Palestinsko pravo na povratak
Palestinsko pravo na povratak je politički stav ili princip prema kojem palestinske izbeglice, izbeglice prve generacije (oko 30.000 do 50.000 ljudi još uvek živih, ažurirano: 2012.[ažuriranje]),[1][2] kao i njihovi potomci (oko 5 miliona ljudi ažurirano: 2012.[ažuriranje]),[1] imaju pravo na povratak i pravo na imovinu koju su oni sami ili njihovi preci ostavili ili bili primorani da napuste na području današnjeg Izraela i palestinskih teritorija (obe ranije deo britanskog mandata Palestine), kao deo palestinskog proterivanja i odlaska 1948, kao rezultat palestinskog rata 1948, i zbog Šestodnevnog rata 1967.
Termin je formulisan po prvi put 27. juna 1948. od strane posrednika Ujedinjenih nacija Folkea Bernadota,[3] zagovornici prava na povratak smatraju da je to ljudsko pravo, čija je primenjivost i generalno i posebno na Palestince zaštićena međunarodnim pravom.[4] Ovo gledište smatra da oni koji odluče da se ne vrate, ili za koje povratak nije izvodljiv, treba da dobiju kompenzaciju umesto toga. Zagovornici tvrde da je opozicija Izraela u suprotnosti sa njegovim Zakonom o povratku koji svim Jevrejima daje pravo da se trajno nasele, dok Palestincima uskraćuje bilo kakvo uporedivo pravo.[5] Protivnici prava na povratak smatraju da je to nerealan zahtev bez osnova za traženo u međunarodnom pravu i da bi situacija u kojoj Izrael apsorbuje oko pet miliona Palestinaca, sa već postojećom velikom arapskom populacijom u zemlji, dovela do propasti „jevrejske države“.[6] Vlada Izraela ne gleda na prijem palestinskih izbeglica u njihove bivše domove u Izraelu kao na pravo, već kao na političko pitanje koje treba rešiti kao deo konačnog mirovnog rešenja.[7][8]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „U.S. State Department Affirms Support for 5 Million 'Palestinian Refugees'”. The Algemeiner. 30. 5. 2012. Pristupljeno 31. 5. 2012. „"[U.S.] Deputy Secretary of State Tom Nides (..) affirmed the State Department's view on the number of Palestinian refugees (..) that the UN and Works Agency for Palestinian Refugees in the Near East (UNRWA) "provides essential services for approximately 5 million refugees," (..) Middle East Forum founder Daniel Pipes recently noted in an op-ed for Israel Hayom that only 1 percent of the refugees served by UNRWA fit the agency's definition of "people whose normal place of residence was Palestine between June 1946 and May 1948, who lost both their homes and means of livelihood as a result of the 1948 Arab-Israeli conflict." The other 99 percent are descendants of refugees."”
- ^ "According to the United Nations Relief and Works Agency – the main body tasked with providing assistance to Palestinian refugees – there are more than 5 million refugees at present. However, the number of Palestinians alive who were personally displaced during Israel's War of Independence is estimated to be around 30,000."US Senate dramatically scales down definition of Palestinian 'refugees'
- ^ Howard Adelman; Elazar Barkan (2011). No Return, No Refuge: Rites and Rights in Minority Repatriation. Columbia University Press. str. 203. ISBN 978-0-231-15336-2. „As indicated earlier, the formulation of the right of return first appeared in Count Bernadotte's proposal of 27 June 1948... Bernadotte, who can correctly be viewed as the father of the right to return... But the murder of Bernadotte froze any further discussions on formulating a policy of resettlement.”
- ^ Text at WikiSource.
- ^ Abu-Laban, Yasmeen; Bakan, Abigail B. (9. 9. 2008). „The racial contract: Israel/Palestine and Canada”. Social Identities. 14 (5): 637—660. doi:10.1080/13504630802343481.
- ^ Michael Sharnoff (oktobar 2008). „Palestinian 'Right of Return' is not 'Inalienable'”. Jewish Policy Center. Pristupljeno 2011-03-25.
- ^ Ruth Lapidoth (15. 1. 2001). „Do Palestinian Refugees Have a Right to Return to Israel”. Israel Ministry of Foreign Affairs. Pristupljeno 19. 10. 2023.
- ^ „Israel News - Online Israeli News Covering Israel & The Jewish World …”. 8. 7. 2012. Arhivirano iz originala 8. 7. 2012. g.