Bećarski danak

Priznanica za plaćeni bećarski danak četvrte klase za period od godinu dana na ime Stamena Đorđevića iz 1865. godine

Bećarski danak u Srbiji je, za prve vlade knez Miloša, bila vrsta neposrednog poreza koje se ubirao od neoženjenih lica bez samostalne privredne delatvosti.

Naplaćivao se uglavnom po gradovima od momaka zaposlenih u hanovima, konjušara po menzilanama (poštanskim stanicama) i dr. Ukupan finansijski efekat je bio neznatan.

Godine 1839. u Beogradskoj nahiji ubrano je 1.406 groša od 276 lica. U Požarevačkoj nahiji bilo je samo 105 obveznika.

Tek početkom pedesetih godina 19. veka, obraća se veća pažnja na ovaj danak. Plaćale su ga i trgovačke kalfe, koje su imale, pored stana i hrane, 100—200 talira godišnje plate. Na prihod od 100 talira porez je iznosio 6 cvancika godišnje, na 120 talira 9 cvancika i dalje progresivno. Ovim dankom su opterećena i neženjena lica koja su napustila svoju radnju i stupila u službu kod drugog. Bećarski danak ukinut je 1864.. kad je izvedena poreska reforma.

Literatura

• Nikola Stanarević, publicista, Beograd:Enciklopedija Jugoslavije JLZ Zagreb 1980. tom 1 pp. 538.