Pravo na ćutanje
Pravo na ćutanje pravno je načelo koje svakom pojedincu garantuje slobodu da odbije da odgovori na pitanja policajaca ili sudskih službenika. Ovo zakonsko pravo priznato je, izričito ili konvencijom, u mnogim pravnim sistemima na svetu.
Pravo pokriva brojna pitanja usredsređena na pravo optuženog ili okrivljenog da odbije da komentariše ili odgovori prilikom ispitivanja, pre ili tokom pravnog postupka pred sudom. Ovim se podrazumeva pravo na izbegavanje samookrivljavanja i pravo na ćutanje prilikom postavljanja pitanja. Može obuhvatati odredbu da sudija ili porota ne sme doneti štetne zaključke u vezi sa odbijanjem optuženog da odgovori na pitanja pre ili tokom suđenja, saslušanja ili bilo kog drugog pravnog postupka. Predstavlja samo mali deo prava okrivljenog u celini.
Poreklo prava na ćutanje pripisuje se Edvardu Kouku.[1] Krajem 17. veka, ustanovilo se u engleskom pravu reagovanjem naroda na neumerenost kraljevskih istraga na sudovima.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Randall, Stephen H. (1955). „Sir Edward Coke and the Privilege against Self-Incrimination”. p. 444. South Carolina Law Quarterly. University of South Carolina School of Law
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Don't Talk to the Police — Lecture by Law Professor James Duane of the Regent University School of Law and Officer George Bruch from the Virginia Beach police department. (jezik: engleski)
