Geza Vojnić Hajduk
Geza Vojnić Hajduk | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1830. |
| Datum smrti | 1886. |
Geza Vojnić Hajduk od Bajše (mađ. bajsai Vojnits-Hajdu Géza; 1830-1886) je bio mađarski vojnik bunjevačkog porekla. Učestvovao je u čuvenoj Mađarskoj revoluciji 1848-1849. na strani Mađarske. Smatra se prvim Subotičaninom koji je postao mađarski domobran 1848.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1830. kao sin blagajnika Ivana Vojnića i Eržebet Vašaš. Pripadao je čuvenoj bunjevačkoj plemićkoj porodici Vojnići od Bajše.
Istakao se za vreme mađarske revolucije 1848-1849. Kao osamnaestogodišnjak supio je u 8. nacionalni bataljon u Subotici juna 1848. Njegov primer su sledili Laslo Malahovski, Ištvan Paher i još neki. Učestvovao je u nekoliko bitaka. Bio je desetar, a od 17. januara 1849. poručnik. Istakao se u bici kod Sent Tomaša (Srbobrana) aprila 1849, koja je zbog odlučnog držanja srpske vojske bila krvava. Za pokazanu hrabrost u ovoj bici Vojnić Hajduk je unapređen u čin nadporučnika. Bio je nadporučnik u bačkom (četvrtom) korpusu.
Nakon mađarske revolucije, regrutovan je u austrijsku vojsku. Stupio je u 3. ulanski puk u Subotici 3. oktobra 1849.
Otpušten je iz austrijske vojske 1. jula 1857.
Učestvovao je u Austrijsko-sardinijskom ratu. Ranjen je u bici kod Solferina.
Bio je član Udruženja vojnika grada Subotice (od 1867).
Na parlamentarnim izborima 1884. njegovi prijatelji su ga imenovali za nestranačnog poslaničkog kandidata u prvoj izbornoj jednici u Subotici. Međutim, pobedio ga je kandidat vladine stranke Imre Ivanka.
Umro je u Subotici uveče 7. maja 1886. nakon duge bolesti. Iza sebe je ostavio svoju majku udovicu Eržebet Vojnić (rođ. Vašaš) i svoju decu: sina Belu i ćerku Iren. Sahranjen je 8. maja.
Povodom njegove smrti, mađarski dnevnik „Pešti naplo“ (Peštanski dnevnik) piše da je Vojnić Hajduk bio prvi Subotičanin koji je 1848. stupio u mađarsku vojsku.