Besni beli muškarac

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Besni beli muškarac ili Ljuti beli čovek je kulturološki stereotip belaca koji imaju konzervativne ili desničarske stavove u kontekstu američke i australijske politike, koji često karakteriše „protivljenje liberalnoj antidiskriminatornoj politici“ i uverenjima.[1][2] Termin se obično primenjuje na bele muškarce iz Sjedinjenih Država i Australije.[3] U SAD, najveća uočena pretnja dominaciji belih muškaraca je napredak belih žena i ljudi drugih rasa nakon pokreta za oslobođenje žena i pokreta za građanska prava iz 1960-ih i 1970-ih, pored migracije, multikulturalizma i LGBT+ prava.

SAD[uredi | uredi izvor]

Termin se obično odnosi na politički glasački blok koji se pojavio ranih 1990-ih kao reakcija na uočene nepravde sa kojima se suočavaju beli ljudi suočeni sa kvotama afirmativne akcije na radnom mestu. Ljuti beli muškarci su okarakterisani kao animozitet prema mladima, ženama ili manjinama i liberalizmu uopšte.[4] Neki politički komentatori opisali su pristalice Donalda Trampa kao besne bele muškarce. [5][6][7][8]

Australija[uredi | uredi izvor]

Pojavio se tokom saveznih izbora u Australiji 1998. godine.[9] Nove političke stranke su se pojavile na izborima zbog već postojećeg pokreta za prava očeva u Australiji. Među njima su Partija za ukidanje podrške porodici/Porodični sud i Partiju za reformu porodičnog zakona.[9] Slično upotrebi termina u Sjedinjenim Državama, australijski muškarci kategorisani kao ljuti beli muškarci protivili su se onome što su smatrali feminističkom agendom. Ove političke partije su nastale kao reakcija na istorijski broj žena izabranih u Predstavnički dom.[9] Članice ovih grupa su tvrdile da su se „feministkinje učvrstile na pozicijama moći i uticaja u vladi i da koriste svoju moć da viktimizuju muškarce”.[9]

U popularnoj kulturi[uredi | uredi izvor]

Termin se primenjuje na one za koje se veruje da se protive pokretu za građanska prava i feminizmu drugog talasa.[10]

Filmovi Džoi,[11] Razjareni bik [12] Falling Down, Cobb,[12] God Bless America, Džoker i Klint Istvudova kultna uloga u Prljavom Hariju[12] kao i njegova uloga u filmu Gran Torino, opisani su kao filmsko istraživanje besnog belog muškarca.[13][14][15] Konkretno, o glavnom junaku filma Falling Down (razvedeni, otpušteni radnik koji se slučajno i izborom spušta u spiralu rastućeg besa i nasilja) naširoko je predstavljena kao prikaz predstavnika stereotipa.[16]

Lik Arči Bunker iz TV serijala Svi u porodicu i Archie Bunker's Place pretvorio je ljutog belog muškarca u kulturnu ikonu", prema CBS News.[17] Volter Vajt u televizijskoj seriji Čista hemija takođe je opisan kao „besni beli muškarac“.[18]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „angry white man”. Oxford Dictionaries. Arhivirano iz originala 24. 6. 2021. g. 
  2. ^ Oxford English Dictionary, Oxford University Press, 2006, „angry white male n. (also with capital initials) Polit. (orig. and chiefly U.S.) a (usually working-class) white man with-right wing views (typically including opposition to liberal anti-discriminatory policies), esp. viewed as representing an influential class of voter” 
  3. ^ Blake, John (2021-11-20). „There's nothing more frightening in America today than an angry White man”. CNN (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-08-08. 
  4. ^ Kimmel, Michael S. (5. 11. 2013). Angry White Men: American Masculinity and the End of an Era. ISBN 978-1-568-58696-0. 
  5. ^ Wilkinson, Francis (23. 8. 2016). „The beginning of the end of angry white males”. Chicago Tribune. Chicago, Illinois: Tribune Publishing. Pristupljeno 23. 10. 2016. 
  6. ^ Rajghatta, Chidanand (28. 7. 2016). „Donald Trump's vote bank: Angry white males with no college degrees”. The Economic Times. Mumbai, India: The Times Group. Pristupljeno 23. 10. 2016. 
  7. ^ Mantyla, Kyle (26. 8. 2016). „How 'Angry White Male' Wayne Allyn Root Knows That Trump Has Deep Support Among Black Voters”. Right Wing Watch. Pristupljeno 23. 10. 2016. 
  8. ^ Schwartz, Dana (1. 8. 2016). „Why Angry White Men Love Calling People 'Cucks'”. GQ. New York City: Advance Publications. Pristupljeno 23. 10. 2016. 
  9. ^ a b v g Sawer, Marian (1999). „EMILY'S LIST and angry white men: Gender wars in the nineties”. Journal of Australian Studies. Perth, Australia: Australia Research Institute, Curtin University of Technology. 23 (62): 1—9. doi:10.1080/14443059909387494. 
  10. ^ Rosin, Hanna (24. 11. 2013). „Even Madder Men: 'Angry White Men,' by Michael Kimmel" (review)”. The New York Times. New York City. 
  11. ^ Packer, George (14. 2. 2012). „Poor, White, and Republican”. The New Yorker. Condé Nast. 
  12. ^ a b v Hunter, Stephen (19. 2. 1995). „'Cobb' is latest foray by Hollywood into soul of a bitter white male Major-League Anger”. The Baltimore Sun. Baltimore, Maryland: Tribune Publishing. 
  13. ^ Romney, Jonathan (22. 2. 2009). „Gran Torino, Clint Eastwood: The screen legend plays an angry old man at war with the city of Detroit”. The Independent on Sunday. London, England: Independent Print, Ltd. Arhivirano iz originala 7. 5. 2022. g. 
  14. ^ Senaga, Ryan (14. 1. 2009). „Angry white man: Clint Eastwood channels ghosts from past films in Gran Torino”. Honolulu Weekly. Arhivirano iz originala 2. 2. 2014. g. 
  15. ^ „Angry white men on film: Seven times cinema got to the Trump vote before us”. Cambridge Day. 18. 11. 2016. Pristupljeno 22. 3. 2017. 
  16. ^ Gutiérrez-Jones, Carl Scott (2001). Critical race narratives. New York City: NYU Press. str. 61—5. ISBN 978-0-8147-3145-1. 
  17. ^ „Farewell Archie”. CBS News. New York City: CBS Corporation. 21. 6. 2001. 
  18. ^ Vanderwerff, Emily (22. 9. 2013). „"Breaking Bad's" racial politics: Walter White, angry white man”. Salon.com. New York City: Salon Media Group. 

Dodatna literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Бесни_бели_мушкарац&oldid=26823179”