Hinom” i tu ostaje do 2000. godine kada odlazi u stečaj. Nakon toga dvorac Karačonji je bez namene i u lošem stanju.
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
Dvorac Karačonji 1911. godine -
Portik -
Antre -
Terasa portika -
Severozapadna fasada
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- „Dvorac Karačonji — Spomenici kulture u Srbiji”. SANU.
- PZZZSK/Nepokretna kulturna dobra od velikog značaja u Vojvodini
- Republički zavod za zaštitu spomenika kulture - Beograd
- Lista spomenika
- Zaboravljeni spomenici kulture i istorije: Dvorac Karačonji u Novom Miloševu
- Republički zavod za zaštitu spomenika kulture-Beograd/Baza nepokretnih kulturnih dobara
