Sociologija u Kini
U Narodnoj Republici Kini proučavanje sociologije se postojano razvija od njenog ponovnog uvođenja 1979. godine (prethodno je bilo zabranjeno od strane komunističkih vlasti kao buržoaska pseudonauka). Kineska sociologija ima snažan fokus na primenjenu sociologiju i postala je važan izvor informacija za Kineske tvorce politike.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Sociologija je postala predmet akademskog interesovanja dvadesetih godina dvadesetog veka. Međutim, zabranjena je od strane komunističkih vlasti u Kini 1952. godine kao buržoaska pseudonauka, slično onome što se desilo u drugim komunističkim zemljama (videti na primer istoriju sociologije Sovjetskog Saveza ili sociologiju Narodne Republike Poljske). Postojeći sociolozi su diskriminisani tokom Kulturne Revolucije. Godine 1979., Kineski komunistički vođa Deng Ksijaoping uočio je potrebu za više studija Kineskog društva i podržao je ponovno uspostavljanje te discipline. Te godine, u martu, Kinesko Sociološko Udruženje je ponovo uspostavljeno. Od tada, sociologija je naširoko prihvaćena kao korisna alatka za državu, a diplomirani sociolozi su često zapošljavani u vladinim ustanovama. Ponovno uspostavljanje tog polja takođe je potpomognuto rastućom saradnjom između Kineskih i Američkih sociologa. Međutim, sociologija je pretrpela još jedan udarac u Kini nakon protesta na trgu Tijenanmen 1989. godine. Sociologija je viđena kao politički osetljiva disciplina i zamenjena je ekonomijom u ulozi primarne društvene nauke državnog savetnika. Skorijih godina, sa društveno-ekonomskim politikama kao što je socijalističko harmonično društvo, sociologija ponovo postaje miljenic a Kineskih tvoraca politike.
Ustanove[uredi | uredi izvor]
Od 2008. Kineski univerziteti i akademije društvenih nauka (kao što je Kineska Akademija Društvenih Nauka) zapošljavaju preko 6.000 sociologa i njihovi programi nude 74 diplomskih studija iz sociologije, 87 magistarskih studija i 16 doktorskih studija. Kina ima dva vrhunska sociološka žurnala: Žurnal Socioloških Istraživanja (koji se objavljuje od 1986.) i Društvo (od 1982). Postoje takođe na stotine (oko 900) naučnih žurnala o društvenoj nauci sponzorisani ili od strane univerziteta ili instituta u kojima se sociološka istraživanja često objavljuju, od kojih su najzapaženiji Kineske društvene nauke, Šangajske društvene nauke i Granice društvenih nauka.
Fokus i istraživanje[uredi | uredi izvor]
Kineska sociologija, od njenog ponovnog uspostavljanja 1979. godine koncentriše se na primenjeno, ka politici orijentisano, empirijsko istraživanje, da bi opravdala svoju podršku od države. Primetan primer upotrebe sociologije od strane državnih planera bio je uticaj radova Fei Ksiaotonga na politike industrijalizacije i urbanizacije ruralne sredine. Skorijih godina, prioriteti politike su bili prelaz sa efikasnosti i rasta ka društvenoj pravdi, kako bi se smanjila društvena napetost i održala politička stabilnost. Sociološko istraživanje u Kini se posebno fokusira na pitanja vezana za društveno-ekonomski razvoj, kao što su društveno klasno raslojavanje, društvena pokretljivost, izgradnja zajednice, odnosi države i društva, migracija i ekonomska sociologija. Godine 2003. otpočeo je veliki Kineski generalni program društvenog pregleda. Kineska sociologija se takođe postojano kreće od preteranog naglaska na Marksizam (videti takođe i Maoizam i Marksisitičku sociologiju). S druge strane, primetno je pomanjkanje teoretskog istraživanja u Kineskoj sociologiji, pošto država i dalje na nju ne gleda blagonaklono.
Unutrašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Yanjie Bian. “Sociological Research on Reform-Era China,” Issues & Studies (2003) 38/39: 139–174.
- Xueguang Zhou and Xiaomei Pei. “Chinese Sociology in a Transitional Society,” Contemporary Sociology (1997) 26: 569–572.
- Nan Lin, Victor Nee, William Parish, and Elena Yu. “The Development of Sociology in China: A Delegation Report,” Ford Foundation (1993)
- Anthony Oberschall, Teaching Sociology in China, China Exchange News, v14 n3 p5-8 Sep, 1986
- Alice S. Rossi, ed. Sociology and Anthropology in the People’s Republic of China: Report of a Delegation Visit, (National Academy Press, 1985).
- Lucie Cheng and Alvin So. 1983. “The Reestablishing of Sociology in the PRC: Toward the Signification of Marxian Sociology,” Annual Review of Sociology (1983) 9: 471–498.
- Maurice Freedman, Sociology in China: A Brief Survey, School of Oriental and African Studies, 1962 (JSTOR)