Knjižarstvo
 |
Knjižarstvo je povezivanje teoretskih i praktičnih znanja o trgovini knjigom (u početku rukopisom, a zatim štampanom građom) iz aspekta književnih, socioloških, ekonomskih i istorijskih zakonitosti.
Počeci i razvoj knjižarstva[uredi | uredi izvor]
Možda je najtačnije reći da se knjižarstvo razvijalo zvanično od 15. veka, iako su se knjige prepisivale i prodavale još ranije jer se tek od 15. veka uz pronalazak štamparije razvijaju knjižare i unapređuje se način sastavljanja, pakovanja i prenošenja knjiga. Takođe, tek tada se osamostaljuju putujući knjižari, pošto je u početku ista osoba obavljala funkcije izdavača, štampara i knjižara.
Sledećih sto godina počinju da se pojavljuju prvi sajmovi, pa se masovnije štampaju i prodaju knjige. Dela su u ovom periodu nailazila na cenzuru i masovno su zabranjivani određeni žanrovi (na primer erotski), kao i knjige koje su služile za širenje ideja koje nisu odgovarale vlastima tog vremena. Ovako strogo protivljenje štampanju određenih knjiga je bilo karakteristično za period apsolutizma.
Već sa javljanjem nacionalnih i građanskih ideja u 18. i 19. veku počinju da se štampaju plakati, leci, oglasi za svakodnevne potrebe (poslove na primer), ali i društveno - političke ideje. Prema tome, cenzura postaje sve slabija. U 19. veku naročito počinje da se razvija slobodnije književno tržište i to tržište se sve više prilagođava potrebama čitalaca. Štampa se i prodaje sve više zabavno - poučna književnost za decu kao i popularni romani.