Паратироидни хормон
Паратироидни хормон (ПТХ, паратхормон, паратирин) луче паратироидне ћелије параштитасте жлезде као полипептид који садржи 84 аминокиселине. Он делује тако што повишава концентрацију калцијума (Ca2+) у крви, док калцитонин (хормон који производе парафоликуларне ћелије (C ћелије) штитасте жлезде) снижава концентрације калцијума.
PTH делује тако што повишава концентрацију калцијума у криви. Он се везује за рецептор паратироидног хормона 1 (који је присутан у високим нивоима у костима и бубрезима) и за рецептор паратироидног хормона 2 (који је високо изражен у централном нервном систему, панкреасу, тестисима, и постељици).[1] PTH полуживот је приближно 4 минута.[2] Он има молекуларну масу од 9,4 кДа.[3]
Структура[уреди | уреди извор]
hPTH-(1-34) се кристализује као незнатно повијени, дугачки хеликсни димер. Анализа је показала да је хеликсна конформација hPTH-(1-34) вероватно биоактивна конформација.[5] Тхе Н-терминал фрагмент 1-34 оф паратхyроид хормоне (ПТХ) хас беен црyсталлизед анд тхе струцтуре хас беен рефинед то 0.9 Å ресолутион.
Стимулатори[уреди | уреди извор]
- Снижени ниво серумског [Ca2+].
- Благо повишење новоа серумског [Mg2+].
- Повишење нивоа серумског фосфата (повећање концентрације фосфата узрокује формирање калцијум фосфата, чиме се редукује стимулација Ca-сензитивних рецептора (CaSr) који не реагују на калцијум фосфат, те долази до повишења PTH нивоа)
Инхибитори[уреди | уреди извор]
- Повишени ново серумског [Ца2+].
- Јако снижење серумског [Mg2+], које исто тако производи симптоме хипопаратироидизма (као што је хипокалцемија).[6]
Референце[уреди | уреди извор]
- ^ Физиологија на MCG 5/5цх6/с5цх6_11
- ^ Биеглмаyер C, Прагер Г, Ниедерле Б (2002). „Кинетиц аналyсес оф паратхyроид хормоне цлеаранце ас меасуред бy тхрее рапид иммуноассаyс дуринг паратхyроидецтомy”. Цлин. Цхем. 48 (10): 1731—8. ПМИД 12324490. Архивирано из оригинала 07. 06. 2011. г. Приступљено 04. 08. 2012.
- ^ Прахалад АК; Хицкеy РЈ; Хуанг Ј; et al. (2006). „Serum proteome profiles identifies parathyroid hormone physiologic response”. Proteomics. 6 (12): 3482—93. PMID 16705755. doi:10.1002/pmic.200500929.
- ^ PDB: 1ЕТЕ; Саввидес СН, Бооне Т, Андреw Карплус П (2000). „Флт3 лиганд струцтуре анд унеxпецтед цоммоналитиес оф хелицал бундлес анд цyстине кнотс”. Нат Струцт Биол. 7 (6): 486—491. ПМИД 10881197. дои:10.1038/75896.; рендеред виа ПyМОЛ.
- ^ Јин L, Бриггс СЛ, Цхандрасекхар С, Цхиргадзе НY, Цлаwсон ДК, Сцхевитз РW, Смилеy DL, Тасхјиан АХ, Зханг Ф (2000). „Црyстал струцтуре оф хуман паратхyроид хормоне 1-34 ат 0.9-А ресолутион”. Ј. Биол. Цхем. 275 (35): 27238—44. ПМИД 10837469. дои:10.1074/јбц.М001134200.
- ^ Цостанзо, Линда С. (2007). БРС Пхyсиологy. Липпинцотт, Wиллиамс, & Wилкинс. стр. 260. ISBN 978-0-7817-7311-9.
Literatura[уреди | уреди извор]
- Drüeke TB, Massy ZA (2003). „Advanced oxidation protein products, parathyroid hormone and vascular calcification in uremia”. Blood Purif. 20 (5): 494—7. PMID 12207101. doi:10.1159/000065203.
- Parfitt AM (2003). „Parathyroid hormone and periosteal bone expansion”. J. Bone Miner. Res. 17 (10): 1741—3. PMID 12369776. doi:10.1359/jbmr.2002.17.10.1741.
- Martin TJ (2004). „Does bone resorption inhibition affect the anabolic response to parathyroid hormone?”. Trends Endocrinol. Metab. 15 (2): 49—50. PMID 15080150. doi:10.1016/j.tem.2004.01.002.
- Keutmann HT; Sauer MM; Hendy GN; et al. (1979). „Complete amino acid sequence of human parathyroid hormone”. Biochemistry. 17 (26): 5723—9. PMID 728431. doi:10.1021/bi00619a019.
- Keutmann HT, Niall HD, O'Riordan JL, Potts JT (1975). „A reinvestigation of the amino-terminal sequence of human parathyroid hormone”. Biochemistry. 14 (9): 1842—7. PMID 1125201. doi:10.1021/bi00680a006.
- Parkinson DB, Thakker RV (1993). „A donor splice site mutation in the parathyroid hormone gene is associated with autosomal recessive hypoparathyroidism”. Nat. Genet. 1 (2): 149—52. PMID 1302009. doi:10.1038/ng0592-149.
- Handt O, Reis A, Schmidtke J (1993). „Ectopic transcription of the parathyroid hormone gene in lymphocytes, lymphoblastoid cells and tumour tissue”. J. Endocrinol. 135 (2): 249—56. PMID 1474331. doi:10.1677/joe.0.1350249.
- Tonoki H, Narahara K, Matsumoto T, Niikawa N (1991). „Regional mapping of the parathyroid hormone gene (PTH) by cytogenetic and molecular studies”. Cytogenet. Cell Genet. 56 (2): 103—4. PMID 1672845. doi:10.1159/000133059.
- Marx UC; Adermann K; Bayer P; et al. (1998). „Structure-activity relation of NH2-terminal human parathyroid hormone fragments.”. J Biol Chem. 273 (8): 4308—16. PMID 9468478. doi:10.1074/jbc.273.8.4308.
- Arnold A; Horst SA; Gardella TJ; et al. (1990). „Mutation of the signal peptide-encoding region of the preproparathyroid hormone gene in familial isolated hypoparathyroidism”. J. Clin. Invest. 86 (4): 1084—7. PMC 296835 . PMID 2212001. doi:10.1172/JCI114811.
- Nussbaum SR, Gaz RD, Arnold A (1990). „Hypercalcemia and ectopic secretion of parathyroid hormone by an ovarian carcinoma with rearrangement of the gene for parathyroid hormone”. N. Engl. J. Med. 323 (19): 1324—8. PMID 2215618. doi:10.1056/NEJM199011083231907.
- Ahn TG; Antonarakis SE; Kronenberg HM; et al. (1986). „Familial isolated hypoparathyroidism: a molecular genetic analysis of 8 families with 23 affected persons”. Medicine (Baltimore). 65 (2): 73—81. PMID 3005800.
- Tregear GW; van Rietschoten J; Greene E; et al. (1975). „Solid-phase synthesis of the biologically active N-terminal 1 - 34 peptide of human parathyroid hormone”. Hoppe-Seyler's Z. Physiol. Chem. 355 (4): 415—21. PMID 4474131.
- Niall HD; Sauer RT; Jacobs JW; et al. (1974). „The Amino-Acid Sequence of the Amino-Terminal 37 Residues of Human Parathyroid Hormone”. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 71 (2): 384—8. PMC 388010 . PMID 4521809. doi:10.1073/pnas.71.2.384.
- Andreatta RH; Hartmann A; Jöhl A; et al. (1973). „[Synthesis of sequence 1-34 of human parathyroid hormone]”. Helv. Chim. Acta. 56 (1): 470—3. PMID 4721748. doi:10.1002/hlca.19730560139.
- Jacobs JW; Kemper B; Niall HD; et al. (1974). „Structural analysis of human proparathyroid hormone by a new microsequencing approach”. Nature. 249 (453): 155—7. PMID 4833516. doi:10.1038/249155a0.
- Vasicek TJ; McDevitt BE; Freeman MW; et al. (1983). „Nucleotide sequence of the human parathyroid hormone gene”. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 80 (8): 2127—31. PMC 393770 . PMID 6220408. doi:10.1073/pnas.80.8.2127.
- Mayer H, Breyel E, Bostock C, Schmidtke J (1983). „Assignment of the human parathyroid hormone gene to chromosome 11”. Hum. Genet. 64 (3): 283—5. PMID 6885073. doi:10.1007/BF00279412.
- Hendy GN, Kronenberg HM, Potts JT, Rich A (1982). „Nucleotide sequence of cloned cDNAs encoding human preproparathyroid hormone”. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 78 (12): 7365—9. PMC 349267 . PMID 6950381. doi:10.1073/pnas.78.12.7365.
- Hendy GN; Bennett HP; Gibbs BF; et al. (1995). „Proparathyroid hormone is preferentially cleaved to parathyroid hormone by the prohormone convertase furin. A mass spectrometric study”. J. Biol. Chem. 270 (16): 9517—25. PMID 7721880. doi:10.1074/jbc.270.16.9517.
- Costanzo, Linda S. (2007). BRS Physiology. Lippincott, Williams, & Wilkins. стр. 260. ISBN 978-0-7817-7311-9.