Samomrzeći Srbin
Samomrzeći Srbin je pežorativan termin koji se koristi za pripadnika srpskog naroda koji zastupa stavove agresora ili drugih interesnih grupa o svom narodu. Samomrzeći Srbin stoga postaje termin koji označava pripadnike srpskog naroda koji ne mogu da podnesu da budu pripadnici naroda koji je obeležen na Zapadu kao agresor i nepoželjan.[1]
Prvi koji je upotrebio ovaj termin je Milan Damjanac u svojoj knjizi „Samomrzeći Srbi”[2] iako slične termine nalazimo kod Slobodana Antonića[3] i Zorana Ćirjakovića.[4]
Početkom devedesetih, Dobrica Ćosić je antiratni pokret u Beogradu nazivao lažju i moralnim kukavičlukom, odnosno „srpskim antisrpstvom”.[5]
O ovoj temi piše i Milo Lompar u svojoj knjizi „Duh samoporicanja” govoreći o potrebi Srba da poreknu svoj identitet. Termin „Samomrzeći Srbin” je sličan autošovinizmu, ali se razlikuje od njega po određenoj matrici koja je za Srbe specifična i koja čini novi, samomrzeći identitet koja zatim omogućava obrazovanje elite samomrzećih Srba.[2]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Novi standard "Gde smo pogrešili" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (7. maj 2016), Pristupljeno 3. 2. 2017.
- ^ a b Milan Damjanac, Samomrzeći Srbi Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. februar 2017), Pristupljeno 3. 2. 2017.
- ^ Slobodan Antonić, Samomrzitelji, Pristupljeno 3. 2. 2017.
- ^ Zoran Ćirjanović, Loš terorizam i dobar šovinizam, Pristupljeno 3. 2. 2017.
- ^ Politika, 27. jul 1991. godine
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- "Milan Damjanac, Samomrzeći Srbin, vaseljenska.com", 2011.
- "Sv. vladika Nikolaj: Najveći srpski greh Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. februar 2017)",