Lactarius piperatus
| Lactarius piperatus | |
|---|---|
| |
| Lactarius piperatus | |
| Naučna klasifikacija | |
| Carstvo: | |
| Divizija: | |
| Klasa: | |
| Red: | |
| Porodica: | |
| Rod: | |
| Vrsta: | L. piperatus
|
| Binomno ime | |
| Lactarius piperatus | |
Lactarius piperatus, ili ljuta mlečnica pripada porodici zeka (Russulaceae), redu mlečnica (Lactarius).[1] Predstavlja čestu vrstu gljive koja raste u četinarskim i listopadnim šumam na krečnjačkim terenima. Naziv je dobila po ljutom ukusu. Široko je rasprostranjena u Evropi i Aziju. Alohtona je u Australiji.
Opis plodnog tela[uredi | uredi izvor]
Klobuk je do 12 cm, bele boje, raširen i pomalo udubljen u sredini, somotast. Jako mesnat za vreme sušnog vremena može ispucati. Ivica dugo ostaje podvijena. Listići su beličaste boje dok su mladi, zatim bledožute boje, ne spuštaju se niz dršku. Drška je bela, centralno postavljena, čvrsta, puna, glatka, do 12 cm visoka i 3 cm široka. U donjem delu može da se sužava. Meso je belo, gorkog i ljutkastog mirisa, pri ošećenjima luči belo mleko veoma ljutog ukusa. Kada se osuši mleko može biti maslinaste boje.
Mikroskopja[uredi | uredi izvor]
Elipstaste, sa sitnim izbopčinama, bele boje. Veličine 7-9 x 5 - 7 µm.
Hemijske reakcije[uredi | uredi izvor]
Mleko ne reaguje sa kalijum-hidroksidom (KOH), meso u dodiru sa gvoždje(II)sulfatom, poprimava crvenkastu boju, a sa formalinom ljubičasto i to odloženo nakon nekoliko časova.
Jestivost[uredi | uredi izvor]
Jestiva ali se retko konzumira usled izrazito ljutog ukusa. Može se koristiti umesto bibera kada se osuši i samelje.
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
Lactarius piperatus -
Lactarius piperatus -
Lactarius piperatus
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Uzelac, Branislav (2009). Gljive Srbije i zapadnog Balkana. Beograd: BGV logic.
- Giuseppe, P. (1997). Atlas gljiva. Zagreb: Prosvjeta.
- Flik, M. (2010). Koja je ovo gljiva? prepoznavanje, sakupljanje, upotreba. Beograd: Marso.
- Phillips, R. (2006). Mushrooms. London: Macmillan.
