Stojan Ribarac
| Stojan D. Ribarac | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 6. februar 1855. |
| Mesto rođenja | Svilajnac, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 3. avgust 1922. (67 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina SHS |
Stojan D. Ribarac (Svilajnac, 6. februar 1855 — Beograd, 3. avgust 1922) je bio srpski političar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Po završenom Pravnom fakultetu u Beogradu, kratko vreme bio je u državnoj službi, a kad su ga naprednjaci otpustili 1880, položio je advokatski ispit i od 1882. bio advokat u Požarevcu.
Pripadao je Liberalnoj stranci, u kojoj je dugo bio potpredsednik Glavnog odbora i član tzv. „advokatske grupe“, koja je činila jedno krilo stranke. Od 1887. biran je za narodnog poslanika požarevačkog okruga. Kao ministar unutrašnjih poslova u vladi Jovana Avakumovića (od 1892), Ribarac je po njenom padu 1893, optužen i stavljen pod sud zbog izbornih nasilja koja su dovela do krvoprolića (Goračići), ali je posle promenjenih političkih prilika 1894, postupak protiv njega obustavljen.
Svojim isključivim držanjem podstakao je rascep u Liberaloj stranci 1895. godine. Posle majskog prevrata 1903, Ribarac je postao vođa reorganizovane Liberalne stranke (tzv. Nacionalne stranke). Bio je ministar pravde u koncentracionom kabinetu Stojana Novakovića 1909. godine.
Protivio se u Skupštini sporazumu sa Bugarskom 1912/13. i aktivno iznosio stavove o makedonskom pitanju.[traži se izvor] U Protićevom kabinetu 1918—19, i 1920. je bio ministar trgovine i industrije.
Izvori[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Tekst dr Dimitrija Đorđevića, višeg naučnog savetnika Istorijskog instituta, Beograd u Enciklopediji Jugoslavije JLZ Zagreb 1958 I. izdanje VIII. tom str. 68.
