Нацрт:Hamzagić

Poreklo

Begovska porodica Hamzagić vodi poreklo iz Crne Gore, od plemena Kuč. Kuči kao jedno od najcenjenijih i najbrojnijih plemena u Crnoj Gori živeli su u Medunu kod Kolašina. Pleme Kuč predvodio je najmudriji i najcenjeniji Ilija. Zbog zavadje sa Vasojevićima u dogovoru sa kajmakano odlučuje da primi islam i preseli se prvo u Berane gde dobija zemlju a potom u Rozaje. Jedan od Ilijinih sinova zvao se Hamza, on se istakao u gušenju pobune oko Kraljeva (Karanovca) i tu je dobio berat i i aganluk i posede oko Kraljeva, Vrnjačke Banje i državno zemljište u Tutinu i oko Novog Pazara. Ishaga sa svojom decom se prvi nastanio na svoje imanje u današnji Tutin početkom 18 veka. Hamzagići su ne samo starosedeoci već i osnivači Tutina.

Prvi pisani pomen o Hamzagićima i Tutinu

Hamza-aga iz bratstva islamiziranih Kuča, pominje se 1765. godine, kao učesnik jedne rožajske konferencije zajedno sa još petoricom rožajskih prvaka. Od njega potiču Hamzagići koji su prvenstveno živeli u Rožajama, a otuda su doseljeni u Tutin na svoje aganluke.

Tutin 1916 godine u pozadini kuće Hamzagića. Na slici se vidi austrougarski vojnik

Prvi kraći opis, za sada i prvi pomen ostavile su engleske putnice Irbijeva i Mekenzijeva 1867. godine u svojoj knjizi koja je obljavljena u Londonu 1868. godine, koje su na putu od Novog Pazara prema Peći, koji ih je vodio preko Tutina i Rožaja, prenoćile kod Hamzagića. Jedan od Hamzagića, prvih i najstarijih stanovnika Tutina, primio je retke i nepoznate gošće, misleći da su sultanove špijunke, jer su došle u vremevelikih nemira i buna protiv sultana. Bio je prema njima vrlo škrt na riječima pa im je davao jednostavne i sasvim kratke odgovore. Irbijeva i Mekenzijeva u knjizi „Putovanje po slovenskim zemljama Turske i Evrope” beleže: „ Sutradan spremismo se da polazimo u Rožaje, ali pre nego ćemo krenuti zaželjesmo da porazgovaramo malo sa našim domaćinom.

Tutin 1951. prikazuje centar grada, park, ulicu Hamzagica, Peštersku, Ibarsku, Omladinsku

Na pitanje Ibrijeva i Mekenzijeve, koliko kuća ima u Tutinu on im odgovara: “On uzede brojati ovako: Ovde je moja kuća, pa kuća moga strica, pa kuća Avram-agina - to su tri, i tako redom brojaše – svega sedam kuća. A čije je ovo selo? On se opet namršti pa odgovori da ne razume šta hoćemo mi da kažemo, ali ovo selo, kao i ceo okrug potpada pod kajmakama novopazarskog.”

Na pitanje da im se predstavi, govori: “Ja sam od familije Hamza-Agića, kao što su i svi stanovnici ovog sela koji su svi moja braća i stričevi – mi i naša raja živimo ovde sami.

Zahvaljujući Irbijevoj i Mekenzijevoj, saznajemo da je Tutin 1867. godine imao sedam kuća: šest Hamzagića i jedna srpska, Avram – agina.

Starosedeoci Hamzagići nisu mogli opstati bez neke zanatske podrške. Za te potrebe, Hamzagići su na svojim imanjima naselili jedan broj zanatlija i locirali ih u Kovačkoj mahali. Oni su, prvo za potreba Hamzagića, a kasnije i za potrebe svih stanovnika opštine pravili i održavali sve poljoprivredne alatke (raonike, okove za kola, lopate, trnokope, motike, sekire, nalče za potkivanje konja i volova, baglame, a oštrili su i sve alatke)

Dobijanje aganluka

Titulu aga, Hamzagići su dobili na bojištu. Jedan od Ilijinih sinova zvao se Hamza istakao se u gušenju pobune raj oko Kraljeva (Karanovca) i tu je dobio berat na aganluk i posede oko Kraljeva, Vrnjačke Banje i državno zemljište u Tutinu i oko Novog Pazara.

Hamzagića kuća u Tutinu

je stara porodična kuća koja se nalazi u centru grada. Bila je primer narodne arhitekture na području gradskog naselja i proglašena je za kulturno dobro – spomenik kulture u Tutinu odlukom Skupštine Tutina 1980. godine.

Kuća je sagrađena kao spratni objekat, sa prizemljem u kojem je magaza zidana kamenom i spratom od talpi vezanih za ćert. Magaza je najpre služila kao štala, dok se porodica bavila isključivo stočarstvom, a zatim kao ostava. Spratni deo je služio za stanovanje porodice i on je bio podeljen na kuću sa ognjištem, sobe i divanhanu, koja se nalazila iznad ulaznih vrata prizemlja i bila zatvorena mušebencima. Visoki četvorovodni krov je bio pokriven šindrom.Zbog velikog oštećenja, vlasnici su je 1993. godine rasklopili i uklonili iz dvorišta.

Hamzagića kuća u Novom Pazaru

Kuća Hamzagica u Novom Pazara

izgradjena 1910. godine u Novom Pazaru. Kuća Hamzagića je jedna od retkih sačuvanih kuća  sa  početka XX veka,   a  zbog svoje očuvanosti  i  lokacije predstavlja   idealan primer graditeljskog nasleđa vredan istraživanja, valorizovanja, očuvanja i revitalizacije.

Prema   lokaciji,  prostornoj   organizaciji,   obliku,   strukturi,   opremljenosti,   ovo   je  jedna   od   najistaknutijih   i najvrednijih zgrada  u  Novom  Pazaru.    

Ona  je  jedan   dragocen   dokument, umetnički  veoma  ekspresivan,  bogato ukrašen, relativno dobro očuvan, svedočanstvo visoke stambene kulture svoga doba i u najvećem stepenu je dostojna da se stavi pod zaštitu.

Detaljnom  analizom  novopazarske  tradicionalne arhitekture i  društveno-istorijskog konteksta u kojem je nastala,  dolazi   se   do  zaključka  da   kuća ima   mnogos ličnosti sa osmanskim  kućama  nastalim  na prostorima Anadolije   u   XVI  veku.  

Prema slikarskoj dekoraciji enterijera   i  eksterijera   može se   zaključiti  da   pripada osmanskom klasičnom stilu nastalom u  Istanbulu 1506, god.  i   po  pravilu  se svodi na  biljnu ornamentiku  sa naglašenom  stilizacijom   (rumi)   i   biljni  realističniji ornament, sa pojedinačnim naglašenim motivima (hataj) koji je češće zastupljen.

Kuća Hamzagica u Novom Pazara

Osmanska   kuća   na   našim   prostorima,   zbog sprecifičnosti klimatkih uslova, dobila je drugačiji izgled, zadržavajući pritom svoje osnovne prostorne i oblikovne karakteristike. Privlačnost islamsko-orijentalne kulture  i civilizacije proizilazi iz činjenice da je sa sobom donela jedan viši životni   standard  u   stanovanju,   pogotovo  u   opremi stanova. To   je dovelo   do velikog  napretka   svih postojećih zanata,  kao  i  do  uvođenja novih,  što  je imalo  velikog uticaja na razvitak postojećih i novo izgrađenih gradskih naselja.

Kuća Hamzagica u Novom Pazara

Način izgradnje kuće kroz zanate, dovelo je do pojave razlike   u   određenim  elementima  i pojave  novih elemenata u zavisnosti od potreba vlasnika. Sama činjenica da su preostale kuće u Novom Pazaru iz tog perioda posle više od 100 godina i dalje ponosno stoje  i obavljaju  svoju   funkciju,  govori  mnogo  toga   o kvalitetu i načinu izgradnje, a samim tim i o razvijenosti određenih zanata u tom periodu.

Ugledni Hamzagići

Pleme koje nadasve krase poštenje, inteligencija, karakter, ima i svoje prave predstavnike, prve intelektualce u regionu, univerizitske profesore, konzule, verske poglavare naradone poslanike, doktore nauka, rukovodioce, režisere, pisce, slikare, sportiste, biznismene.

Jonuz Hamzagić

Jonuz Hamzagić rođen je 1910. godine u Tutinu. Osnovnu školu završava u Tutinu, a zatim upisuje gimnaziju u Novom Pazaru. U vremenu kada je školovanje bošnjačke dece bilo svojevrstan raritet, Jonuz je bio jedan od retkih primera istrajnosti želje za obrazovanjem u to vreme. To je nailazilo na ogromno negodovanje lokalne sredine koja je smatrala da u školu idu samo hrišćanska i jevrejska deca i da to nije put za muslimansku omladinu.

To negodovanje je išlo dotle da su ga čak fizički napadali na ulici kada bi videli đačku kapu na njegovoj glavi. Nedugo nakon početka gimnazijskih dana, Gimnazija biva ukinuta, te je Jonuz, uz podršku svoje porodice, primoran svoje srednjoškolsko obrazovanje nastaviti i zavrsiti u Prizrenu koji je bio priznati centar za srednjoškolsku naobrazbu u to vreme. Po završetku Gimnazije, želja za novim znanjem i usavršavanjem ga vodi u Beograd, gde upisuje Pravni fakultet. Bio je prvi Bošnjak koji je 1937 godine, sa područja opština: Tutin, Novi Pazar, Sjenica, Nova Varoš, Prijepolje, Priboj, Pljevlja, Rožaje diplomirao na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu.

Po povratku sa studija, krajem godine, prvi put dolazi u sukob sa pripadnicima malograđanske vlasti koja se osećala ugroženom zbog dolaska novog mladog i obrazovanog kadra. Tadašnja lokalna vlast u Novom Pazaru se usprotivila njegovom zapošljavanju na mesto sudskog pripravnika u Sreskom sudu Novi Pazar te je za njegovo imenovanje moralo intervenisati Ministarstvo pravde. Apelacioni sud iz Skoplja, po izbijanu Drugog svjetskog rata, donosi dekret na osnovu kojeg se Hamzagić Jonuza imenuje za Predsjednika suda u Novom Pazaru. Nakon oslobođenja Tutina od strane jedinica IX crnogorske brigade i Tutinskog partizanskog odreda, pristupilo se formiranju nove vlasti i stvaranju uslova za normalizaciju života, u čemu je poseban doprinos pružen od strane organa ZAVNOS, čije jezgro su, uglavnom, zbog nerazvijenog pokreta otpora, činili ljudi iz tzv. Gornjeg dijela Sandžaka. U vrijeme kada je formiran ZAVNOS Hamzagić Jonuz obnašao je funkciju poverenika Okružnog odbora za pravosuđe.

U tom periodu izabran je i za poslanika u Antifašističkoj skupštini narodnog oslobođenja Srbije i učestvuje na sednici, na kojoj je konstituisana Narodna Republika Srbija. Piše: Sead HAMZAGIĆ Nakon završetka II svjetskog rata i uspostave suda u Tutinu, Jonuz Hamzagić, iako daleko najkvalifikovaniji i sa najviše iskustva, dolazi u sukob sa nosiocima vlasti u Tutinu ponajviše zbog svog ideološkog stava te svojih vjerskih stanovištva, odbija da bude član Komunističke partije i ostaje bez položaja na novoosnovanom sudu u Tutinu. Opet je primoran promijeniti radnu i životnu sredinu te uz pomoć prijatelja iz ZAVNOSA posao nalazi u sudu u Prijepolju. Prijepolje je tada bilo nešto liberalnija sredina u odnosu na Tutin te se Jonuz zapošljava na mjestu sekretara suda i tamo ostaje sve do 1949 godine, kada se vraća u Tutin i nastavlja svoj rad kao sudija i Predsjednik Opštinskog suda. U penziju odlazi 1978 godine.

U svom dugogodišnjem radu bio je prepoznatljiv po mnogim pravosudnim aktivnostima, a najviše po radu mirovnih vijeća, za čije formiranje se vezuje njegovo ime. Mirovna vijeća su po ocjeni mnogih, doprinijela mnogo u pravednom i kvalitetnom rješavanju pravnih sporova u uvjetima nedostatka pravosudnog kadra. Jonuz Hamzagić je tada obavljao funkciju sudije u krivičnim, građanskim, istražnim i drugim poslovima te je na svakom polju doprinosio uspješnom radu suda, a svojom pravičnošću i ogromnom ljudskošću doprinio je očuvanju i razvoju dobrih međuljudskih odnosa na tom području. Kao profesor prava u srednjoj ekonomskoj školi u Tutinu učinio je da veliki broj đaka zavoli pravo i da značajan broj njih izabere pravne nauke kao svoju profesiju, od kojih su mnogi bili ili su i dan danas na značajnim mjestima u pravosudnoj vlasti Sandžaka i BiH.

Kao predsjednik Opštinskog odbora Crvenog krsta nastojao je da kroz afirmaciju humanitarnih aktivnosti pomogne ljudima, kojima je ta pomoć bila od izuzetne važnosti. Uprkos turbulentnim socio-političkim vremenima, aktivno se borio za pitanja nacionalnog ali i sveopšteg razvoja Bošnjaka Sandžaka. Zalagao se za stvaranje atmosfere mira i zajedništva, zbog čega je uživao nepodjeljen ugled stanovnika svih nacionalnosti Sandžaka. U najtežim uvjetima i trenutcima svog života, nije se odrekao svojih vjerskih uvjerenja i identiteta iako je zbog toga puno puta u svojoj karijeri bio spriječavan, ponižavan i primoravan na migracije. Ipak njegova mirnoća, emocionalna inteligencija, istančan osjećaj za pravdu i širokogrudnost u odnosima sa ljudima učinili su da je uvijek bio jedan od najpoštovanijih ljudi u Tutinskoj čaršiji. Sa porodicom godine seli se u Sarajevo gdje je preživio opsadu Sarajeva i agresiju na Bosnu i Hercegovinu. Umire godine u navršenoj 95 godini života. Sa suprugom Vezirom imao je dvoje djece - kćerku Baninu i sina Envera, a radno aktivni i danas su mu dva unuka u Sarajevu: mr. dr. Alija Aginčić, priznati hirurg plastične i rekonstruktivne hirurgije i Edin Aginčić, muzičar orkestra RTV BiH. u 9

dr Hasan Hamzagić

Professor Hasan rođen je u Tutinu (SCG) 1935. godine, gde je završio osnovno i srednje obrazovanje. Medicinski fakultet započeo studirati u Beogradu 1953./54. prekinuo iz porodičnih razloga, te okončao u Sarajevu 1970. godine. Magistrirao na Medicinskom fakultetu u Sarajevu 1977. na temu “Korelacija između spirografskog i bodipletizmografskog načina registrovanja bronhospazma i njegovo razvrstavanje po tipovima”, a doktorirao na istom fakultetu 1984. godine na temi “Mogućnosti kopnografije i krivulje protokvolumen kod registrovanja farmakodinamske reverzibilnosti otpora u disajnim putevima”.

           Bio je direktor Klinike za plućne bolesti u dva mandata od 1979. do 1983. i od 1990. do 1993. godine i RO interne discipline UMC Sarajevo. Prošao je faze izbora od asistenta do vanrednog profesora Medicinskog fakulteta u Sarajevu na predmetu Pulmologija. Publicirao oko 50 stručnih i naučnih radova, te knjigu „Savremene mogućnosti kliničke fiziologije disanja“ 1988. godine. Bio član više stručnih i društvenopolitičkih organizacija, te dobitnik Spomen - plakete grada Sarajeva 1985. godine i niza drugih društvenih priznanja. Umro je 1998. godine. Sin Sead.

Jusuf aga Hamzagić

Historijska dešavanja koja su od Berlinskog kongresa zadesila područje Sandžaka i težnje bošnjačkog stanovništva za pripajanje Bosni i Hercegovini, na najdirektniji način izražene su na čuvenoj Sjeničkoj konferenciji, u avgustu 1917. godine.

Učesnisi Sjeničke konferencije 1917 godina

Konferencija je održana od 13. do 14. avgusta, a glavna tema na njoj bio je status i uređenje Sandžaka.

Na konferenciji je donijeta Sjenička rezolucija, dokument kojim je jasno i nedvosmisleno izraženo raspoloženje bošnjačkog naroda o pitanju uređenja Sandžaka u periodu nakon završetka Prvog svjetskog rata.

Na konferenciji su prisustvovali predstavnici 10 odnosno 12 ondašnjih srezova i gradova, i to:

– iz Pljevalja Mehmed-paša Bajrović, u svojstvu gradonačelnika, i trojica delegata, Bido Abdićev, Osman-aga Dizdar i Teufik-beg Tahirbegović;

– iz Bijelog Polja Hilmi-beg Kajabegović, gradonačelnik;

– iz Berana Duljko Ramhusović, gradonačelnik;

– iz Rožaja Sulejman ef. Ćatović, muderis (profesor);

– iz Lozne (Bihor) Ahmet Šahman, ljekar;

– iz Novog Pazara Riza-beg Muratbegović, gradonačelnik;

– iz Sjenice Rušid ef. Spahović, gradonačelnik;

– iz Prijepolja Murat-beg Hašimbegović, gradonačelnik, i Husni ef. Jusufbegović;

– iz Priboja Hasanagić (ime nepoznato), gradonačelnik;

– iz Nove Varoši Sulejman ef. Šećeragić, gradonačelnik.

- Predsednik sreza Tutinskog Jusf aga Hamzagić

Efendi Šerif Hamzagić

Lična karta Muftije Šerifa Hamzagića

Šerif efendija je bio tutinski muftija koji je pored verskog dela, obavljao i poslove matičara (vodio knjige rođenih, venčanih, umrli). On je od 1928. do 1933. godine obavljao i dužnost imama u tutinskoj džamiji. Njegov sin Hamza je bio načelnik za privredu u opštini, a Fergo je bio prvi i jedini fotograf u gradu. Šerif je bio i vlasnik prvog hana u gradu koji je služio u “hotelske” svhe tj. izdavao se za putnike namernike ili doseljenike u Tutin koji su tu stanovali na nekoliko dana ili zakupili na duži period.

Ahmo Hamzagić

Ahmo je prvi Tutinac i medju prvim jugoslovenskim emigrant koji je otišao u Ameriku i tamo ostao do svoje smrti.

Živeo je u Čikagu, život pravog milionera, krasio je naslovne strane, najpoznatijih modnih časopisa.

Časopisa Gentlmen Quarterly na čijoj naslovnoj strani je bio Ahmo 1966. godine, prodat je u 800 hiljada primeraka.

Imao je dugogodišnju saradnju sa jednim od najpoznatijih modnih brendova Iv Sen Loran. Sve do 1970. godije na modnim pistama nosio je njegova odela. Iv Sen Loran koji se i privatno družio sa Ahmom, je bio fasciniran što Ahmo u svojim ormarima ima preko petsto odela, isto toliko cipela i preko stotinu šešira.

Zahvaljujući Ahmu, danas u Americi živi preko 50 porodica sa preko 150 članova iz Sandzaka.

Imao je najlepše žene pored sebe, ali nikad se nije oženio.

Svi ljudi od ugleda u Čikagu su ga poznavali. Bio je redovan gost na svim svečanostima, posebno kod gradonačelnika, gde bi odlazio posebnim kočijama.

U svom vlasništvu imao je izmedju ostalog četvorospratnu zgradu, a stanove i lokale nije hteo svakome izdavati. Umro je 2020. godine u 91. godini života, a pričao o Ahmu i dalje živi.

Ahmet aga Hamzagić

rodjen u Tutinu 1850. godine živeo do 1947. godien. Jedan od trojice ljudi koji su poveli 15700 vojnika iz Sandzaka na bitku u Čanakkale Galipolje.

Ahmet aga Hamzagić predvodi djurumlije

Po kazivanju unuke Ilme Plojović: “Školu i vojsku je zavrsio u Turskoj i bio je poznat i kao Kemalovac jer je to sve bilo za vreme vladavine Kemala Ataturka.

Nakon pobede na Çanakalama koja se desila uz Allahovu džš pomoć, deda se vratio kao gazija ali u jako teškom stanju u životnoj opasnosti. Ustvari bio je vraćen za Yeni Pazar kao šehid, jer su ga tukli tako što bi ga vrećama punih peska udarali da se spolja ne poznaju tragovi udaraca a unutrašnjost njegova je bila izlomljena. No majka prinese ogledalce ustima i vide da je još uvek ziv. Pojila ga je i na slamčicu hranila mesecima dok ne skupi snage i povrati ga u život. Nakon što ojača, bejaše pozvan u goste kod Učitelja (kako ga je nazivao) Kemala Ataturka. Majka ga je molila da ne ostane dugo jer ga je već željna bila, a Ahmet-aga se vrati posle nekolilo meseci putujuci na svom atu i noseći darove od Kemala. Jedan od darova je visoki sat (koji sada stoji u Hajrudin paričkoj dzamiji) koji je tada imao dve zlate opruge, ćustek od dijamanata (džepni sat) i mangal koji krasi tetka Tidžinu sobu.

Na slici sa belom bradom je Ahmet-aga Tutinac, a ostale slike su neki detalji sa polaska u Đurumlije i za vreme bitke. O junaštvu Ahmet age mnoge pesme su opevane.

Dr Šerif (Hamza) Hamzagić

dr Šerif Hamzagić - narodni poslanik

Šerif Hamzagić je rođen 1956.godine u Tutinu. Posle Gimnazije u Tutinu, Hamzagić je završio Medicinski fakultet u Prištini i specijalizirao internu medicinu u Beogradu. Radnu karijeru započinje u svom rodnom gradu i tu,uz lekarske, obavlja i razne rukovodeće poslove.

Kao direktor Doma zdravlja Hamzagić se idejama, radom i konstruktivnim kontaktima sa nadležnim ustanovama i pojedincima u Republici nametnuo i uspio da tutinsko zdravstvo podigne na nivo jedne od najorganizovanijih službi u Republici.

Kao predsjednik OO i član izvršnog odbora URS umeo je da mudrim, zrelim i argumentovanim potezima protežira ideje ove političke grupacije, ali i da sačuva političko dostojanstvo i bude uvažavan i od političkih neistomišljenika. Šerif je znalački spojio interese partije, gađana i omladine i ušao u opštinski parlament i u Nardno skupštinu Republike Srbije.

Preko stranke, Ministarstva zdravlja, lično ministra i Odbora za zdravstvo Skupštine Republike Srbije, Hamzagić je, redak i jedini tutinski političar republičkog nivoa, koji je svojoj opštini, svome gradu i narodu tutinskog područja, omogućio da dobije Opštu bolnicu. Ta istorijska odluka Skupštine Republike Srbije se u Tutinu komentariše kao podvig i najveće priznanje ovoj sandžačkoj varošici i meštanima ove ekonomski najnerazvijenije komune u Republici.

Hamazgić je poslenik i duha svoga grada. On je godinama čuvao fotografi je svoga amidže Ferga i smišljao kako da ih najbolje predstavi pokoljenjima koja dolaze. Konačno, riješio je to da učini kroz pisanje knjige “Tutin od mahale do Šehera”.

Hankuša Hamzagić

Rođena u Novom Pazaru, Sandžak. Gimnaziju završila u rodnom gradu, studije književnosti i jezika upisala u Sarajevu a diplomirala u Prištini. Magistarski studij upisala na Internacionalnom univerzitetu u Novom Pazaru. U pripremi je rad na temu "Usmjena književnost žena Sandžaka". Jedna je od prvih Bošnjakinja književnica sa objavljenom knjigom poezije "Osama", 1993. izdavačka kuća "Damad", Novi Pazar. U štampi je drugo izdanje ove zbirke. Pjesme iz ove zbirke uvrštene su u skoro sve antologije na prostorima bivše Jugoslavije:

1. "Pod beharom moje janje spava", priredio Ibrahim Kajan, "Zagreb"
2. "Bošnjaci Kosova i Metohije", priredio dr Alija Džogović
3. "Antologija savremene književnosti Bošnjaka iz Sandžaka", priredili Almir Zalihić i Nuro Sadiković, "Bosanska riječ", 1998.

Radovi su zastupljeni još u dva antologijska izdanja:

- "Mala antologija", Omer Turković, 2007.

- "Kolibri", "čaopis za decu

Radovi su zastupljeni i u književnim časopisima: - "Život", "Bošnjačka riječ", "Izvan dometa", "Šesti novosarajevski književni susreti", 2013., "Bošnjačke novine", Rožaje 2006., "Zbornik", "Drugi Gornjogradski književni festival", Zagreb, 2014.

Tu su i antologijska izdanja knjiga pisaca u dijaspori: “Graditelji mostova", zbornik lirike I proze, Beograd, 2011. Iz "Osame", "A kad si me prvi put poljubio Gorjela je kuća negdje u daljini Sada pokušavam grom ga ubio, da otkrijem, jesi li ti i nju

poljupcem zapalio", Damad, 1993. Druga knjiga poezije "Hanka", Bosanska riječ, Tuzla, 2011. - promovisana na sajmu knjige i učila u Sarajevu.

Nermin Hamzagić

NERMIN HAMZAGIĆ je rođen 1986 u Sarajevu. Diplomirao je na Akademiji scenskih umetnosti u Sarajevu, gde radi kao viši asistent.  Aktivno režira u teatru i na filmu. 2019 godine debitovao je sa dugometražnim igranim filmom “PUN MJESEC”. U sklopu Internacionalnog teatarskog festivala MESS, pokrenuo je MESS Market- Regionalnu platformu za teatarsku produkciju. Od 2018 član je umjetničkog savjeta MESS-a. Od 2020 član je Upravnog odbora Udruženja filmskih radnika Bosne i Hercegovine. Dobitnik je mnogih nagrada i priznanja za svoj pozorišni i filmski rad,  među kojima su i  Nagrada ekumenskog žirija na Cottbus Film Festivalu za film PUN MJESEC; specijalna priznanja za film INTERVJU na Festivalu autorskog filma i International Festival Bosnia-Herzegovina looks around Bottrop, te Specijalna nagrada žirija Sarajevo Film Festivala i Nagrada za najbolji kratki film BH Film Festivala u New Yorku za film KALO.

Filmografija:

2019 - PUN MJESEC - Dugometražni igrani film - (režija, scenarij)

2018 - INTERVJU - Kratki igrani film - (režija, scenarij)

2015 - SOUL TRAIN - Dugometražni dokumentarni film - (režija, scenarij), KALO - Kratki igrani film - (režija, scenarij)

2014 - POSAO IZ SNOVA - Kratki dokumentarni film - (režija, scenarij), PONIÅ TENI - Kratki dokumentarni film - (režija)

2009 - DREAMERS - Kratki dokumentarni film - (režija, scenarij, scenografija)

dr Nedim Hamzagić

dr Nedim Hamzagić - najmladji doktor medicinskih nauka na prostoru Sandzaka

           rođen je u Tutinu 1987. godine, gde je završio osnovnu i srednju školu. Medicinski fakultet Univerziteta u Kragujevcu upisao je 2005. godine, a diplomirao 2011. godine. Od 2012. godine radi u Službi za hemodijalizu u Domu zdravlja Tutin, gde obavlja funkciju načelnika Službe. 2019 godine završava i Akademske posdiplomske doktorske studijene na Fakultetu medicinskih nauka Univerziteta u Kragujevcu i sa svojih 30 godina života i u tom trenutku biva najmladji lekar sa diplomom doktora nauka na prostoru Sandzaka. Doktorska disertacija je na izbornom području Eksperimentalna i klinička interna medicina, modul nefrologija. Secijalizaciju iz interne medicine upisuje 2019 godine.

           Učesnik je većeg broja Evropskih kongresa nefrologa – Amsterdam 2014, London 2015, Madrid 2017, Kopenhagen 2018. Autor je i koautor većeg broja naučno-istraživačkih radova iz oblasti interne medicine, nefrologije. Član je Lekarske komore Srbije LKS, Udruženja nefrologa Srbije UNS, Evropskog udruženja nefrologa ERA-EDTA. Oženjen je i ima ćerku Minu i Diu.

Azra Hamzagić

Rođena je 18. 8. 1985. god. u Novom Pazaru. Upisuje  Akademiju likovnih umjetnosti u Sarajevu 2003.godine  u klasi prof. Radoslava Tadića, smer nastavnički. Zvanje Profesor likovnog obrazovanja i vaspitanja stekla je 2008.godine. Ubrzo upisuje i postdiplomske studije na istoj ustanovi, smer slikarstvo. Zvanje Magistar slikarstva stiče 2013.godine.

Udruženja

ULUBIH- Udruženje likovnih umetnika Bosne i Hercegovine

NULUS- Novopazarsko udruženje likovnih umetnika ’’Sopoćani’’

ELIF- Udruženje umetnika, Sarajevo

Izlaganja

Samostalne izložbe

1999    Publici se prvi put predstavila svojom samostalnom izložbom. slika i crteža nakon završene osnovne škole.

2009   Druga samostalna izložba, Metamorfoza znaka u oblik,kao krunisanje       diplomskog,galerija Univerzitetskog kulturnog centra, Novi Pazar

2012    Moderno u susret tradicionalnom, izložba kaligrafskih radova, Galerija MMC, Novi Pazar

2014    Izložba slika i crteža po romanu „Muhadžiri’’ od Šefkije Borančića,Kultrucni centar             IUNP, Novi Pazar

Veliki broj učešća na kolektivnim izložbama.

Nagrade:  II nagrada za 10. Likovni salon mladih, Novi Pazar, R.Srbija

Reprezentativne reference (minimalno 5, ne više od 15)

1 2020 - Skoplje / S.Makedonija / Izložba Departmana za umetnost UNINP-a / Galerija "Balkan"

Univerziteta

2 2020 - Novi Pazar / Srbija / Izložba Departmana za umetnost UNINP-a / Galerija "MMC-a"

3 2019 - Beograd / Srbija / Izložba Departmana za umetnost UNINP-a / Muzej "Kuća Kralja Petra"

4 2019 - Sarajevo / BiH / Izložba radova profesora UNINP-a / Galerija "Preporod"

5 2018 - Geometrija duše, Galerija grada, Tetovo, Makedonija

6 2017 - Umetnost razgovora - unutrašanji i spoljašnji pejzaž, Galerija MMC-a, Novi Pazar, R. Srbija

7 2016 - Geometrija duše - Mikrokosmos, Galerija "Preporod", Sarajevo, BiH

8 2015 - Putem znaka i forme, Galerija "Art55", Niš, R. Srbija

9 2015 - Umetnost razgovora - unutrašanji i spoljašnji pejzaž, Galerija DKSG, Beograd, R. Srbija

10 2015 - Umetnost razgovora - unutrašanji i spoljašnji pejzaž, Gradski muzej, Prijepolje, R. Srbija

11 2015 - “Dani lepih umetnosti - naših prvih 18“, Akademija lepih umetnosti Todoris, Galerija

''Progres'', Beograd

12 2015 - Jesenji likovni salon, Galerija MMC, Novi Pazar, R. Srbija

13 2013 - 15. INTERBIFEP, Međunarodna Galerija Portreta, Tuzla, BiH,

14 2012 - Moderno u susret tradicionalnom, Galerija Multimedijalnog Centra, Novi Pazar, R. Srbija

Kasim Hamzagić

Malo je ljudi koji se mogu povliti da su imali tu čast uživati na planinskim vrhovima kao Kasim Hamzagić. Najveći vrh u Turskoj na planini Ararat (5137 metara nadmorske visine). Ovaj vrh koji većina Jermena naziva “majkom sveta”, nije bio neosvojiv za Kasnima.

Oktobra meseca 2022 ambiciozni Kasim je krenuo na vrlo težaž poduhvat osvajanja Kilimandzara (5895 metara nadmorske visine). Velika volja, zelja upornost pomogli su Kasimu da osvoji i ovaj vrh koji i za mnoge profesionalne alpiniste predstavlja veliki napor.