Drago Ćupić
| Drago Ćupić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 19. mart 1932. |
| Mesto rođenja | Zagarač, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 18. jun 2010. (78 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
Drago Ćupić (Zagarač, Danilovgrad, 19. mart 1932[1] — Beograd, 18. jun 2010) bio je srpski lingvista i dugogodišnji direktor i naučni savetnik Instituta za srpski jezik SANU.[2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Po završetku niže gimnazije i Učiteljske škole u Nikšiću počeo je da radi kao učitelj, ali je uz rad studirao i završio Filozofski fakultet u Beogradu, odsek za srpski jezik i književnost, gde je i doktorirao 1975. s temom Govor Bjelopavlića. U Crnoj Gori je radio na poslovima nastavnika od osnovne do više pedagoške škole, te u Republičkom zavodu za unapređivanje školstva. Od 1. juna 1979. Drago Ćupić postaje direktor Instituta za srpski jezik SANU i na toj funkciji je bio sve do odlaska u penziju 1. avgusta 1996. godine. Tu je prošao naučni put od naučnog saradnika do najvišeg naučnog zvanja – naučni savetnik.
Naučni rad[uredi | uredi izvor]
Naučno delo Draga Ćupića je veliko i raznovrsno. On je dao značajne rezultate u sledećim oblastima nauke o srpskom jeziku – dijalektologija, onomastika, savremeni srpski jezik i istorija srpskog jezika. Kao dijalekotolog posebno se istakao monografijom Govor Bjelopavlića. Rodnom Zagaraču odužio se Rečnikom govora Zagrača, koji je uradio zajedno sa sinom Željkom Ćupićem. Napisao je zapažene radove iz istorijske onomastike, a značajni su i njegovi radovi iz savremene onomastike Crne Gore (o onomastici Zagrača, srednjeg toka rijeke Zete), kao i iz onomastike Srbije. Drago Ćupić je dao poseban doprinos izučavanju problematike savremenog srpskog jezika, jezičke norme i jezičke kulture. Pisao je popularne članke za najširu kulturnu javnost radi podizanja nivoa jezičke kulture. Iz te oblasti on je sa Egonom Fekete i Bogdanom Terzićem objavio tri knjige: Slovo o jeziku; Slovo o jeziku; knjiga druga i Srpski jezički savetnik. Treba posebno pomenuti i Ćupićeve radove posvećene problemima funkcionisanja srpskog jezika pre i posle raspada SFRJ — radove iz jezičke politike.
Drago Ćupić je učestvovao sa referatima na velikom broju naučnih skupova u mnogim naučnim centrima u bivšoj Jugoslaviji i inostranstvu, a predavao je kao gostujući profesor na univerzitetima u Moskvi, Varšavi, Krakovu i Budimpešti. Njegovi radovi objavljivani su u Rusiji, Poljskoj, Bugarskoj, Čehoslovačkoj, Nemačkoj, Italiji.
Članstvo u komisijama, redakcijama i sl.[uredi | uredi izvor]
Bio je član redakcija naših renomiranih časopisa Srpski dijalektološki zbornik, Južnoslovenski filolog, Naš jezik, kao i mnogih naučnih tela, u zemlji i inostranstvu, kao što su Komisija za onomastiku pri Međunarodnom komitetu slavista sa sedištem u Krakovu, Komisije za opšteslovenski lingvistički atlas pri MKS (sedište u Moskvi), član niza naučnih odbora pri SANU i CANU, član Odbora za standardizaciju srpskog jezika u ime CANU, član Društva za srpski jezik, član Matice srpske, do poslednjih dana života vrlo angažovan u Kolarčevoj i Vukovoj zadužbini, član Udruženja književnika Srbije itd.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Na dan 19.3.1932.: Rođen Drago Ćupić, srpski lingvista.”. www.nadanasnjidan.net. Pristupljeno 2024-02-02.
- ^ Tanasić, Sreto (2010). „Dr Drago Ćupić (19. mart 1932 — 18. jun 2010)”. Naš jezik (na jeziku: srpski). 41 (1-2): 81—83. ISSN 0027-8084.
