Berijev MBR-7
 Avion Berijev MBR-7 | |
| Opšte | |
|---|---|
| Dimenzije | |
| Masa | |
| Pogon | |
| Performanse | |
| Početak proizvodnje | prototip |
| Povučen iz upotrebe | 1940. |
| Status | neaktivan |
| Prvi korisnik | OKB Berijev |
| Broj primeraka | 2 |
| Dužina | 10,60 |
| Razmah krila | 13,00 |
| Površina krila | 26,00 |
| Prazan | 2.418 |
| Normalna poletna | 3.168 |
| Klipno-elisni motor | 1 h Klimov M-103A (V-12 linijski motor) |
| Snaga | 705 kW |
| Brzina krstarenja | 312 km/h |
| Maks. brzina na Hopt | 372 km/h |
| Maks. brzina na H=0 | 310 km/h |
| Dolet | 750 km |
| Plafon leta | 8.750 m |
| Brzina penjanja | 417 m/min |
Berijev MBR-7 (rus. Berijev MBR-7) je sovjetski hidroavion koji je projektovala i izradila kompanija OKB Beriev (TANTK Beriev). Projektovan je kao izviđački avion kratkog doleta sa 2 člana posade. Prvi put je poleteo 1939. godine a proizvoden je u dva primerka kao prototip[1].
Projektovanje i razvoj[uredi | uredi izvor]
Projekt aviona MBR-7 je vodio glavni konstruktor biroa OKB Berijev inženjer Georgij Mihajlovič Berijev. Hidroavion Berijev MBR-7, pomorski izviđač kratkog dometa imao je konfiguraciju sličnu prethodnom Berijevom MBR-2, ali je bio naprednijeg dizajna. Konzolni monoplan leteći čamac sa pretežno drvenim konzolnim krilom imao je dopadljivu aerodinamičku liniju. Redni klipni motor Klimov M-103 bio je postavljen na podupirače iznad krila pogonjen potisnom elisom. Pilot je, u zatvorenoj kabini u nosu, imao pristup fiksnom mitraljezu koji je pucao napred, dok je posmatrač/repni strelac sedeo ispod staklene nadstrešnice. Kupola posmatrača se pomerila napred da bi se dobio pristup mitraljezu ŠKAS.
Imao je odlične performanse, ali je zbog nedostatka motora Klimov odlučeno da se nastavi proizvodnja MBR-2 a ne MBR-7.
Tehnički opis[uredi | uredi izvor]
Trup hidroaviona MBR-7 je konstruktivno sličan trupu aviona MBR-2 stom razlikom što je nešto manjih dimenzija i boljih aerodinamičkih linija. Ovaj avion ima kabinu samo za dve osobe pilota i osmatrača-stražnjeg strelca.
Pogonska grupa se sastoji od pogonskog motora Klimov M-103A (V-12 linijski motor) tečnošću hlađen, snage 705 kW (960 KS) i potisne trokrake metalne elise sa promenljivim korakom. Motor je postavljen na nosače (baldahin) iznad središnjeg dela. Gorivo je smešteno u dva glavna rezervoara kaja se nalaze u središnjem delu trupa aviona. Motor se startuje komprimovanim vazduhom iz rezervoara komprimovanog vazduha ili iz kompresora direktno.
Krilo se sastoji se od tri dela: središnji deo je sastavni deo trupa (centroplan) i dva odvojiva konzolna dela. Konstruktivno i po obliku krilo je veoma slično kao krilo aviona MBR-2 jedina je razlika što je ovo krilo blago "galebovo" krilo.
Repne površine: se sastoje od vertikalnog stabilizatora, kormila pravca, horizontalnih stabilizatora i kormila visine. Verikalni stabilizator je sastavni deo kobilice (trupa) i sa njom čini jednu celinu. Horizontalni stabilizatori su učvršćeni za vertikalni, negde oko polovine visine, sa mogućnošću promene ugla u toku leta. Horizontalni stabilizator i kormila visine imaju duraluminijski okvir (konstrukciju) i platnenu oblogu premazanu vodootpornim lakom. Kormilo pravca je potpuno metalno, opremljeno trim jezičkom.
Stajni trap: Prilikom izvlačenje aviona iz vode služe specijalna kolica, za manipulaciju po tlu, koristi se fiksni stajni trap koji se montira na trup hidroaviona. Zimi se na avion može monitirati stajni trap sa skijama.
Naoružanje[uredi | uredi izvor]
Avion je bio naoružan sa: dva mitraljeza ŠKAS kalibra 7,62 mm, jedan fiksni na pramcu a drugi pokretan na gornjoj strani trupa iza pilotskog kokpita. Avion je mogao da ponese 4 h 100 kg i 2 h 50 kg bombi na 6 podvesnih nosača, po 3 ispod svakog krila[2].
| Naoružanje aviona: Berijev MBR-7 | |||
| Vatreno (streljačko) naoružanje | |||
| Top | |||
| Mitraljez | |||
| Broj i oznaka mitraljeza | 2 h ŠKAS 7,62 | ||
| Broj metaka | napred 1.000 + nazad 1.500 metaka | ||
| Kalibar | 7,62 mm | ||
| Bombardersko naoružanje (bombe) | |||
| Klasične avio bombe | 4 h FAB-100 i 2 h FAB-50 | ||
| Ukupna masa | 500 kg | ||
| Broj tačaka za podvešavanje | 6 | ||
| Raketno naoružanje (rakete) | |||
Verzije[uredi | uredi izvor]
Ovaj hidroavion je proizveden u dva istovetna primerka (2 prototipa) pa nema različitih verzija ovog tipa avoiona.
Operativno korišćenje[uredi | uredi izvor]
Proizvedeno je sam dva primerka ovog hidroaviona (prototipa). Jedan je uništen u toku testiranja a drugi "zaboravljen" kada se odustalo od serijske proizvodnje. No bez obzira na sve te okolnosti, značaj ovog aviona je još jedam uspešan leteći čamac u bogatoj projektantskoj i proizvodnoj aktivnosti u oblasti hidroavionstva u Sovjetskom Savezu.
Zemlje koje su koristile avion[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Šavrov, V. B. (2002). Istoriя konstrukciiй samoletov v SSSR 1938-1950 gg (na jeziku: (jezik: ruski)). Moskva: Mašinostroenie. ISBN 978-5-217-03103-0.
- Andersson, Lennart. Soviet Aircraft and Aviation 1917-1941. Putnam Aeronautical Books, London. 1997. ISBN 0-85177-859-3.
- Bюšgens G.S. samoletostroenie v SSSR 1917-1945. CAGI 1992.
- Nemecek, Vaclav (1986). The History of Soviet Aircraft from 1918. London: Willow Books. ISBN 0-00-218033-2.
- The Illustrated Encyclopedia of Aircraft (Part Work 1982-1985). Orbis Publishing.
