Programski jezici treće generacije
Programski jezici treće generacije (engl. third-generation programming languages, 3GL) jesu generacijski način da se kategorišu visoki novoi kompjuterskih programskih jezika.[1] Dok su asemblerski jezici, kategorisani kao Druga generacija programskog jezika, mašinsko-zavisni, 3GJ je mnogo više mašinski nezavisna i više programerski-nastrojena. Ovo uključuje karakteristike kao što su poboljšana podrške za zbirne vrste podataka, kao i izražavanje koncepata na način koji više odgovara programeru, a ne računaru. Treća generacija jezika se poboljšava u odnosu na drugu generaciju jezika tako što će se kompjuter pobrinuti za nevažne detalje. Jezici 3GJ imaju više apstrakcije nego prethodne generacije jezika, i na taj način se mogu smatrati jezicima višeg nivoa nego njihove partneri prve i druge generacije.
Prvi put predstavljeni krajem 1950-ih, Fortran, Algol, i Kobol su rani primeri ove vrste jezika.
Najpopularniji jezici opšte namene danas, kao što su C, C++, C#, Java, Bejsik i Paskal, su jezici treće generacije, iako svaki od ovih jezika može biti dalje podeljen na ostale podkategorije na osnovu drugih savremenih osobina.
Većina jezika 3GJ podržava strukturirano programiranje.
Programski jezik, kao što je C, Fortran, ili Paskal omogućava programeru da napiše programe koji su manje ili više nezavisni od određenog tipa računara. Takvi jezici se smatraju jezicima visokog nivoa jer su bliži ljudskim jezicima i dalji od mašinskog jezika. Nasuprot tome, jezici asemblera smatraju se jezicima niskog nivoa jer su veoma blizu mašinskog jezika.
Glavna prednost jezika na visokom nivou preko jezika niskog nivoa je da su lakši za čitanje, pisanje i održavanje. Na kraju krajeva, programi napisani na jeziku visokog nivoa moraju biti prevedeni na mašinski jezik od strane kompajlera ili interpretatora.
Prvi programski jezici visokog nivoa su dizajnirani 1950. Primeri ranih jezika na visokom nivou su ALGOL, COBOL, i FORTRAN. Ovi programi mogu da rade na različitim mašinama, tako da su mašinski nezavisni. Kako su razvijali novi, više apstraktni jezici, koncepti visokih i niskih nivoa jezika postali su prilično relativni. Mnogi od ranih jezika "visokog nivoa" sada se smatraju za relativno nizak nivo u odnosu na jezike kao što su Pajton, Rubi, i KomonLisp.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
- Domen-specifični programski jezik
- Druga generacija programskog jezika
- Četvrta generacija programskog jezika