Ekstraverzija i introverzija
Ekstraverzija je prema K. G. Jungu, stav okrenutosti libida ka objektu, ka spoljašnjem svetu, nasuprot stavu introverzije. Za ekstraverziju je karakteristično da ličnost veću pažnju pridaje događajima u spoljašnjoj, nego zbivanjima u unutrašnjoj, psihičkoj realnosti. Aktivna ekstraverzija označava namerno usmeravanje pažnje na spoljašnju realnost.
Introverzija je prema Jungu, orijentacija libida ka sopstvenom, unutrašnjem, subjektivnom svetu. Takva orijentacija podrazumeva okretanje od spoljašnjeg sveta i od interpersonalnih odnosa ka sebi.
Ambivert je u psihoanalitičkoj teoriji Karla Junga, pojedinac čija ličnost sadrži približno iste karakteristike introverta i ekstraverta[1].
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Ovaj članak ili njegov deo izvorno je preuzet iz Rečnika socijalnog rada Ivana Vidanovića uz odobrenje autora.
