Feministička lingvistika

Feministička lingvistika je naučna interdisciplina koja obuhvata teorijska i empirijska istraživanja u nauci o jeziku i usmerava ih ka objašnjavanju i razotkrivanju načina na koji su rod i pol u različitim jezicima međusobno povezani u društvu i u kulturi. Jezik reflektuje patrijarhalne odnose moći u društvu, što najčešće vidimo u različitim oblicima seksizma u jeziku u našoj kulturi.

Feministička lingvistika nastala je pre više od dvadeset godina kao novo polje istraživanja u okviru nauke o jeziku. Za razliku od same lingvistike, feministička lingvistika ne pokušava samo da opiše jezički sistem i jezičku normu, već i da ih kritikuje, tj. da ukaže na njihove nedostatke. Feministička lingvistika nastoji da utvrdi na koji se način ženski rod pojavljuje u jeziku i zalaže se za otklanjanje rodnih stereotipa u jeziku kao i rodno diskriminatornog govora. Insistira se na otklanjanju seksizma u društvu, a afirmiše se postojanje različitosti u, koja je podržana dokumentima Ujedinjenih nacija, Saveta Evrope, zakonima i skupštinskim odlukama. S druge strane, imajući u vidu da su žene sve prisutnije u javnim sektorima i na pozicijama koje su ranije bile rezervisane za muškarce, upotrebom rodno osetljivog jezika žene postaju vidljivije u jeziku, što je jedan od glavnih ciljeva feminističke lingvistike.

Feministička kritika jezika je kod nas dvojaka: 1. prisutan je kritički odnos prema upotrebi jezika u javnoj (institucionalnoj) i privatnoj (ličnoj) sferi; 2. doprinosi diskusiji o normiranju i standardizaciji rodno osetljivog jezika. Razvoj FL pratimo prema teorijskom konceptu koji zastupaju istraživačice i teoretičarke: 1. teorija nedostatka, 2. teorija razlike i 3. konstruktivistička teorija.