Onisifor i Porfirije
Onisifor i Porfirije (? - oko 284—305)[1] - ranohrišćanski svetitelji i mučenici koji su postradali početkom 4. veka za vreme progona hrišćana od strane rimskog cara Dioklecijana (284-305).[2]
Zbog otvorenog propovedanja Jevanđelja Onisifor i Porfirije, bili su podvrgnuti teškim mukama i mučenjima. Tukli su ih po celom telu, stavljani su na dugačke tiganje, ložili vatru, palili ih.
Nakon toga, vezani su za žestoke, divlje konje, koji su ih vukli po kamenitom i neravnom tlu.[3] Sveti mučenici biili su na taj način potpuno rastrgani, i u takvim mukama su umrli.
Vernici su sakupili pocepane ostatke svetitelja i časno ih sahranili.
O boravku svetih moštiju Onisifora i Porfirija u selu Pangijanu, u Makedoniji, blizu gore Pangeja, i o čudima koja iz njih teku, pominje se u 9. odi kanona koji je sastavio sv. Josif Pesmopisac (? -886).
Pravoslavna crkva pominje svete mučenike Onisifora i Porfirija 22. novembra (9. novembar po julijanskom kalendaru).[4]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Žitiя svяtыh po izloženiю svt. Dimitriя Rostovskogo/Noяbrь/9 — Vikiteka”. ru.wikisource.org (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2022-11-16.
- ^ „SVETI MUČENICI ONISIFOR I PORFIRIJE; SV. NEKTARIJE EGINSKI”. Crkva Hrista Spasitelja u Ubu. 2019-09-29. Pristupljeno 2024-01-23.
- ^ „Pravoslavni podsetnik”. www.pravoslavno.rs. Pristupljeno 2024-01-23.
- ^ „Sveti mučenici Onisifor i Porfirije | Srpska Pravoslavna Crkva [Zvanični sajt]”. arhiva.spc.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2022-11-16.