Olibrije (konzul 491. godine)
Flavije Olibrije (grčki : Ολυβριος fl . 491-posle 532) je bio aristokrata Istočnog rimskog carstva tokom kasne antike i konzul 491. godine. Ponekad se u izvorima pominje kao "Olibrije Mlađi". Olibrije je preko svoje majke Anicije Julijane bio potomak spojenih dinastija Valentinijanove i Teodosijeve, i unuk cara Olibrija (v. 472) i praunuk zapadnorimskog cara Valentinijana III (v. 425–455). Takođe je bio potencijalni avgust nakon smrti istočnorimskog cara Zenona (v. 474–491) iz Lavove dinastije .
Život[uredi | uredi izvor]
Olibrije je bio sin Areobinda Dagalaifa Areobinda, magister militum od 503. do 504. i konzula 506. godine, i Anicije Julijane, ćerke zapadnorimskog cara Olibrija i njegove žene carice Placidije, koja je bila ćerka zapadnorimskog cara Valentinijana III i njegove supruge carice Licinije Eudoksije.
Alan Kameron objašnjava: „Može biti da je, sam među konzulima o kojima se ovde govori, Olibrije zapravo bio poznat kao 'Olibrije Mlađi' u društvenom i konzularnom kontekstu. Nije teško ni smisliti razlog zašto: postao je konzul kao dete, sa jedva deset godina, a možda i manje.“ [1]
Za konzula je postavljen kao vrlo mlad 491. godine. Nakon toga, Olibrije se oženio Irenom, ćerkom Pavla i nećakom istočnorimskog cara Anastasija I (v. 491–518); Anastasije je želeo da učvrsti svoju vlast kroz vezu sa Teodosijevom dinastijom kroz ovaj brak. Olibrije i Irena su imali samo ćerke, uključujući Probu, koja se udala za Flavija Proba .
Prognao ga je 532. istočnorimski car Justinijan I (v. 527–565) nakon što je bio upleten u zaveru. Njegova imovina je zaplenjena, uključujući crkvu Svetog Polijevkta čiji je ktitor njegova majka i veliku kuću koja je stajala pored crkve. Na kraju mu je dozvoljeno da se vrati nešto kasnije i njegova zaplenjena imovina je vraćena. Ništa se ne zna o tome kako su on ili njegova porodica prošli nakon ovoga.
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ Cameron, "Junior Consuls", Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik, 56 (1984), p. 162
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Martindale, John R.; Jones, A.H.M.; Morris, John (1980). „Fl. Probus iunior 10”. The Prosopography of the Later Roman Empire - Volume II, AD 395–527. Cambridge University Press. str. 913. ISBN 0-521-20159-4.
- Croke, Brian (2001). Count Marcellinus and His Chronicle. Oxford University Press. str. 89. ISBN 9780198150015.
