Unutrašnje tržište EU
Unutrašnje tržište EU predstavlja ekonomski plan koji je postavio temelje današnje Evropske unije. Bilo je određeno Rimskim ugovorima 1957. godine .[1]
Istorija plana[uredi | uredi izvor]
Plan je bio da se unutrašnje tržiše Evropske unije ostvari kroz 12 godina. Predviđa negativnu i pozitivnu ekonomsku integraciju. Početkom 80-ih to je bio osjetljiv problem, jer još uvijek se nije ostvarilo unutarnje tržište. Žak Delor napisao je „Bijelu knjigu: dovršetak unutarnjeg tržišta 1985. godine“. U njoj je naveo sve glavne prepreke unutrašnjem tržištu: fizičke prepreke (zaustavljanje na granicama između država članica, carinske kontrole), tehničke prepreke (prilagođavanje različitim nacionalnim proizvodnim standardima, zatvorena nacionalna tržišta za javnu nabavku) i fiskalne prepreke (posebno različite stope PDV-a i trošarine).
Provođenje[uredi | uredi izvor]
Evropska unija temelji se na unutrašnjem tržištu po pitanju četiri tržišne slobode. To su:
- sloboda kretanja roba
- sloboda pružanja usluga
- sloboda kretanja radnika
- sloboda kretanja kapitala
Sloboda pružanja usluga preko državnih granica u sebi uključuje i slobodu pravnog nastanka .[2]
Zapadni Balkan[uredi | uredi izvor]
Države iz Sporazuma o stabilizaciji i pridruživanju imaju „sveobuhvatan okvir za približavanje EU i pripremanje za [svoje] buduće učešće na jedinstvenom tržištu. [3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ https://single-market-economy.ec.europa.eu/single-market_en
- ^ T. Ćapeta, S. Rodin, 2011, Osnove prava Europske unije na temelju Lisabonskog ugovora, NN, Zagreb, str.91)
- ^ EU and Serbia: enhanced cooperation rules enter into force. European Commission Press Release Databease. Published on 31 August 2013