Utemeljena teorija
Utemeljena teorija je sistematska metodologija koja je u velikoj meri primenjena na kvalitativna istraživanja koja sprovode društveni naučnici. Metodologija podrazumeva izgradnju hipoteza i teorija kroz prikupljanje i analizu podataka. Utemeljena teorija uključuje primenu induktivnog zaključivanja. Metodologija je u suprotnosti sa hipotetičko-deduktivnim modelom koji se koristi u tradicionalnim naučnim istraživanjima.[1]
Studija zasnovana na utemeljenoj teoriji će verovatno početi pitanjem, ili čak samo prikupljanjem kvalitativnih podataka. Dok istraživači pregledaju prikupljene podatke, ideje ili koncepti postaju očigledni istraživačima. Za ove ideje/koncepte se kaže da „izlaze“ iz podataka. Istraživači označavaju te ideje/koncepte kodovima koji sažeto sažimaju ideje/koncepte. Kako se više podataka prikuplja i ponovo pregleda, kodovi se mogu grupisati u koncepte višeg nivoa, a zatim u kategorije. Ove kategorije postaju osnova hipoteze ili nove teorije. Dakle, utemeljena teorija se dosta razlikuje od tradicionalnog naučnog modela istraživanja, gde istraživač bira postojeći teorijski okvir, razvija jednu ili više hipoteza izvedenih iz tog okvira, a tek onda prikuplja podatke u svrhu procene validnosti hipoteza.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „LEO”. leo.cineca.it. Arhivirano iz originala 19. 05. 2022. g. Pristupljeno 2022-05-19.
- ^ G. Allan, "A Critique of Using Grounded Theory as a Research Method," Electronic Journal of Business Research Methods, vol. 2, no. 1 (2003), str. 1–10.
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
