BTR-80
 |
| BTR-80 | |
|---|---|
|
| |
| Osnovne karakteristike | |
| Brzina na putu | 80 km/h |
| Brzina van puta | 9 u vodi km/h |
| Doseg | 600 km |
| Dimenzije i masa | |
| Dužina | 7,65 m |
| Širina | 2,90 m |
| Visina | 2,35 m |
| Oprema | |
| Glavno naoružanje | 14.5mm |
| Sporedno naoružanje | 7.62mm mitraljezi |
| Motor | Dizel V-8 |
| Snaga (KS) | 260 KS |
| Snaga (kW) | 190 kW |
| Posada | |
| Posada | 3 (+7 odeljenje) |
BTR-80 je 8x8 oklopni transporter točkaš, napravljen u Sovjetskom Savezu. Proizvodnja je otpočela 1986. i zamenila je prethodne verzije, BTR-60 i BTR-70 u sovjetskoj armiji.
Opis[uredi | uredi izvor]
Telo borbenog vozila je zavarene čelične konstrukcije uz manje dizajnerske zahvate na spoljnjem delu u odnosu na prethodni model BTR-70. Veći zahvati su rađeni u motornom odeljku gde su dva benzinska motora po 120 KS zamenjena jednim dizelskim motorom V-8 snage 260 KS, što je na masu od 13.800 kilograma dalo odnos snage 19,1 KS/t.
Motorni odeljak je opskrbljen automatskim sistemom nadzora od požara, predgrejačima goriva, izmenjivačem toplote i drugim uslužnim uređajima. Oklopna zaštita je tipično ruska, s prednje strane obezbeđuje zaštitu od dejstva teških mitraljeza 12,7 mm s udaljenosti od 100 metara, te fragmenata artiljerijskih projektila. Gornji deo oklopa tela osigurava zaštitu od pancirnog zrna 7,62 mm na udaljenosti od 100 metara, dok donji deo tela ima zaštitu od iste municije s udaljenosti 750 metara. Na gornjem prednjem delu je ugrađena ručno pokretana kupola s jednim članom posade opremljena teškim mitraljezom 14,5 mm KPV kojoj je u odnosu na ranije modele povećano područje delovanja na +60°, čime postaje efikasnija za delovanje po niskoletećim avionima i helikopterima. U kupoli je smešten i koaksijalno spojen puškomitraljez kalibra 7,62 mm.
Na zadnjem delu kupole je postolje sa šest bacača dimnih kutija 81 mm, model 902 V čime se može napraviti dimna zavesa širine 30 metara i visine 10 metara, zavisno od smera vetra. Između drugog i trećeg pogonskog mosta ugrađena su vrata za brzo napuštanje vozila, od kojih se gornji deo otvara prema napred, dok se donji deo spušta na tlo i ujedno služi kao rampa za izlazak iz vozila.
Posadu čine tri člana i to: vozač, strelac i komandir, a u prostoru se može smestiti odeljenje od sedam potpuno opremljenih vojnika. Na bočnim stranama gornjeg dela tela su ugrađene po tri puškarnice usmerene prema napred, čime je omogućeno praćenje smera kretanja vozila. Jedna puškarnica je ugrađena i na prednjem delu vozila na mestu komandira. Komandir i vozač su opremljeni sa po 4 vizira dok je strelac u svojoj kupoli opremljen s tri.
U zadnjem delu vozila smeštena je vodena turbina za pokretanje vozila na vodi s kojom se upravlja preko upravljača vozila. Pre ulaska u vodu na prednjem delu vozila podiže se odgovarajuća ploča, takozvani valobran za odbijanje talasa koji bi ometali vidljivost vozača i komandira.
Šasija vozila BTR-80 poslužila je za razvoj više vozila različite namene. Jedan je BTR-80 s kupolom Kliver u kojoj je top 30 mm 2A72, i četiri protivoklopne vođene rakete Hornet. Zatim je tu i samohodni minobacač 120 mm 2S23 Nona. Zanimljivo je da su Rusi obavili ispitivanja BTR-a sa zapadnim motorom Kamins 6CTA od 250 KS u kombinaciji s nemačkom transmisijom ZF 9S-75. Nije poznato je li reč o mogućem izvoznom poslu ili je projekat pokrenut za potrebe ruskih snaga. BTR-80 kao bazni model koristio se u različitim varijantama u funkciji policijskih, sanitetskih, vatrogasnih i drugih specijalnih vozila, pa čak i u civilne svrhe.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Napomena[uredi | uredi izvor]
Napomena: Ovaj tekst ili jedan njegov deo je preuzet sa veb sajta hrvatskog časopisa Hrvatski vojnik. Vidi dozvolu.
