Prior tempore, potior iure
Prior tempore, potior iure [pri'or te'mpore po'cior ju:'re] (lat.: raniji u vremenu, jači u pravu) je pravilo nastalo u rimskom založnom pravu, po kojem povjerilac koji je prije stekao založno pravo na određenoj stvari ima pravo da se namiri prije povjerilaca koji su na toj stvari poslije stekli založno pravo.
Justinijanov zakonik
[uredi | uredi izvor]Ovaj institut je kodifikovao vizantijski car Justinijan (vladao 527-625). Porijeklo ove lokucije nalazi se u Justinijanovom zakoniku u članovima 8, 17, 3 . Ovaj Zakonik smatra se najrezonantnijim aspektom carevog nasljeđa i smatra se da su ovime postavljeni temelji građanskog prava u mnogim modernim državama.[1]