Silovanje tokom građanskog rata u Siriji
Silovanje tokom građanskog rata u Siriji je korišćeno kao strategija tokom sirijskog sukoba od strane provladinih pristalica, pripadnika Slobodne sirijske armije i militanata koji se bore za Islamsku državu Iraka i Levanta. Prema Međunarodnom komitetu spasa (IRC) silovanje je bilo „značajna i uznemirujuća karakteristika“ tokom sukoba, a glavni razlog za 600.000 žena koje beže iz ratne zone je strah od seksualnog napada.[1] Human Rights Watch je zatražio da Savet bezbednosti Ujedinjenih nacija uputi Siriju Međunarodnom krivičnom sudu.[2]
Sirijske državne snage[uredi | uredi izvor]
Nakon početka arapskog proleća, koje se proširilo na Siriju 2011. godine, povećali su se izveštaji o silovanju od strane provladinih snaga. U Dari, na početku sukoba, državne snage su organizovale silovanje žena u regionu.[3]
U Siriji žene koje su silovane mogu postati žrtve ubistava iz časti, ili ako im porodice dopuste da žive više nemaju pravo na brak. Kada su državne snage počele sa gušenjem demonstranata u Džisr al-Šuguru, korišćena je taktika upada u kuće u kojima su spavale žene.[4] U izveštaju koji je objavila organizacija Save the Children 2013. navodi se: „Postoji dokaz da su devojčice i dečaci jedva stariji od 12 godina doživeli seksualno nasilje, uključujući i mučenje genitalija i silovanje.“ Sara Li, direktorka za Bliskoistočni ogranak HRW-a je rekla da su „sirijske snage bezbednosti koristile seksualno nasilje... potpuno nekažnjeno“.[5]
Islamska država[uredi | uredi izvor]
Tokom genocida nad Jazidima, ISIS je prodavao žene u seksualno ropstvo i silovao devojčice od devet godina. Amar Husein, zarobljeni terorista ISIS-a koji je priznao da je silovao preko 200 žena, izjavio je da su oni koji su komandovali dali slobodu borcima IS da siluju onoliko žena Jezida koliko su želeli.[6] U izveštaju Saveta za ljudska prava Ujedinjenih nacija navodi se da se „žene i devojčice od devet godina prodaju kao robovi vojnicima ISIS-a koji ih redovno tuku i siluju, preprodaju i, ako pokušaju da pobegnu, ubijaju."[7]
Pamflet koji je IS objavio onlajn na platformi društvenih medija Tviter izričito podržava silovanje dece; glasi: „Dozvoljeno je imati snošaj sa robinjom koja nije dostigla pubertet, ako je sposobna za snošaj“.[8]
Međunarodne reakcije[uredi | uredi izvor]
2012. godine u deklaraciji UN-a je navedeno da se u Siriji silovanje koristi kao ratno oružje, međutim pomoć koja je pružena žrtvama je „veoma izostala“ i da „bolnice i klinike nisu opremljene da se nose sa ogromnim brojem žrtava, a mnoge žrtve ne prijavljuju svoje napade“.[9]
Nevladina organizacija Evro-mediteranska mreža za ljudska prava (EMHRN) objavila je izveštaj u novembru 2013. godine u kojem se navodi da je od početka sukoba 2011. silovano oko 6.000 žena, što uključuje grupna silovanja, a brojke su verovatno daleko veće s obzirom na to da je većina slučajeva ostaje neprijavljena. Prema izveštaju EMHRN, većina dokumentovanih napada dogodila se tokom napada koje podržava vlada na položaje pobunjenika, na one koji su držani u pritvoru i na kontrolnim punktovima.[10]
Tokom prvih 11 meseci 2013. godine Fond UN za stanovništvo (UNFPA) objavio je podatke koji pokazuju da je pružio psihološku pomoć za 33.430 ljudi u Siriji koji su bili žrtve silovanja ili nasilja zasnovanog na rodu, sa dodatnih 4.800 slučajeva prijavljenih u decembru 2013. Džodi Vilijams iz Međunarodne kampanje za zaustavljanje silovanja i rodnog nasilja u sukobima rekla je o seksualnom nasilju nad muškarcima, ženama i decom u Siriji: „Sa svakim ratom i velikim sukobom, kao međunarodna zajednica kažemo 'nikad više' do masovnog silovanja, Pa ipak, u Siriji, dok nebrojene žene ponovo pronalaze rat koji se vodi na njihovim telima – mi ponovo stojimo po strani i lomimo ruke.”[11]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Fitzpatrick, Brenda (2016). Tactical rape in war and conflict : international recognition and response. Bristol. ISBN 978-1-4473-2674-8. OCLC 950518711.
- ^ „War rape: The forgotten pandemic sweeping Syria”. The Independent (na jeziku: engleski). 2013-01-21. Pristupljeno 2022-08-01.
- ^ Bentley, Michelle (2016). Syria and the chemical weapons taboo : exploiting the forbidden. Manchester. ISBN 978-1-5261-0471-7. OCLC 959272417.
- ^ Tuysuz, Gul (2011-06-20). „Syrian men promise to marry women who were raped”. Washington Post (na jeziku: engleski). ISSN 0190-8286. Pristupljeno 2022-08-02.
- ^ „War rape: The forgotten pandemic sweeping Syria”. The Independent (na jeziku: engleski). 2013-01-21. Pristupljeno 2022-08-02.
- ^ „UN condemns Isis genocide against Yazidis in Iraq and Syria”. the Guardian (na jeziku: engleski). 2016-06-16. Pristupljeno 2022-08-02.
- ^ „ISIS Genocide of Yazidis: ‘Girls As Young as 9 Were Raped, As Were Pregnant Women’”. CNSNews.com (na jeziku: engleski). 2016-10-07. Pristupljeno 2022-08-02.
- ^ Callimachi, Rukmini (2015-08-13). „ISIS Enshrines a Theology of Rape”. The New York Times (na jeziku: engleski). ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2022-08-02.
- ^ „UN Inaction and Rape as a Weapon of War in Syria”. Harvard Health Policy Review (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 08. 10. 2022. g. Pristupljeno 2022-08-02.
- ^ „6,000 cases of women raped during Syrian conflict, human rights group says”. The World from PRX (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-08-02.
- ^ Wolfe, Lauren (2013-04-03). „Syria Has a Massive Rape Crisis”. The Atlantic (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-08-02.