Sveti mučenici Marin i Marta
_-_%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D0%B0_11062_%D0%9C%D0%B0%D1%80%D0%B8%D0%BD,_%D0%90%D0%B2%D0%B4%D0%B8%D1%84%D0%B0%D0%BA%D1%81,_%D0%9C%D0%B0%D1%80%D1%84%D0%B0_%D0%B8_%D0%90%D0%B2%D0%B2%D0%B0%D0%BA%D1%83%D0%BC.png)
Sveti mučenici Marin i Marta, zajedno sa sinovima Avdifaksom i Avakumom, sveštenikom Valentinom, Kirinom, Asterijem i mnogim drugima[1] koji su zajedno sa njima stradali zbog svoje hrišćanske vere u 3. veku se zajedno slave u Pravoslavnoj crkvi 12. jula po julijanskom kalendaru.
Bili su rodom iz Persije. Nakon što su primili hrišćansku veru, prodali su sve svoje imanje u Persiji i sa sinovima došli u Rim, da se poklone moštima svetih apostola i ostalih mučenika. U to vreme car Klaudije Flavije progonio je hrišćane u Rimu koji nisu hteli da se priklone rimskim božanstvima i njemu samom koji sebe smatrao jednim od njih. Prvi je u tom progonu je postradao sveštenik Kirin. On je vezan bačen u reku Tibar. Marin i Marta su izvukli njegovo telo iz reke i sahranili 269. godine.[2]
Po naredbi cara Klaudija Flavija hrišćani su ubijani i bacani u vatru, gde god su bili zatečeni da vrše hrišćansko bogosluženje. Marin i Marta su zajedno sa sveštenikom Jovanom, tajno vadili iz vatre njihova tela, koja su mogla da se izvade, obavijali ih čistim plaštanicama i sahranjivali ih u pećini koja se nalazila pored Salarijskog puta na padini gore Kukumer. Sa telima svetim mučenika oni su sahranili i telo carskog tribuna Vlasta. Doznavši za to, car Klaudije je naredio da pronađu i uhapse Marina zajedno sa svima koji su u tome učestvovali.
Najpre je sveti Valentin osuđen na smrt odsecanjem glave. Zatim je car Kaludije ponudio Marinu i ostalima da prinesu rimskim idolima žrtve, u zamenu za život. Pošto su to odbili odvedeni su van grada, na mesto zvano Nimfa Katavasi. Tu su svetom Marinu, Avdifaksu i Avakumu odsekli glave mačem, a sveta Marta je utopljena u reci. Neka žena hrišćanka, po imenu Filikita, tajno je uzela tela posečenih svetih mučenika, i telo svete Marte iz reke, i pogrebla ih na svom imanju.[3]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Prep. Sisoje Veliki; Sv. muč. Marin i Marta; Obretenije moštiju Sv. Julijanije; Sv. muč. Lukija – Vaznesenjska crkva” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-01-24.
- ^ „Sveti mučenici Marin i Marta | SRPSKI KOZACI” (na jeziku: srpski). 2020-07-19. Pristupljeno 2024-01-24.
- ^ „Sveti mučenici Marin i Marta, sa sinovima Avdifaksom i Avakumom, sveštenikom Valentinom, Kirinom, Asterijem i mnogim drugim.”. Večiti pravoslavni kalendar (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-01-24.