Hronologija SFRJ i SKJ 1990.
◄ 1970—1979. | |
1992—1995. ► |
.svg)
Hronološki pregled važnijih događaja vezanih za društveno-politička dešavanja u Socijalističkoj Federativnoj Republici Jugoslaviji (SFRJ), delovanje Saveza komunista Jugoslavije (SKJ), Radnički pokret Jugoslavije, kao i opšta politička, društvena i kulturna dešavanja koja su se dogodila u toku 1990. godine.
1990. godina[uredi | uredi izvor]
Godina 1990. bila je prelomna godina „jugoslovenske krize“ (u medijima nazivana i jugo-kriza), u kojoj su otvoreni „ekonomsko-politički“ sukobi prerasli u oružane, zbog čega se ova godina smatra početnom godinom raspada Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije.
Sam početak godine obeležila su dva bitna događaja — početak ekonomskih reformi predsednika Saveznog izvršnog veća Ante Markovića, koje su imale za cilj stabilizovanje loše ekonomske situacije u zemlji i unapređenje postojećeg društveno-ekonomskog sistema i raspad Saveza komunista Jugoslavije, na XIV vanrednom kongresu, koji je trebalo da razreši postojeće probleme unutar partije, nastale usled razmimoilaženja republičkih partijskih organizacija u pogledu budućnosti političkog sistema i odnosa u federaciji. Razmimoilaženja su se prvenstveno ogledala u sukobu rukovodstva SK Srbije i SK Slovenije, do koga je došlo usled različitih pogleda na aktuelne događaje u Evropi i svetu, a posebno na pad Berlinskog zida. Raspad SKJ imao je za posledicu osamostaljivanje političkih rukovodstava u svim republikama i uvođenje višepartijskog sistema. Početak godine obeležile su i masovne demonstracije Albanaca širom Kosova i Metohije, koje su prerasle u nemire širih razmera i trajale od kraja januara do polovine februara. Radi smirivanja situacije bile su angažovane jedinice Jugoslovenske narodne armije i uvedeno je vanredno stanje u pokrajini, koje je ukinuto tek polovinom aprila.
Tokom februara i marta, započeo je proces formiranja prvih opozicionih partija u Jugoslaviji, koje su uglavnom formirane na nacionalnoj osnovi, zbog čega su bile ozbiljna pretnja međunacionalnih odnosa u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini, kao i pretnja opstanku same federacije. Prvi politički sukobi na „nacionalnoj osnovi“ započeli su u Hrvatskoj između hrvatske nacionalističke stranke HDZ i Srba u Hrvatskoj, koji su formirali svoju nacionalnu stranku. Takođe, u istom periodu, u Sloveniji i Hrvatskoj je došlo do transformacije republičkih organizacija Saveza komunista u reformske socijaldemokratske partije. Početkom aprila održani su prvi višestranački izbori u Sloveniji, a krajem meseca i u Hrvatskoj. U Sloveniji je na parlamentarnim izborima pobedu odnela koalicija opozicionih demokratsko-nacionalnih stranaka DEMOS, dok je na predsedničkim izborima pobedu je odneo bivši komunista Milan Kučan. U Hrvatskoj je na izborima pobedu odnela nacionalistička HDZ, a njen predsednik Franjo Tuđman potom je izabran za predsednika Republike. Pobedom opozicije u Sloveniji i Hrvatskoj po prvi put je u javnosti počelo otvoreno da se govori o konfederaciji i osamostaljivanju ovih republika od SFRJ.
Sukobi Hrvata i Srba u Hrvatskoj simbolički su počeli na fudbalskoj utakmici između beogradske „Crvene zvezde“ i zagrebačkog „Dinama“ početkom maja, na kojoj je došlo do masovne tuče navijača. Sukobi su se povećavali formiranjem nove hrvatske vlade koja je ubrzo izmenila državne simbole i najavila donošenje novog Ustava u kojim bi Srbi izgubili status konstitutivnog naroda. Odgovor Srba, na ove pretnje, bio je formiranje Srpskog nacionalnog veća, organizovanje referenduma o autonomiji i blokiranje drumskog i železničkog saobraćaja u okolini Knina — tzv „Balvan revolucija“. Veće sukobe između naoružanih Srba i hrvatske policije sprečavala je JNA. Sukobi su nastavljeni tokom godine, a u oktobru je proglašena Srpska autonomna oblast Krajina, koju Zagreb nije prihvatio niti priznao.
Početkom septembra ponovo su izbili nemiri na Kosovu, kao odgovor na ukidanje pokrajinske Skupštine Kosova od strane republičke Skupštine Srbije u julu mesecu, kada su albanski delegati ispred zgrade skupštine proglasili samozvanu Republiku Kosovo unutar SFRJ. Tu „republiku“ kasnije je priznala samo Albanija, što je dodatno zateglo odveć napete odnose Tirane i Beograda. Krajem septembra, donet je novi Ustav Republike Srbije, kojim su definitivno oduzeti elementi državnosti pokrajinama. U toku novembra održani su prvi višestranački izbori u Makedoniji i Bosni i Hercegovini. Na izborima u Makedoniji pobedu je odnela opozicija, ali pošto nijedna stranka nije imala većinu, početkom 1991. je formirana „tehnička vlada“. Na izborima u BiH pobedu su odnele nacionalne opozicione partije, koje su u toku decembra formirale koaliciju radi preuzimanja vlasti.
Početkom decembra održani su prvi višestranački izbori u Srbiji i Crnoj Gori, na kojima su tadašnje vladajuće komunističke partije uspele da očuvaju apsolutnu vlast, a predsednici Slobodan Milošević i Momir Bulatović su bili reizabrani na funkcije. Ovim izborima završen je višestranački izborni proces u svim jugoslovenskim republikama, a opozicija je uspela da preuzme vlast u četiri od šest republika. Krajem decembra, u Hrvatskoj je donet novi Ustav, koji je Hrvatsku definisao kao državu hrvatskog naroda i istakao njeno pravo na otcepljenje, a u Sloveniji je održan referendum o nezavisnosti te republike, na kome se preko 90% glasača izjasnilo za odvajanje od ostatka Jugoslavije.
Pored ozbiljne političke krize koja je polako vodila ka raspadu zemlje i krvavom ratu, 1990. su obeležili i veći uspesi jugoslovenskih sportista — prvo mesto na svetskom prvenstvu u košarci, četvrto mesto na svetskom prvenstvu u rukometu, peto mesto na svetskom prvenstvu u fudbalu, sedmo mesto na evropskom prvenstvu u atletici i osvajanje teniskog turnira „Rolan Garosa“ od strane Monike Seleš.
Januar[uredi | uredi izvor]
1. januar[uredi | uredi izvor]
- Stupio na snagu početak programa ekonomskih reformi Ante Markovića, predsednika Saveznog izvršnog veća — čime je denominiran jugoslovenski dinar pa je 10.000 dinara postalo 1 novi dinar. U skladu ovih reformi građanima je omogućeno da mogu slobodno kupovati stranu valutu u bankama, po kursu 7 dinara za nemačku marku; omogućene su strane investicije; cene i plate zamrznute na šest meseci i predviđeno zatvaranje nerentabilnih firmi.
20. januar[uredi | uredi izvor]
- U Beogradu, od 20. do 22. januara u „Sava centru“, održan XIV vanredni kongres Saveza komunista Jugoslavije, kojem je prisustvovalo 1.457 delegata. Kongres je uveče 22. januara prekinut odlaskom delegacija SK Slovenije i SK Hrvatske čime je došlo do raspada Saveza komunista. Glavne teme Kongresa bile su novonastala politička situacija u zemlji, budući oblik uređenja partije i države, kao i uvođenje pluralizma (višepartijski sistem).
24. januar[uredi | uredi izvor]
- U SAP Kosovo, od 24. do 2. februara, trajali protesti pripadnika albanske nacionalnosti koji su prerasli u oružane demonstracije i sukobe sa pripadnicima milicije u kojima je bilo i mrtvih.
Februar[uredi | uredi izvor]
4. februar[uredi | uredi izvor]
- U Ljubljani održana Konferencija Saveza komunista Slovenije na kojoj su i formalno prekinute sve veze sa Savezom komunista Jugoslavije, a partija promenila naziv u Savez komunista Slovenije-Stranka demokratskih reformi.
15. februar[uredi | uredi izvor]
- Sabor Socijalističke Republike Hrvatske izglasao promenu amandmana od LIV do LXIII u Ustavu SR Hrvatske kojim je ozakonjen višepartijski sistem u Hrvatskoj.
21. februar[uredi | uredi izvor]
- Skupština Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine usvojila Zakon o udruživanju građana, kojim je ozakonjen višepartijski sistem u Bosni i Hercegovini.
Mart[uredi | uredi izvor]
8. mart[uredi | uredi izvor]
- Skupština Socijalističke Republike Slovenije izglasala amandmane na Ustav SR Slovenije, kojima je iz naziva ove republike izbrisana reč „socijalistička“ (Slovenija je bila prva od republika SFRJ koja je iz svog naziva izbacila reč „socijalistička“).
20. mart[uredi | uredi izvor]
- U Zagrebu Predsedništvo Centralnog komiteta Saveza komunista Hrvatske (SKH) donelo odluku o izmeni imena partije u Savez komunista Hrvatske-Stranka demokratskih promena (SKH-SDP) pod kojim je nastupila na prvim višepartijskim izborima u Hrvatskoj.
22. mart[uredi | uredi izvor]
- U više mesta na SAP Kosovu — Podujevu, Vučitrnu, Uroševcu, Lipljanu i dr, više stotina đaka osnovnih i srednjih škola, albanske nacionalnosti, prijavilo simptome trovanja, a u narednih nekoliko dana broj „navodno otrovanih“ se popeo na oko 3.000. Albanci su za trovanje optuživali pripadnike milicije i JNA, kao i rukovodstvo SR Srbije. Savezno izvršno veće formiralo je posebnu komisiju sa zadatkom da ispita slučaj navodnog trovanja, a stručnjaci sa Vojnomedicinske akademije (VMA) nisu pronašli nikakve dokaze za navodno trovanje ili epidemiju.
April[uredi | uredi izvor]
8. april[uredi | uredi izvor]
- Na teritoriji Republike Slovenije održani prvi višestranački parlamentarni izbori. Na izborima je od 1.491.471 birača glasalo 83,5%, a najveći broj glasova osvojila je opoziciona koalicija stranaka — „DEMOS“, koja je osvojila 54,8% glasova. Nova Vlada Slovenije na čijem čelu se nalazio Alojz Peterle formirana je 16. maja.
22. april[uredi | uredi izvor]
- Na teritoriji Republike Slovenije održan drugi krug predsedničkih izbora na kojima je pobedio Milan Kučan, kandidat Saveza komunista Slovenije-Stranke demokratskih reformi, osvojivši 57% glasova, dok je njegov protiv kandidat Jože Pučnik, kandidat opozicione koalicije „DEMOS“, osvojio 43% glasova.
- Na teritoriji Socijalističke Republike Hrvatske, održani prvi višestranački parlamentarni izbori, na kojima je najveći broj glasova osvojila opoziciona Hrvatska demokratska zajednica, koja je osvojila 57,58% glasova. Novi Sabor sastao se 30. maja, kada je izabrana i nova Vlada Hrvatske, na čijem se čelu nalazio Stjepan Mesić.
Maj[uredi | uredi izvor]
5. maj[uredi | uredi izvor]
- U Zagrebu održano finalno veče takmičenja „Pesma Evrovizije“, na kome je pobedio Toto Kutunjo, predstavnik Italije, dok je predstavnica Jugoslavije — Tajči sa pesmom Hajde da ludujemo — osvojila sedmo mesto.
13. maj[uredi | uredi izvor]
- U Zagrebu, na stadionu „Maksimir“ prekinuta fudbalska utakmica, između beogradske „Crvene zvezde“ i zagrebačkog „Dinama“, zbog velikog sukoba navijača, kao i sukoba navijača „Dinama“ sa pripadnicima milicije.
- Blagoje Adžić, načelnik Generalštaba JNA izdao naredbu o preuzimanju naoružanja i municije od Teritorijalne odbrane (TO) i njihovom skladištenju u skladišta Jugoslovenske narodne armije (JNA).
15. maj[uredi | uredi izvor]
- U skladu sa Ustavom SFRJ, funkciju predsednika Predsedništva SFRJ preuzeo dr Borisav Jović, dotadašnji potpredsednik Predsedništva SFRJ i delegat SR Srbije u Predsedništvu. Funkciju potpredsednika Predsedništva SFRJ preuzeo je dr Stipe Šuvar, dotadašnji član Predsedništva iz SR Hrvatske (na ovoj funkciji ga je 19. oktobra zamenio Stjepan Mesić).[1]
16. maj[uredi | uredi izvor]
- U Ljubljani, posle prvih višestranačkih izbora, formirano novo Izvršno veće Skupštine Republike Slovenije čiji je predsednik bio Alojz Peterle, vođa opozicione koalicije „DEMOS“.
17. maj[uredi | uredi izvor]
- U Sarajevu Centralni komitet Saveza komunista Bosne i Hercegovine (SK BiH) promenio naziv partije u Savez komunista Bosne i Hercegovine-Stranka demokratskih promjena (SK BiH-SDP), pod kojime je partija nastupila i na prvim višepartijskim izborima u Bosni i Hercegovini, a februara 1991. kada ga je promenila u Socijaldemokratska partija Bosne i Hercegovine.
26. maj[uredi | uredi izvor]
- U Sarajevu osnovana Stranka demokratske akcije (SDA), čiji je predsednik bio Alija Izetbegović,
30. maj[uredi | uredi izvor]
- U Zagrebu održana prva konstitutivna sednica novoizabranog Sabora Socijalističke Republike Hrvatske, na kojoj je formirano je novo Izvršno veće, čiji je predsednik bio Stjepan Mesić i izabrani članovi Predsedništva SR Hrvatske, za čijeg je predsednika izabran Franjo Tuđman.
Jun[uredi | uredi izvor]
17. jun[uredi | uredi izvor]
- U Skoplju formirana Unutrašnja makedonska revolucionarna organizacija - Demokratska partija za makedonsko nacionalno jedinstvo (VMRO-DPMNE), nacionalistička politička partija koja je preuzela ime od Unutrašnje makedonske revolucionarne organizacije (VMRO), nacionalnog pokreta za oslobođenje Makedonije iz prve polovine 20. veka.
26. jun[uredi | uredi izvor]
- U rimskom amfiteatru u Puli, od 26. juna do 7. jula, održan XXXVII Festival jugoslovenskog filma tokom koga su prikazana 24 domaća filma. Odlukom žirija za najbolji film proglašen je film Gluvi barut, reditelja Bahrudina Čengića. Bio je ovo poslednji Festival jugoslovenskog filma (sledeće godine zbog početka rata nije održan, a 1992. je održan pod nazivom Festival hrvatskog filma).[2]
27. jun[uredi | uredi izvor]
- U Kninu delegati Skupštine opštine Knin doneli odluku o osnivanju regionalne Zajednice opština Sjeverne Dalmacije i Like sa središtem u Kninu, koja je obuhvatala teritoriju opština Knin, Obrovac, Benkovac, Donji Lapac, Gračac i Titova Korenica. Zajednica opština je u decembru pretvorena u Srpsku autonimnu oblast Krajinu.
Jul[uredi | uredi izvor]
2. jul[uredi | uredi izvor]
- Skupština Republike Slovenije usvojila Deklaraciju o punoj suverenosti države Republike Slovenije, na osnovu koje su republički zakoni i propisi dobili prednost nad saveznim.
5. jul[uredi | uredi izvor]
- Skupština SR Srbije donela Zakon o prestanku rada Skupštine SAP Kosovo i Izvršnog veća Skupštine SAP Kosovo kojim su ukinute nadležnosti i raspuštena Skupština i Izvršno veće Socijalističke Autonomne Pokrajine Kosovo.
16. jul[uredi | uredi izvor]
- U Beogradu otpočeo XII kongres Saveza komunista Srbije (SKS), koji je idućeg dana — 17. jula prerastao u Prvi osnivački kongres Socijalističke partije Srbije (SPS), na kome je došlo do ujedinjenja SK Srbije sa Socijalističkim savezom radnog naroda Srbije (SSRNS) u jedinstvenu političku partiju, za čijeg predsednika je izabran Slobodan Milošević.
20. jul[uredi | uredi izvor]
- U Beogradu Skupština Socijalističke Republike Srbije usvojila izmene Izbornog zakona radi održavanja višestranačkih izbora čime je i zvanično uveden višepartijski sistem u Srbiji.
25. jul[uredi | uredi izvor]
- Sabor Socijalističke Republike Hrvatske, izglasao izmenu amandmana u Ustavu SR Hrvatske čime je iz naziva republike izbrisana reč „socijalistička“ i izmenjeni grb i zastava SR Hrvatske.
- U Srbu, kod Gračaca održan Sabor Srba u Hrvatskoj na kome je usvojena Deklaracija o suverenosti i autonomiji srpskog naroda i formirano Srpsko nacionalno vijeće.
29. jul[uredi | uredi izvor]
- Na Kozari održan miting na kom je Ante Marković, predsednik Saveznog izvršnog veća, pred oko nekoliko desetina hiljada ljudi, objavio osnivanje sopstvene stranke — Saveza reformskih snaga Jugoslavije (SRSJ).
31. jul[uredi | uredi izvor]
- U Sarajevu Skupština Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine usvojila izmenu amandmana na Ustav SR Bosne i Hercegovine čime je omogućeno održavanje prvih višepartijskih izbora.
Avgust[uredi | uredi izvor]
8. avgust[uredi | uredi izvor]
- U Buenos Ajresu, od 8. do 20. avgusta, održano XI svetsko prvenstvo u košarci na kome je Košarkaška reprezentacija Jugoslavije osvojila zlatnu medalju. Drugo i treće mesto zauzele su reprezentacije Sovjetskog Saveza i Sjedinjenih Američkih Država.
17. avgust[uredi | uredi izvor]
- U Kninu, kao odgovor na upade specijalaca hrvatskog MUP-a u milicijske stanice u Benkovcu i još nekoliko mesta, srpsko stanovništvo, otpočelo demonstracije. U strahu od upada specijalaca u Knin, lokalno stanovništvo započelo je blokiranje saobraćajnica koje su vodile ka Kninu. Postavljanje barikada proširilo se na još nekoliko mesta severne Dalmacije, a ovaj događaj popularno je nazvan „Balvan revolucija“.
19. avgust[uredi | uredi izvor]
- Na teritoriji Republike Hrvatske, od 19. avgusta do 2. septembra, u opštinama sa većinskim srpskim stanovništvom održan referendum o autonomiji Srba u Hrvatskoj na kome je glasalo 756.781 birača, od čega se njih 99,7% izjasnio za autonomiju u okviru Hrvatske.
25. avgust[uredi | uredi izvor]
- U toku noći 25/26. avgusta u jami „Dobrnja-jug“ rudnika „Kreka“, kod Tuzle, dogodila se rudarska nesreća u kojoj je stradala čitava „treća smena“ — ukupno 180 rudara, a jedini preživeli bio je rudar Smajlo Imamović, koji je zadobio teže povrede (ovo je bila najveća rudarska tragedija u SFRJ).
26. avgust[uredi | uredi izvor]
- U Splitu, na stadionu „Poljud“, od 26. avgusta do 2. septembra, održano XV evropsko prvenstvo u atletici na otvorenom. Predstavnici Jugoslavije osvojili su dve zlatne, jednu srebrnu i jednu bronzanu medalju.
Septembar[uredi | uredi izvor]
20. septembar[uredi | uredi izvor]
- Sobranje Socijalističke Republike Makedonije usvojilo 25 amandmana na Ustav SR Makedonije, kojima je uveden višepartijski sistem u ovoj republici.
28. septembar[uredi | uredi izvor]
- U Beogradu održana sednica Skupštine Socijalističke Republike Srbije na kojoj je usvojen novi Ustav Republike Srbije, kojim je iz naziva republike i pokrajina izbrisana reč „socijalistička“, a pokrajinama u sastavu Srbije su definitivno oduzeti svi elementi državnosti. Ovaj Ustav ostao je na snazi do 2006. godine.
Oktobar[uredi | uredi izvor]
1. oktobar[uredi | uredi izvor]
- U Srbu, Srpsko nacionalno veće, u skladu sa rezultatima referenduma, donelo odluku o proglašenju srpske autonomije na etničkim i istorijskim teritorijama na kojima živi srpski narod, a koje se nalaze unutar sadašnje granice Republike Hrvatske kao federalne jedinice SFRJ (na osnovu ove odluke u decembru je formirana SAO Krajina).
3. oktobar[uredi | uredi izvor]
- Predsedništvo Republike Hrvatske i Republike Slovenije dostavile Predsedništvu SFRJ predlog projekta konfederalnog modela jugoslovenske zajednice, ali je Predsedništvo SFRJ na sednici 16. oktobra odbilo ovaj predlog.
20. oktobar[uredi | uredi izvor]
- U Titogradu otpočeo Jedanaesti kongres Saveza komunista Crne Gore na kome je odlučeno da se o reformi partije odlučuje nakon višestranačkih izbora zakazanih za 9. decembar.
Novembar[uredi | uredi izvor]
11. novembar[uredi | uredi izvor]
- Na teritoriji Socijalističke Republike Makedonije održan prvi krug prvih višestranačkih parlamentarnih izbora na kojima je glasalo 84,8%. Najveći broj glasova ostvarila je opoziciona VMRO-DPMNE, koja je osvojila 38 poslaničkih mesta. Usled nedovoljnog broja mandata, niko nije mogao samostalno da formira Vladu — ni vlast ni opozicija, pa je 20. marta 1991. formirana „ekspertska tehnička” vlada, na čijem se čelu nalazio Nikola Kljusev.
15. novembar[uredi | uredi izvor]
- U Beogradu, u sali „Sava centra“, održan osnivački skup Saveza komunista - Pokreta za Jugoslaviju, koji je nastao od Organizacije Saveza komunista u Jugoslovenskoj narodnoj armiji.
18. novembar[uredi | uredi izvor]
- Na teritoriji Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine održani prvi krug prvih višestranačkih izbora. Na parlamentarnim izborima, pobedu su odnele tri vodeće nacionalne partije — Stranka demokratske akcije osvojila je 86 mandata, Srpska demokratska stranka 72 mandata i Hrvatska demokratska zajednica 44 mandata. Na izborima za Predsedništvo SR BiH izabrani su — Fikret Abdić i Alija Izetbegović (Muslimani), Nikola Koljević i Biljana Plavšić (Srbi), Stjepan Kljujić i Franjo Boras (Hrvati) i Ejup Ganić, kao ostali. Dogovorom lidera tri nacionalne stranke, za predsednika Predsedništva izabran je Alija Izetbegović.
Decembar[uredi | uredi izvor]
9. decembar[uredi | uredi izvor]
- Na teritoriji Republike Srbije održan prvi krug prvih višepartijskih parlamentarnih izbora (drugi krug izbora održan je 23. decembra), na kojima je najveći broj glasova osvojila Socijalistička partija Srbije (reformisani Savez komunista Srbije). Nova Vlada Srbije formirana je 15. januara 1991, a na njenom čelu se nalazio Dragutin Zelenović.
- Na teritoriji Republike Srbije, održani predsednički izbori na kojima je u prvom krugu pobedio Slobodan Milošević, kandidat Socijalističke partije Srbije i dotadašnji predsednik Predsedništva SR Srbije, osvojivši 3.285.799 glasova odnosno 65,34%. Od ostalih 31 kandidata istakao se Vuk Drašković, kandidat Srpskog pokreta obnove, sa osvojenih 824.674 glasova odnosno 16,40%.
- Na teritoriji Socijalističke Republike Crne Gore održani prvi višepartijski parlamentarni izbori (uporedo je održan i prvi krug predsedničkih izbora), na kojima je najveći broj glasova osvojio je Savez komunista Crne Gore. Nova Vlada Crne Gore formirana je 15. februara 1991. godine, a na njenom čelu se nalazio Milo Đukanović.
20. decembar[uredi | uredi izvor]
- U Sarajevu održana prva sednica višestranačke Skupštine SR Bosne i Hercegovine, na kojoj je prema dogovoru tri vodeće nacionalne stranke, izabrano novo rukovodstvo ove republike — predsednik Predsedništva postao je Alija Izetbegović (SDA), predsednik Izvršnog veća Jure Pelivan (HDZ) i predsednik Skupštine Momčilo Krajišnik (SDS).
21. decembar[uredi | uredi izvor]
- U Kninu Srpsko nacionalno veće i Predsedništvo Zajednice opština severne Dalmacije i Like usvojilo Statut srpske autonomne oblasti, kojim je proglašena Srpska autonomna oblast Krajina (SAO Krajina).
22. decembar[uredi | uredi izvor]
- U Zagrebu održana svečana sednica sva tri veća Sabora Republike Hrvatske na kojoj je proglašeno donošenje novog Ustava Republike Hrvatske (usvojen na sednici dan ranije).
23. decembar[uredi | uredi izvor]
- Na teritoriji Republike Slovenije održan referendum o osamostaljivanju Slovenije od SFR Jugoslavije na kome je za osamostaljivanje Slovenije glasalo 88,2% birača.
- Na teritoriji Socijalističke Republike Crne Gore održan drugi krug predsedničkih izbora, na kojima je pobedio Momir Bulatović, kandidat Saveza komunista Crne Gore, osvojivši 57% glasova.
- U Ljubljani Skupština Republike Slovenije usvojila novi Ustav Republike Slovenije.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Službeni list SFRJ 27/90” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 25. 5. 1990.
- ^ „Festival jugoslovenskog filma 1990.”. www.pulafilmfestival.hr. n.d.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Hronologija 1990—1995. Banja Luka: Dokumentacioni centar Republike Srpske. 2002. COBISS.SR 71272457
- Moderna srpska država 1804—2004 hronologija. Beograd: Istorijski arhiv Beograda. 2004. COBISS.SR 119075084
- Bilić, Ivan (2005). „Kronologija raspada SFRJ i stvaranje Republike Hrvatske do 15. siječnja 1992.”. National security and the future. Zagreb: St. George Association / Udruga sv. Jurja. VI: 73—184.
Hronologija radničkog pokreta, Saveza komunista i Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije | ||
|---|---|---|
Hronologija je podeljena na tri oblasti — Hronologija radničkog pokreta i KPJ (1919—1941), Hronologija Narodnooslobodilačke borbe (1941—1945) i Hronologija SFRJ i SKJ (1945—1992) | ||
| do 1899. | .svg) | |
| 1900—1919. | ||
| 1920—1929. | ||
| 1930—1939. | ||
| 1941—1949. | ||
| 1950—1959. | ||
| 1960—1969. | ||
| 1970—1979. | ||
| 1980—1983. | ||
| 1990—1992. | ||
.svg){kind=small}
