Mavarska umetnost
Mavarska, ili mavarsko-španska umetnost, je naziv za verziju islamske umetnosti koja se razvila u XI veku u područjima pod vlašću Mavara na Pirinejskom poluostrvu, u zemljama severne Afrike (Magreb) i delimično na Siciliji. Razvila se na temeljima starije islamske umetnosti uz slabije uticaje umetnosti hrišćanskog Zapada.
Mavarsku umetnost, najpre arhitekturu, odlikuje živa polihromija i raskošna plastička dekoracija koja prekriva sve površine zidova na štetu konstruktivne jasnoće građevine. Kombinacica elemenata persijskog, arapskog, rimskog i egipatskog kulturološkog stila dovela je do stvaranja jedinstvenog, individualnog mavarskog stila.[1] Umetnička originalnost se sastojala od biljnih i figurinskih ukrasa sa elementima arapskog pisma, mekih kurlica ili izrezanih geometrijskih oblika. Sva ta stvaranja drevnih majstora rađena su pod strogom islamskom zabranom prikazivanja životinja i ljudi.
Zbog umetničke originalnosti mavarski stil u arhitekturi se zadržao i dugo posle odlaska mavara sa Pirinejskog poluostrva i postaje popularan u Evropi, a najviše u španskoj arhitekturi.
Podudara se s razdobljem arapske dominacije, ali se njen uticaj nastavlja i nakon propasti arapske vlasti u Španiji u stilu mudéjar. U Italiji je na kasniji razvoj keramike snažno uticala mavarska keramika sa središtima proizvodnje u Malagi i Valensiji.
Reference[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
