Inok iz Dalše
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Inok iz Dalše (Sveta gora, 15. vek) bio je anonimni srpski književnik i prevodilac.
Život i delo[uredi | uredi izvor]
Na poziv despota Stefana Lazarevića došao je iz Svete gore u Srbiju i smestio se u manastir Dalšu, gde se bavio prepisivanjem knjiga (Radoslavljevo jevanđelje i Četvorojevanđelje, oba iz 1429). Ostavio je jedan autobiografski zapis o stradanju u vreme turskog nadiranja posle despotove smrti (oko 1428/29), upečatljivo i živopisno napisan, bez retoričnog ulepšavanja, vredan i kao književno delo i kao dokument o svome vremenu. Autor je i Istorikije (1438?), sasvim kratkog letopisa, tj. „zametka letopisa”, sa srpskom hronikom koja je obuhvatila događaje od 1348. do 1438.
Prevod na savremeni srpski jezik[uredi | uredi izvor]
- Inok iz Dalše u prepisanome jevanđelju, u: „Stari srpski zapisi i natpisi”, priredio prof. dr Milorad Pavić, Beograd, Prosveta, SKZ, 1986. Biblioteka Stara srpska književnost u 24 knjige, knj. 24, str. 116—122;
- isto (odlomak), „Srpska autobiografska književnost” (zbornik radova 27. naučnog sastanka slavista u Vukove dane), Beograd — Novi Sad — Manasija, 2—13. sept. 1997, Beograd, Međunarodni slavistički centar, 1998, 5—14.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
- Inok i despot — roman o Inoku iz Dalše zasnovan na srednjovekovnom rukopisu Radosavljevog jevanđelja
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Dimitrije Bogdanović: Istorija stare srpske književnosti, Beograd, SKZ, 1980.
- Đorđe Trifunović: Kratak pregled jugoslovenskih književnosti srednjega veka, Beograd, Filološki fakultet Beogradskog univerziteta, 1976.
- Dejan Mihailović: Vizantijski krug (Mali rečnik ranohrišćanske književnosti na grčkom, vizantijske i stare srpske književnosti), Beograd, „Zavod za udžbenike”, 2009, str. 78.