Đunija

Đunija je naziv za zidarski visak koji su koristili majstori Osaćani, iz oblasti Osat u Bosni, u srednjem Podrinju, u zavijutku reke Drine, u južnom delu opštine Bratunac i zapadnom delu opštine Srebrenica.^[1]

Namena[uredi | uredi izvor]

Đunija je majstorima zidarima i drvodeljama, Osaćanima označavala alatku koja im je služila za određivanje vertikalnosti zidova, odnosno „doterivanje zidova na đuniju”, odnosno „zidova pod konac”.^[2]

Poreklo naziva[uredi | uredi izvor]

Kako je to navedeno u Rječniku Jugoslovenske akademije:

Đunija je alat drvodelja i zidara, kao plosnati drveni ili metalni kut, tur. gũnia od grčkog gonia.^[2]

Prema tome ovu po poreklu grčku reč — gonia, Srbi su preuzeli iz Turskog jezika — od reči gũnia kako je to u velikom turskom rečniku naveo Šamsudin Sami, kojom je označavan:

Uglomer, drvena ili gvozdena sprava za proveravanje da li dve prave zaklapaju pravi ugao, za poravnavanje pravca zidova, ili doteravanje zidova na đuniju.^[2]

Vukovo tumačenje reči đunija

Vuk Karadžić u svom rečniku reč đўnija ovako objašnjava:

Dotjerati (što) na svoju đўniju, tj. po svojoj volji.^[2]

Izvori[uredi | uredi izvor]

^ Sto godina crkve u Crvici i razvoj duhovnog života u Osatu, Cvetko Stojkanović, Stefan Co Arsenijević, Bajina Bašta (2009)
^ ^a ^b ^v ^g Belić, Aleksandar (1. 1. 1935). O zmnačenju reči đunija U: Naš jezik, stara serija 3. Institut za srpski jezik SANU. str. 59—60.

[1] Sto godina crkve u Crvici i razvoj duhovnog života u Osatu, Cvetko Stojkanović, Stefan Co Arsenijević, Bajina Bašta (2009)

[Белић1935-2] v ^g Belić, Aleksandar (1. 1. 1935). O zmnačenju reči đunija U: Naš jezik, stara serija 3. Institut za srpski jezik SANU. str. 59—60.

[1]

[2]