Vuk Vukčić Hrvatinić
| Vuk Vukčić Hrvatinić | |
|---|---|
| Mesto smrti | Banovina Bosna |
| Porodica | |
| Potomstvo | Katarina Vuković |
| Roditelji | Vukac Hrvatinić |
| Dinastija | Hrvatinići |
| ban Bosne | |
| Period | 1396 — pre 1399. |
 | |
Vuk Vukčić Hrvatinić (umro pre 27. novembra 1399) bio je bosanski vojvoda i hrvatski ban iz Donjih Krajeva.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Vuk je bio sin Vukca Hrvatinića i brat Hrvoja Vukčića. Prvi poznati podatak o Vuku potiče iz 1385. godine. Vuk je 29. januara 1385. godine zauzeo grad Greben na Vrbasu. Greben je do 1357. godine bio baštinski posed Hrvatinića, a od tada je u rukama ugarskog kralja Lajoša. Banovi Ivan Paližna i Stjepan Lacković su intervenisali kod kralja Žigmunda Luksemburškog u korist Vuka Hrvatinića. Tada je nosio titulu vojvode. Vuk se ponovo pominje 1387. godine kada se sa bratom Hrvojem nalazi na čelu bosanske vojske. U borbi oko ugarskog prestola krajem 14. veka, Vuk je nastupao kao podanik kralja Dabiše, odnosno na strani napuljske stranke. Dabiša ga je postavio za namesnika Hrvatske i Dalmacije. Ladislav Napuljski dodelio mu je 17. jula 1391. godine titulu hrvatsko-dalmatinskog bana. Vuk je kao ban sređivao prilike u dalmatinskim gradovima. Posredovao je u izmirenju Splita i Klisa, uzeo u zaštitu splitskog nadbiskupa Andriju Gvalda zajedno sa čitavom splitskom crkvom, garantovao je trogirskim trgovcima pravo slobodnog kretanja na teritorijama koje su bile pod njegovom vlašću, po Dalaciji, Hrvatskoj i Bosni. Dana 8. septembra 1392. godine postao je građanin Zadra. Sledeće godine na čelu vojske pokušava zauzeti Vranu i Ostrovicu u ime kralja Dabiše. Gradovi su zauzeti, a Ivan i Nikola Paližna zarobljeni. Iste godine, 13. jula, Vuk je postao mletački građanin. S prelaza iz 1393. u 1394. godinu dolazi do promene u odnosima između kralja Žigmunda Luksemburškog i Hrvoja Vukčića koji prilazi ugarskom kralju. Žigmundu je prišao i bosanski kralj Dabiša i ostala vlastela te je Vuk ostao jedini protivnik ugarskog kralja u Bosni, kao ban Ladislava Napuljskog. Nakon poraza koga mu je naneo Nikola Gorjanski Mlađi, Vuk prelazi na Žigmundovu stranu. Time je izgubio Knin i bansku titulu. Prilikom posete Zadru 1395. godine nazivan je bivšim banom (olim Banus). Žigmund mu je dao na upravu Krupu i Ostrožac, do tada u posedu knezova Blagajskih, kao i doživotno bansko dostojanstvo. U zagrebačkoj ispravi od 16. avgusta 1396. godine Vuk se naziva bosanskim banom (bano de Boznia). Poslednji put se kao živ pominje 20. septembra 1397. godine. Umro je pre 27. novembra 1399. godine.
Porodično stablo[uredi | uredi izvor]
| Stjepan (knez Donjih Kraja) | ||||||||||||||||
| Hrvatin Stjepanić | ||||||||||||||||
| Vukac Hrvatinić | ||||||||||||||||
| Vuk Vukčić Hrvatinić | ||||||||||||||||