Korisnik:Domatrios/Sudbina Aristotelovih spisa
Po Strabonu (III 608) i Plutarhu (Sulla 26), sudbina Aristotelovih spisa bila je ovakva. Posle Aristotelove smrti oni su zajedno s njegovom bibliotekom pripali Teofrastu, a posle smrti ovoga njegovu učeniku Neleju, Koriskovu sinu, koji ih je ostavio svojim srodnicima u Skepsidi. Ovi su ih, od straha da ih ne otmu Atalovići, čiji su oni bili podanici, i koji su kupili knjige za svoju biblioteku, sakrili u neki podrum gde su stradali od memle i moljaca. Najzad su ih za skupe novce prodali Apelikontu Tejaninu, a ovaj ih doneo u Atinu, dao prepisati ispunivši praznine na pogrešan način, i tako ih izdao.
Iz Atine odneo je Aristotelove rukopise u Rim Sula, i tu ih je uredio gramatičar Tiranion, a onda ih publikovao Andronik Rođanin, kome su oni služili kao osnova za njegov katalog Aristotelovih spisa.
Da je Teofrast svoju biblioteku zaveštao Neleju, za to znamo iz njegova testamenta (D. L. V 52), i otuda Strabonova i Plutarhova vest ο sudbini Aristotelovih rukopisa može biti istinita. Ali, ako je u Strabona reč ο Aristotelovim rukopisima kao jedinim primercima, onda to ne može biti istinito, jer s druge strane saznajemo da su u III i II veku ne samo peripatetičarima nego i njihovim protivnicima, stoičarima, najznatnija esoterička Aristotelova dela bila poznata. Zato je istini priličnija verzija druga (Athen. I 3 AV), po kojoj je Ptolemej Filadelf, osnivač Aleksandrijske biblioteke, otkupio od Neleja sve spise koji su ostali posle Aristotelove smrti. Tako bi izvor pomenutim katalozima Aristotelovih cpica bio Hermip, aleksandrijski peripatetičar, koji je u katalog tih spisa uneo one koji su se nalazili u aleksandrijskoj knjižnici.
- O Aristotelovim spisima opširnije.