Emanuil Antonović
Emanuil Antonović | |
|---|---|
| Datum smrti | 1829. |
Emanuil Manojlo Antonović (Orlovat, oko 1785 – Temišvar, 21. januar 1829) bio je srpski ikonopisac i pozlatar[1] iz Banata
Biografija[uredi | uredi izvor]
Emanil Antonović je rođen oko 1785. godine u Orlovatu, banatskom graničarskom mestu. Potiče iz trgovačke porodice, čiji su predstavnici živeli i radili i u Čakovu i Temišvaru Fabrici. Sin je Antonija orlovatskog kupeca (trgovca). Bio je oženjen sa Julijanom, koja je umrla u Temišvaru 1829. godine.
Školovao se u Temišvaru devedesetih godina 18. veka, i kasnije od 1816. godine[2] pa do smrti živeo u tamošnjem srpskom predgrađu Fabrici. Umro je 21. januara 1829. godine u Temišvaru gde je i sahranjen.
Ne zna se gde je, kada i kod koga izučio ikonopis i pozlatarski zanat?[3] Verovatno u obližnjem Velikom Bečkereku. Bio je više umetnički zanatlija - živopisac, negoli pravi umetnik. Pripadao je umetničkoj epohi prelaznog perioda.
Manojlo je bio bliski saradnik poznatijeg temišvarskog ikonopisca Save Petrovića.[4] Zajedno su radili u hramu u temišvarskom predgrađu Mehali 1819-1820. godine i Parcu. U Mehalskoj crkvi je Antonović pozlatio ikonostas.[5]
Antonović je radio za crkve u Điroku (1817), najobimniji posao u Ketfelju (1821—1825), Mehali (1819—1820), Parcu (1828) i Fabrici (1821; 1828-1829).