P-40 (radarski sistem)
P-40 je sovjetski mobilni osmatrački radar dugog dometa.
Razvoj[uredi | uredi izvor]
Razvoj radara započeo je početkom 60-tih godina 20. veka i to prevashodno za potrebe PVO jedinica Armijskih snaga Crvene armije.
Tokom 1963. godine usvojen je prvi tip radara pod oznakom "1S12" i raspoređen tokom 1965. godine u sklopu diviziona raketnog sistema PVO 2K11 Krug.
Dalje modernizacije su omogućile nešto povećan domet otkrivanja, ali i mogućnost uvezivanja sa radarom za merenje visine PRV-9 ili PRV-16, što je radaru omogućilo da se upotrebi na brigadnom nivou jedinica za PVO, kao raketnih sistema PVO "2K11 Krug" i 2K12 Kub, tako i kod jedinica protivavionske artiljerije. Radar je poneo oznaku "1RL-128D", a u situaciji kada je uvezan sa radarom za merenje visine, formirao je 3D radarsku stanicu "P-40 Bronja".
U kasnijim varijantama, radaru je omogućeno uvezivanje u centralizovani sistem upravljanja vatrom K-1M, kod sistema PVO 2K11 Krug i 2K12 Kub, kao i kod jedinica protivavionske artiljerije.
Namena[uredi | uredi izvor]
Osmatračko-akvizicijski radar P-40, prvenstveno je namenjen za otkrivanje, akviziciju i dodelu ciljeva jedinicama PVO, kako raketnim jedinicama sistema "Krug" i "Kub" tako i jedinicama protivavionske artiljerije.
Opis[uredi | uredi izvor]
Radar radi u S-bandu na frekventnom opsegu od 2,2 - 2,3 GHz.[1]
Maksimalan domet radara po daljini je do 370 km, a otkriva ciljeve po visini do čak 35 km.
Brzina okretanja antene se može menjati i može iznositi 12 ili 18 okretanja u minuti ili samo 1,2 obrtaja u minuti i to u oba smera, tako da vreme osmatranja celokupne zone iznosi od 3,3 - 25 sekundi. Ukupna masa radara je 36,7 tona.
Radar ima 8 radnih frekvencija. Jedna frekvencija koja se je koristila za rad radara u miru i 7 ratnih frekvencija. Ratne frekvencije se ne smeju koristiti u miru, da radio-elekronskim izviđanjem ne bi bile otkrivene.
Frekvencije u ratu pri ometanju mogle su se menjati "ručno", prema potrebi i vremenskom zadržavanju dok se rad ne ometa na novoj frekvenciji.
Moguće je promena frekvencije automatski svakim obrtajem antene redosledom frekvencija i promena frekvencija automatski svakim obrtajem antene ugrađenim vremenskim programom skokovitim promenama frekvencije.
Kod skokovite automatske promene frekvencije program se ponavlja nakon 15 minuta takvog rada.
Radar P-40 ima u kabini 3 panoramska pokazivača, a specifično je to što se vremenska baza okreće suprotno od smera kazaljke na satu.
Karakteristike[uredi | uredi izvor]
- normalno radi pri spoljnoj temperaturi od -40 do +50 °C
- normalno radi u borbenom položaju do brzine vetra od 25m/s
- vreme neprekidnog rada radara je 24h, a sa agregatom PES-100 do 72h
- vreme pripreme radara za dejstvo: 10,5 min
- vreme potrebno za prelazak u marševski položaj: 9 minuta
- maksimalna brzina kretanja: 35 km/h
- ukupna masa radara je 36,7 tona
- dužina u marševskom položaju: 9800 mm
- Širina u marševskom položaju: 3210 mm
- Visina u marševskom položaju:4150 m[2]
Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
Među operaterima, P-40 je, pre svega zbog mase, dobio nadimak "Mečka"[3]
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
P-40 u muzeju -
P-40 u SAD, Nevada. -
P-40 Vojske Istočne Nemačke
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „P-40 “Long Track” - Radartutorial”. www.radartutorial.eu (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-01-04.
- ^ „Vestnik PVO”. pvo.guns.ru. Pristupljeno 2022-01-04.
- ^ Aleksandar Joksić (2020-08-09). „Osmatračko-akvizicijski radar "1RL128-D", popularno zvana "Mečka"”. Vojna knjižara (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2022-01-04.