Kostajnica (Republika Srpska)

Kostajnica
Kostajnica u Republici Srpskoj (desno), Kostajnica u Republici Hrvatskoj (lijevo)
Zastava Grb
Administrativni podaci
Država	Bosna i Hercegovina
Entitet	Republika Srpska
Opština	Kostajnica
Osnovan	prvi pomen 1258. godine
Stanovništvo
— 2013.	3.834
— gustina	987/km2
Geografske karakteristike
Koordinate	45° 13′ 05″ S; 16° 32′ 49″ I
Vremenska zona	UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST)
Aps. visina	109 m
Kostajnica Kostajnica na karti Bosne i Hercegovine
Ostali podaci
Poštanski broj	79224
Pozivni broj	052
Veb-sajt	www.opstinakostajnica.rs.ba

Pejzaž Kostajnice

Kostajnica (nekada pod imenom Bosanska Kostajnica i Srpska Kostajnica) je naseljeno mjesto u opštini Kostajnica, u sjeverozapadnom dijelu Republike Srpske, BiH. Prema podacima popisa stanovništva Agencije za statistiku Bosne i Hercegovine, na popisu stanovništva 2013. godine u naseljenom mjestu Kostajnica ukupno je popisano 3.834 lica.

Etimologija

Smatra se da je naziv grada Kostajnice potekao upravo od njenog glavnog simbola - kestena, i to od starinskog naziva kostanji i kestenji za plodove stabala pitomog kestena (lat. Castanea sativa). S tim u vezi moglo bi se zaključiti da riječ Kostajnica upravo označava područje rasprostiranja kestena.

Geografija

Granični prelaz sa Hrvatskom

Gradić i opština Kostajnica su smješteni na sjeverozapadu Republike Srpske, na desnoj obali rijeke Une, na oko 40 kilometara od njenog ušća u rijeku Savu.

Sjevernu i sjeverozapadnu granicu čini rijeka Una, koja je ujedno i granica prema Republici Hrvatskoj, južnu granicu čini opština Novi Grad, a istočnu granicu čini opština Kozarska Dubica. S obzirom na veličinu, opština je malog prostranstva (85,12 km²) i jedna je od najmlađih u Republici Srpskoj.

Sa svojih jedanaest seoskih naselja i gradom, Opština Kostajnica po funkcionalnoj regionalizaciji pripada prijedorskoj regiji. Danas je značajnije izražen uticaj Prijedora kao regionalnog središta na prostoru Opštine Kostajnica.

Grad Kostajnica leži najvećim dijelom na aluvijalnoj ravni rijeke Une (do 110 metara nadmorske visine) i na nižim unskim riječnim terasama (110-120 m.n.v.). Seoska naselja opštine su južnije od grada i na nešto većim nadmorskim visinama do 400 m.

Područje opštine je brdsko-brežuljkasto, sa najvišim brdima: Pastirevo, Balj i Um. Južno od rijeke Une brdovito područje prelazi u brežuljkasto, sa mjestimičnim dolinama i usjecima uz rječice i veće potoke. Uz dolinu rijeke Une i Strigove prostiru se ravnice na koje otpada 1/4 ukupne površine opštine, dok je 3/4 brdovito-brežuljkastog zemljišta.

Fizionomija naselja

Glavnina naselja se nalazi u dolini rijeke Une i proteže se uz dio magistralnog puta M14. Samo naselje se dijeli na tri dijela: centar, donji dio grada i gornji dio grada. Centar Kostajnice se proteže od crkve Svete Trojice sa istočne strane do osnovne škole Petar Mećava sa zapadne strane. U centru se nalaze sve opštinske institucije, kao i većina zanatsko-uslužnih objekata, park, trg, biblioteka, kao i granični prelaz sa Hrvatskom. Donji dio grada se još zove i Žuge, a žitelji ovog naselja Žugići. Lokalno obrazloženje je da ime potiče od starinskog naziva za guske - žuge, koje su se tu nekada gajile. Ovaj dio naselja je uglavnom rezidentni dio naselja bez nekih naročitih oblika privređivanja ne uzimajući u obzir bašte pored kuća. Gornji dio grada se proteže od osnovne škole pa sve do naselja Mrakodol uz magistralni put. Ovaj dio grada se naziva Užice. Ovaj naziv se smatra da je dobijen dolaskom muslimana, koji su bježali od srpske vojske u vremenu Miloša Obrenovića, a koji su većinom bili upravo bivši žitelji Užica. U ovom dijelu Kostajnice se nalazi i džamija Azizija.

Hidrografija

Rijeke, rječice i potoci ovog područja pripadaju unskom riječnom slivu. Una je u ovome području sve plića uslijed taloženja krečnjaka koji stvara sedre. To se naročito vidi kod samog mjesta Kostajnica. Ovim dijelom Une do Dobrljina nekad su saobraćale dereglije, dok danas na nekim dijelovima ove rijeke teško prolaze i manji čamci. Osim Une najpoznatija je rijeka Strigova koja nastaje u selu Strigovi od rječice Kriva Rijeka. To je brdska rječica koja u gornjem i srednjem toku ima mjestimične kaskade. U donjem toku ima virove duboke i po nekoliko metara. Uliva se u rijeku Unu kod zaseoka Briševci, sela Mrakodol. Rječica Strigova je specifična po jedinstvenom fenomenu koji se dešava svake godine početkom aprila. Riječ je o mrijestu ribe škobalj koja u velikom broju pliva iz rijeka Sane i Save u rijeku Unu, a zatim 2 kilometra uzvodno uz Strigovu kako bi se mrijestila u njenom koritu, gdje ostaje desetak dana, a potom se vraća preko rijeke Une u rijeke Sanu i Savu, dok jedan dio ostaje i u rijeci Uni. Ostali potoci i rječice koje čine hidrografsku mrežu Kostajnice su: Mačkovac, Vučijak i Bubnjarica.

Saobraćajno-geografski položaj

Grad Kostajnica, kao i ostala naselja opštine Kostajnica, imaju relativno dobre saobraćajno-komunikacijske veze prema ostalim dijelovima Republike Srpske i Bosne i Hercegovine. Najznačajniji putni pravci na području opštine su magistralni put M-14 (Bihać - Bosanska Krupa - Novi Grad - Kostajnica - Kozarska Dubica - Gradiška) i regionalni put R-475 (Kostajnica-Prijedor), a veliki značaj ima i granični prelaz sa Republikom Hrvatskom koji se nalazi na samom ulazu u centar grada. Područje opštine zahvata i željeznički pravac Zagreb-Banja Luka, koji na području Kostajnice ulazi u naselju Grdanovac. Udaljenost Kostajnice od Banja Luke iznosi oko 100 km, a od Zagreba oko 90 km.

Vegetacija

Na samom području grada Kostajnice prostiru se brojna vegetativna području, posebno na obodu grada u vidu početka šuma i šumaraka. Na području naselja Kostajnica mogu se jasno uočiti dva osnovna vegetativna pokrivača, razdvojena po osnovu vrste tla, i to na aluvijalno – fluvijalna zemljišta (fluvisole) i na distrično smeđa zemljišta (distrične kambisole). U prva tla se ubrajaju potencijalno najplodnija zemljišta opštine Kostajnica. Nalaze se uz dolinu rijke Une. Na njima najbolje uspijevaju ratarske kulture( kukuruz, pšenica,i sl. ) i povrtarske kulture. U druga tla se ubrajaju manje plodna tla. To su tla ostalog područja opština i grada Kostajnice, koja su pokirvena šumama, voćnjacima i žbunjevitim pokrivačem. Ona su pogodna i za ispašu stoke.

Klima

Sa bližom i daljom okolinom, Kostajnica leži na nadmorskoj visini od 110-407 metara. Sa stanovišta geografskog položaja i nadmorske visine područje opštine ima klimu umjereno-kontinentalnog tipa. Mjesto Kostajnica ima nešto blažu klimu s obzirom da je sa sjevera zaštićeno brdom Djed, a sa istočne i jugoistočne strane brdom Balj. Atmosferski talozi su ravnomjerno raspoređeni u toku godine po cijelom području ovog naseljenog mjesta. Mjeseci oktobar i novembar posebno su bogati padavinama, te april i maj u proljetnom periodu. U proljetnim i jesenjim danima česta je pojava guste magle dolinom Une, nizvodno i uzvodno od Kostajnice, te dolinom rijeke Strigove i potoka Tavije, koje proširuju ovaju uticaj magle u seoska naselja Tavija,Petrinja,Mrakodol i Grdanovac. Samo mjesto Kostajnica rijetko je u toku godine obavijeno maglom.

Istorija

Antika

Po nekim pronađenim ostacima i dokumentima sačuvanim u arheološkim muzejima i bivšem kostajničkom samostanu, poznato je da se u ovim predjelima odvijao živ trgovački saobraćaj još od doba Rimljana. Imena naselja iz toga doba zvanično nisu poznata, ali jedno je sigurno da je duž puteva tih naselja bilo dosta.

U Kostajnici su pronađeni tragovi rimskog vodovoda i nekih stambenih i drugih objekata. Na području grada i danas se nailazi na tragove troske i ugljena, što nesumnjivo dokazuje da su se u tim vremenima tu nalazili rudnici i topionica željeza. U potoku koji teče sa Balja nađeni su ostaci suđa i predmeta iz rimskog doba što je neoboriv dokaz o postojanju naselja na ovom području koje datira još iz rimskog doba.

Srednji vijek

Ime Kostajnica se pominje prvi put 1258. godine, a nastalo je od riječi — kesten, jer je predio s obje strane rijeke Une bogat kestenom. Od tog vremena Kostajnica mijenja mnoge gospodare. Grof Aplandi je prvi posjednik Kostajnice, a zatim grof Celjski. Poslije smrti Martina Frankopana, Kostajnica je ustupljena krupskom vojvodi Ivanu Revenjudu. Osujećenim zavjerama ugarskih velikaša i biskupa, koji su htjeli da na ugarski prijesto dovedu poljskog princa Kazimira, kralj Matija je posebnom darovnicom darovao mnogo sela i gradove srpskom despotu Vuku, a među njima se spominje i Kostajnica. Poslije Vukove smrti Kostajnica je došla u posjed despota Đurđa Brankovića. Tako je Kostajnica za kratko vrijeme promijenila mnogo gospodara.

Pobjedom Turaka kod Dubice 1513. godine, Kostajnica pada u posjed bana Petra Berislavića. Već u prvoj polovini 16. vijeka grad i utvrda su vlasništvo Zrinskih darovnicom kralja Ferdinanda. Za vrijeme Zrinskih, tvrđava je bila posebno utvrđena i nadograđena. Po tim gospodarima stara kostajnička tvrđava, koja je na desnoj obali Une, zove se Zrinjski grad.

Turska vladavina

Zamak u Kostajnici

Turski beg Malkoč je 1556. godine opsjedao Kostajnicu, koju je osvojio zahvaljujući izdaji kapetana Lusthalera, pa je od tog vremena Kostajnica ostala pod upravom Turaka. Turski putopisac Elvija Čelebija je 1660. došao u Kostajnicu i između ostalog zapisao „Ovaj grad je podigao Zrinjski uz pomoć Ugarskog kralja Ferdinanda. Njegova nahija ima 40 sela. Gradsko stanovništvo čine borci koji dan i noć vode borbe sa Hrvatima gubeći uzajamno glave. Kostajnica je veliki grad, sagrađen od tvrdog materijala. Oblik mu je petougaoni, a leži na obali rijeke Une, na teritoriji Banje Luke."

Požarevačkim mirom 1718. godine Austrija, kao mletačka saveznica u ratu sa Turcima, dobija Baniju i područja na desnoj obali Une, po dubini do planine Kozare. Godine 1739. mirom u Beogradu, vraćeni su svi krajevi Turcima, a rijeka Una je granica između Austrije i Turske. Kao sastavni dio kraljevine Ilirije, 1809. ovo područje dolazi pod vlast Napoleona i ostaje do 1814. godine. Za vrijeme francuske vladavine sagrađen je drveni most između dviju Kostajnica. Ovaj most, na kojem je i danas sačuvan obelisk sa Napoleonovim inicijalima — NI, bio je i ostao od velike važnosti za obje Kostajnice, jer je olakšan protok roba i ljudi između ova dva područja. Jedini tada most na Uni služi za prevoz robe koja ide sa Srednjeg istoka za Evropu i obratno. U Kostajnici se otvara carina za ove robe. Međutim poslije kratkotrajne francuske uprave Kostajnica ponovo pada pod Tursku vlast 1814. godine.

U Pastirevu je hajdukovao Petar Petrović Pecija i hajdučki harambaša Petar Garača iz Strigove koji su 1858. godine podigli bunu protiv Turaka poznatu pod imenom Pecijina buna. Organizovali su oko 3.000 ustanika. Opterećeni velikim brojem izbjeglica (žena i djece), preko 4.000, i brojnim stokom, koju su izbjeglice sa sobom gonile, te pod pritiskom brojnije i naoružanije turske vojske, 21. jula u selu Tavija je razbijen Garačin odred. Sutradan kod sela Kuljana razbijen je i Pecijin odred. Većina ustanika je prešla na austrijsku teritoriju, na lijevu obalu Une, a oko 300 ustanika se povuklo u Pastirevo zajedno sa Petrom Pecijom i Petrom Garačom.

Migracija muslimana iz Srbije 1862.

Godine 1862. u Kostajnicu migriraju muslimani iz Valjeva, Šapca, Užica. U ovo mjesto su muslimani u najvećem broju doselili kao izbeglice pod kraj 1862. i početkom 1863. godine, nakon međunarodne konferencije u Kanlidži na Bosforu 22.11.1862. godine na kojoj je uz saglasnost Turske dogovoreno iseljavanje Turaka iz Srbije. U Srbiji su tada (od 1858. do 1867) vladali Milan i Mihailo Obrenović. U Kostajnicu se doselila najbrojnija grupa iz Užica, pa se njen dio gdje su najviše koncentrisani Muslimani zove Užice.

Iseljenici iz Užica, Valjeva i Šapca su prešli drinsku ćupriju kod Višegrada i preko planina i kretali se na zapad do Une, koja je bila granica Turske i Austrije.

Srpski narodni ustanak 1875.

Za vrijeme velikog srpskog ustanka Nevesinjske puške 1875. godine, ovaj kraj je pružao snažan otpor, a u Kostajnicu je više puta dolazio Petar Mrkonjić, čija je organizatorska uloga u borbi protiv turske vlasti imala ogroman značaj.

Srpski seljaci Čitluka, Petrinje, Bačvana, Pobrđana, Tavije i drugih okolnih sela 15. avgusta 1875. su napali turske posade u selu Dvorište. Zaneseni početnim uspjesima, srpski ustanici su pod komandom Marka Bajalice i Marka Đenadije pokušali da oslobode 19. avgusta 1875. Kostajnicu, ali su se poslije početnog uspjeha ipak morali povući. U tim borbama s Turcima poginuo je Petar Garača čiji se grob nalazi u Gornjoj Slabinji, zaseok Alaginci, pa se po njemu samo mjesto zove "Garačin grob". Da bi izbjegli totalno uništenje, srpski ustanici su se 25. avgusta podijelili u manje grupe. Komandu nad ustanicima preuzeo je Petar Pecija od dotadašnjeg komandanta Ostoje Kormanosa. Međutim, srpski ustanak predvođen Vasom Pelagićem proširio se i na prostore Grmeča gdje su ustanici stvorili slobodnu teritoriju, sa centrom u Crnim Potocima na tromeđi, Krajine, Like i Dalmacije, koji su održali tokom cijele 1875. godine. U periodu vođenja ustanka Vaso Pelagić je 40 dana bio predsjednik Opštine Kostajnica.

Austrijska okupacija 1878.

1878. godine Kostajnica ponovo potpada pod austrijsku vlast i ostaje sve do završetka Prvog svjetskog rata. U početku Austrija uvodi vojni režim, a kasnije ga zamjenjuje civilnom vlašću. Za vrijeme Austrije Kostajnica je prvo bila kotar, a kasnije kotarska ispostava kotara Novi Grad, a za vrijeme Kraljevine Jugoslavije sreska ispostava sreza Novi Grad.

Kostajnica u Kraljevini Jugoslaviji

U Kraljevini Jugoslaviji Kostajnica je razvijen trgovačko zanatski centar. Najbogatije i najuglednije trgovačke porodice iz tog vremena su: Bobija, Ikanović, Tatić, Marini, Zečevi, Pavlovići, Jandrići, Savići i Lukići. Uslužne djelatnosti su razvijene i u potpunosti zadovoljavaju potrebe stanovništva. Takav trend se nastavlja i u poslijeratnom periodu. Razvijeno je trgovačko preduzeće „Vis” sa ukupno 4 prodavnice mješovite robe i 2 prodavnice obuće. Od uslužnih djelatnosti zastupljeni su zanati: brijački, krojački, mesarski, stolarski, obućarski i sl.

Mjesto je bilo pogođeno poplavom krajem juna 1936.

Drugi svjetski rat

U Drugom svjetskom ratu srpsko stanovništvo ovog kraja masovno je učestvovalo u borbi protiv fašizma. Legendarna Baljska četa je bila sastavljena od boraca, uglavnom regrutovanih s područja Kostajnice. U borbi protiv fašizma ovo područje je dalo preko 1.000 boraca od čega je 460 poginulo, ne dočekavši kraj rata. Pored palih boraca, kao žrtve fašističkog terora život je izgubilo 1.848 srpskih žitelja opštine. Logor Jasenovac, Zemun, Bajića jame i Zečevo brdo su njihova stratišta. Pored ljudskih žrtava, područje opštine je pretrpjelo ogromna materijalna razaranja, a 108 domaćinstava je potpuno uništeno. Poslije rata su podignuta dva partizanska groblja u Kostajnici i Petrinji. Uređene su dvije spomen kosturnice na Zečevu brdu gdje su domaće ustaše pobile preko 2.600 nedužnih civila, uglavnom žena i djece srpske nacionalnosti sa ovog i drugih područja. Ovo područje je dalo legendarne partizanske borce, komandire i komandante, od kojih su proglašeni narodnim herojima: Petar Borojević, Lazo Šteković, Petar Mećava, Branko Tubić.

U Bosanskoj Kostajnici ustaše odmah po odlasku Nemaca zatvaraju uglednije Srbe u jednu štalu, a odatle ih premeštaju na tavan osnovne škole gde su ih na najsvirepiji način mučili i premlaćivali. Dovodili su takođe i viđenije seljake „te su tako od zgrade sreske ispostave i škole obrazovali centralni zatvor kao mučilište za Srbe sreza bosansko-novskog, bosansko-dubičkog, dvorskog i kostajničkog”.

Pokolj Srba u Bosanskoj Kostajnici izveden je 31. jula, zatim od 1. do 3. avgusta 1941. godine. U Kostajnici je zasedao neki mesni ustaški "sud" tzv. "odbor" koji je punopravno donosio odluke o streljanju Srba. Svi Srbi iz varoši pohapšeni su i sprovedeni u zatvore mesnih nadleštava i u druge zgrade, a odatle su izvođeni na streljanje. Streljanje je vršeno na nekoliko mesta: Na Unskom mostu koji spaja Bosansku i Hrvatsku Kostajnicu, u "Bajića jamama" više železničke stanice, na groblju pravoslavne crkve Sv. Petra i Pavla, na Šnajderovom gumnu, kod rimokatoličke crkve Sv. Ane i na raskršću puteva za sela Selište i Slabinu. Veliki broj Srba ubijen je po uskim i malim ulicama Kostajnice koji vode od glavne ulice do reke Une. Leševe poubijanih Srba po ulicama Kostajnice i na uskom mostu, ustaše su "gurnuli u Unu da plivaju". Pored samo odvođenja na streljanje Srbi su morali skinuti sa sebe odelo i izuti se, pa su ih onda u čarapama ili bosonoge i gologlave vezali žicom po četiri, pet ili šest u jedan red, i po nekoliko takvih redova gonili pešice kroz varoš na streljanje". Sa prozora njihovih kuća posmatrale su ih majke, sestre, žene i deca. Svi su morali da pevaju srpske i hrvatske pesme, a naročito "Sprem'te se, sprem'te, četnici". I ovde su u hvatanju, šikaniranju i streljanju Srba uz ustaše učestvovali i mnogi meštani. Osobito su prednjačili sin opštinskog lekara Grgo Stipančić, đak V razreda gimnazije, koji se hvalio da je sam ubio oko 70 Srba, Sajd gimnazijalac, Cvotnik student filozofije i drugi. U Kostajnici su poubijani skoro svi muškarci koji nisu uspeli pobeći. U životu je ostao Joca Božanić, koji je "neuračunljiv čovek" i Pero Puzavac, kafedžija oženjen Nemicom. Njega su spasili pastorci. Tačan broj poubijanih Srba u ovom masovnom pokolju u varoši Kostajnici i srezu ne može pouzdano da se utvrdi, ali se zna da je samo 31. avgusta streljano oko 1.160. U Bosanskoj Kostajnici nisu mrcvareni, zlostavljani i ubijani samo Srbi iz varoši i bliže okoline, već i iz udaljenijih mesta Bosne. U razdoblju od 30. jula do 12. avgusta u Bosanskoj Kostajnici je doteran veći broj Srba "iz raznih krajeva pa čak i od Sarajeva, Doboja, Zenice i drugih mesta u Bosni". Žrtve su poubijane više katoličkog groblja. Prvo su svučene do gola, zatim izbodene noževima ili priklane, i mnoge još polužive bačene u jamu. Po odlasku koljača Marija Grublješić, sva u krvi ogrezla, izvukla se ispod leševa, dovukla do prve kuće gde su je previli i odvezli njenoj kući. Međutim ona je posle dva meseca od zadobijenih rana umrla. "Na tom mestu zaklano je i u tri jame bačeno oko 200-300 srpskih glava". Pa i docnije su u Bosansku Kostajnicu dovođene grupe Srba i tu ubijane. Tako su u nedelju 31. avgusta 1941. godine ustaše dovele 867 Srba, kako se tada govorilo iz jasenovačkog logora, i zatvorile u stari zrinjski grad kraj Une. "Tu su ih mučili i odatle u grupama odvodili na breg kod rimokatoličkog groblja i klali ih bajonetima govoreći da je šteta potrošiti i jedan fišek za Vlaha. Svi ovi Srbi bili su iz Doboja".

Masovno hapšenje Srba obavljeno je krajem septembra 1941. godine u Kostajnici i celom srezu.

Za svirepost, zverstva i pljačke izvršene u Kostajnici kaže se da su učinjeni „pod blagoslovom katoličkog sveštenstva ondašnjeg“.

Kostajnica tokom SFRJ

Zgrada Opštine

Poslije Drugog svjetskog rata Kostajnica egzistira kao opština u sastavu sreza Novi Grad, a kasnije Prijedorskog sreza. Opština Kostajnica postojala je do 1963. godine kada je, uz još nekoliko opština u SR Bosni i Hercegovini SFRJ (Kozarac, Ljubija, Ivanjska, Ravno, Čelić, i druge), ukinuta i pripojena opštini Novi Grad,.

Kostajnica tokom raspada SFRJ 1991—1995.

1991. godine, na početku raspada Jugoslavije, Kostajnica je bila pod srpskom vlašću u okviru novooformljene Autonomne regije Krajina. U toku raspada Jugoslavije, ponovo je uspostavljena kao posebna opština. Riječ „bosanska“ je uklonjena iz službenog naziva grada i opštine, a novo ime naselja od 17. decembra 1992. godine (Sl. glasnik RS 20/92) je Srpska Kostajnica, i donijete su sledeće mjere:

Odluke Kriznog štaba Autonomne Regije Krajina

Sastanak 18.5.1992.

• Odluka broj 2 — Krizni štab je najviši organ vlasti u opštini Srpska Kostajnica.
• Odluka broj 8 — Lojalitet kod osoba druge nacionalnosti se ne može dokazati samo izjavom o lojalitetu.
• Odluka broj 10 — Krizni štab poslao zahtjev skupštini Republike Srpske da se riječ bosanski ukloni iz svih imena gradova i naselja.

Sastanak 26.5.1992.

• Odluka broj 6 — Pod hitno se treba osnovati agentura koja će raditi na preseljenju stanovništva.
• 5.6.1992 — Službeni Glasnik ARK — poziv na opštu mobilizaciju

Sastanak 30.6.1992.

• Odluka broj 7 — Obrazovne, kulturne i naučne institucije treba da najkasnije do 01.09.1992. promijene neodgovarajuća imena i prilagode ih željama srpskog naroda u Krajini.

Septembra 1995. godine područje Kostajnice je napadnuto od strane vojske Republike Hrvatske (hrvatska operacija Una). Ovaj napad je odbranila Vojska Republike Srpske.

Kostajnica od 1995. do 2009.

• Posle potpisivanja Dejtonskog sporazuma, opština Kostajnica je u cjelini ostala u sastavu Republike Srpske. Ime gradu i opštini promenjeno je u Srpska Kostajnica, a kasnije u samo Kostajnica;
• 2001. — Srpska Kostajnica dobila novo ime Kostajnica;
• 2004. — u skladu sa odlukom Ustavnog suda BiH, U 44/01 od 22. septembra 2004. godine i u skladu sa odlukom Ustavnog suda broj U 44/01 od 27. februara 2004. godine, naziv Srpska Kostajnica je proglašen neustavnim, nakon čega je ga je Narodna skupština Republike Srpske proglasila neustavnim u Republici Srpskoj;
• 2008. — U proceduri: Vlada Republike Srpske predložila je da se iz naziva opština Brod i opština Kostajnica briše pridjev „bosanski“. Sjednica Narodne skupštine Republike Srpske, na kojoj se razmatrao Nacrt zakona o teritorijalnoj organizaciji Republike Srpske, održana je u ponedjeljak, 15. decembra 2008, u Banjoj Luci, te se od tada Kostajnica naziva samo Kostajnica.

Sport

Klub pod imenom „Partizan” formiran je sredinom 1953. godine. Najviše na razvoju sporta u Kostajnici doprinijeli su pedagozi Tomo Ivčić i Branko Knez. Igrao se rukomet, odbojka, košarka, organizovale biciklističke trke, atletski mitinzi, a među prvima u tadašnjoj Jugoslaviji „Partizan” je organizator — 1959. godine — turnira u malom fudbalu.

Stanovništvo

Po posljednjem službenom 1991. godine, Kostajnica je imala 3.768 stanovnika.

Nacionalnost	2013.	1991.	1981.	1971.
Srbi	2.244 (58,53%)	1.715 (45,51%)	1.089 (32,19%)	892 (35,68%)
Muslimani /Bošnjaci	1.440 (37,56%)	1.659 (44,02%)	1.253 (37,04%)	1.343 (53,72%)
Jugosloveni	4 (0,10%)	182 (4,83%)	864 (25,54%)	38 (1,52%)
Hrvati	61 (1,59%)	126 (3,34%)	146 (4,31%)	209 (8,36%)
ostali i nepoznato	85 (2,21%)	86 (2,28%)	30 (0,88%)	18 (0,72%)
Ukupno	3.834	3.768	3.382	2.500

Demografija (ispostava)-
Godina	Stanovnika
1879.	28.275
1885.	36.105
1895.	42.825
1910.	7.388
1921.	7.757
1931.	0
1948.	1.848
1953.	1.851
1961.	2.034
1971.	2.500
1981.	3.382
1991.	3.768
2013.	3.834

Vidi još

• Opština Kostajnica
• Narodna biblioteka „Nevenka Stanisavljević“ u Kostajnici

Spoljašnje veze

• Zvanična stranica opštine Kostajnica (jezik: srpski)
• Prezentacija Kostajnice (jezik: srpski)