Nenad Kecmanović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Nenad Kecmanović
Nenad Kecmanović, 2017. godine
Lični podaci
Datum rođenja(1947-09-09)9. septembar 1947. (76 god.)
Mesto rođenjaSarajevo, FNR Jugoslavija
Porodica
DecaVladimir Kecmanović,
Tijana Kecmanović
Politička karijera
Politička
stranka		Savez reformskih snaga Jugoslavije (1990—1991)

Nenad Kecmanović (Sarajevo, 9. septembar 1947) srpski je politikolog, politički analitičar, publicista, sociolog i profesor univerziteta u penziji. Kecmanović je bio rektor sarajevskog univerziteta (1988—1992). On je član Senata Republike Srpske. Koautor je prve obimne monografije „Istorija Republike Srpske”, objavljene u Beogradu i Banja Luci 2016. godine.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 9. septembra 1947. Nakon gimnazije je studirao pravo, filozofiju, sociologiju i političke nauke na Univerzitetu u Sarajevu. Sociologiju je diplomirao 1971. kao student generacije, a politikologiju 1973. godine, nakon čega je radio kao asistent Fakulteta političkih nauka u Sarajevu. Doktorirao je na temu Konvergencija političkih sistema 1975. godine. Za docenta na Fakultetu političkih nauka je izabran 1976, za vanrednog profesora 1979. i za redovnog profesora 1984. godine. Živio je u Sarajevu do raspada Jugoslavije, nakon čega prelazi da živi u Beograd. Do raspada Jugoslavije je bio redovni profesor političkih nauka i dekan Fakulteta političkih nauka u Sarajevu. Bio je rektor Univerziteta u Sarajevu od 1988. do raspada Jugoslavije. Početkom devedesetih je na posljednjim izborima na osnovu najvećeg broja glasova izabran za člana Predsedništva Jugoslavije, a sa tog položaja je odmah smijenjen posredstvom Službe državne bezbjednosti pod izgovorom „nedovoljne bezbjednosne kulture“. Od strane muslimanskog političkog rukovodstva na čelu sa Raifom Dizdarevićem je optužen da je „engleski špijun“.

U vrijeme političkog pluralizma u Jugoslaviji 1990. godine, u Sarajevu osniva ogranak za Bosnu i Hercegovinu Saveza reformskih snaga Jugoslavije čiji je bio predsednik do 1992; političku partiju čiji osnivač je bio Ante Marković. Godine 1991. dobija počasni doktorat Univerziteta u Mičigenu. U vreme rasada Jugoslavije i uvođenja sankcija SRJ, kratkotrajno je bio deo tzv. krnjeg Predsedništva BiH u junu i početkom jula 1992. godine, ali iskoristio je prvu priliku i napustio Sarajevo, a prešao je u SRJ u Beograd.[1]

U Beogradu je radio kao profesor na Fakultetu za menadžment „Braća Karić”, i na Učiteljskom fakultetu. Kasnije postaje redovni profesor i šef Odeljenja za politikologiju Fakulteta političkih nauka Univerziteta u Beogradu. Kao redovni profesor radi na Univerzitetu u Istočnom Sarajevu, a kao redovni profesor i dekan na Univerzitetu u Banjaluci. Član je Senata Republike Srpske od 1. septembra 1996, a 2009. je ponovo izabran na poziciju senatora Republike Srpske. Na poziciju eksperta Evropskog centra za mir i razvoj Ujedinjenih nacija u Parizu je izabran 1998, a 2006. postaje član Ruske akademije političkih nauka u Moskvi. Od 2001. do 2004. je član Glavnog odbora i Političkog saveta Demokratskog centra u Beogradu. Jedno vrijeme je radio kao urednik Radio televizije Republike Srpske. Radio je i kao urednik časopisa za društvenu teoriju „Ideje“, „Opredjeljenja“, „Dijalog“ i „Lica“, te kao dopisnik političkog nedeljnika NIN.

U opsežnoj monografiji Istorija Republike Srpske u koautorstvu sa istoričarem Čedomirom Antićem opisao je Istoriju Republike Srpske strukturisanu kroz petnaest glavnih poglavlja: „Država Srpska”, „Antika i srednjovjekovlje”, „U Osmanskom carstvu”, „Ustanci i preporod”, „Pod austrougarskom vlašću”, „Sarajevski atentat”, „Prvi svjetski rat”, „Vrbaska banovina”, „Okupacija, otpori, građanski rat”, „Genocid u NDH”, „Socijalistička republika”, „Višestranačka SR BiH”, „Stvaranje države”, „Prve godine treće dekade”.[2]

Pored toga, ta knjiga nudi i niz korisnih eksplanatornih i dokumentarnih dodataka, geografskih karata, indeks najznačajnijih imena vezanih za istoriju Republike Srpske od 1992. do 2016. godine. Knjiga je urađena po principima akademske istoriografije i ima veliku informativnu vrednost.[3]

Na svečanoj akademiji povodom Dana Republike Srpske 2023. godine dodijeljen mu je Orden zastave Republike Srpske sa zlatnim vijencem.[4]


Lični život[uredi | uredi izvor]

Kecmanović živi u Beogradu. Oženjen je i ima dvoje djece, sina Vladimira i kćerku Tijanu. Njegov sin Vladimir Kecmanović je srpski književnik. Njegov brat je psihijatar dr Dušan Kecmanović.

Odabrana dela[uredi | uredi izvor]

  • Nemoguća država, izdavač: Glas Srpske, Banjaluka (2007)
  • Ideologija i istina,
  • Politika u kritičkom ogledalu,
  • Demokratija i centralizam,
  • Enciklopedijski rječnik politikoloških pojmova,
  • Sociologija obrazovanja,
  • Dometi demokratije,
  • Antić, Čedomir; Kecmanović, Nenad (2015). Istorija Republike Srpske (1 izd.). Beograd: SAS Intelligence, Srpska književna zadruga. 
    • Antić, Čedomir; Kecmanović, Nenad (2016). Istorija Republike Srpske (The History of the Republic of Srpska) (2 izd.). Beograd: Dvije krune. 
      • Antić, Čedomir; Kecmanović, Nenad (2016). Istorija Republike Srpske (3 izd.). Beograd: Nedeljnik. 
  • Uspon jedne ideje - sloboda i samostalnost Republike Srpske i uloga Milorada Dodika, koautor sa Aleksandrom Vranješom i Željkom Budimirom[5]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Logos 2019, str. 161 u napomeni 627.
  2. ^ Antić & Kecmanović 2016, str. 12-13 harv greška: više ciljeva (3×): CITEREFAntićKecmanović2016 (help).
  3. ^ Antić & Kecmanović 2016, str. 13 harv greška: više ciljeva (3×): CITEREFAntićKecmanović2016 (help).
  4. ^ „Od Danice Grujičić do Baje Malog Knindže: Koga je sve Dodik odlikovao za Dan Republike Srpske? - Region - Dnevni list Danas” (na jeziku: srpski). 2024-01-09. Pristupljeno 2024-01-09. 
  5. ^ Srna (2021-09-14). „Predstavljanje knjige "Uspon jedne ideje" na sajmu 16. septembra”. Glas Srpske (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-09-14. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ненад_Кецмановић&oldid=27726919”