Robert I od Normandije[уреди | уреди извор]

Za Robertovog pretka koji je pri krštenju uzeo ime "Robert", vidite članak Rollo. Robert Veličanstveni^[1] (francuski: Robert le Magnifique) (22. jun 1000 – 1/3. jul 1035) bio je vojvoda Normandije od 1027. do svoje smrti. U nekim izvorima se navodi kao Robert I, a u nekima kao Robert II, s obzirom da se njegov predak i prvi vojvoda Rollo krstio kao "Robert". Najpoznatiji je kao otac William Osvajača. Rodio se kao drugi sin vojvode Richarda II i Judith, kćeri bretonskog vojvode Conana I. Pre smrti je njegov otac odredio kako će presto naslediti njegov najstariji sin Richard III a Roberta je imenovao grofom Hiemoisa, zabačene pogranične oblasti. Nakon očeve smrti u avgustu 1026. Robert je digao ustanak protiv svog brata i Falaise stavio pod opsadu. Ubrzo je poražen i zarobljen; pušten je kada se Richardu zakleo na vernost. Ubrzo nakon toga je Richard umro; s obzirom da nije imao dece. Robert je postao novi vojvoda. Okolnosti dolaska na vlast su ga učinile predmetom špekulacija da je brata dao otrovati. Sklonost širenju vlasti i teritorija ga je dovelo u sukob ne samo sa članovima svoje porodice, nego i sa Crkvom. Tako mu se na meti našao vlastiti stric, rouanski nadbiskup Robert II koji je istovremeno služio i kao grof Evreuxa. Njega je protjerao iz Normandije i zaplijenio crkvena imanja, kao i imanja nekoliko samostana. Također se upleo u građanski rat u Flandriji te 1030. pomogao mladom Balduinu protiv njegovog oca, grofa Balduina IV. Kada se mladi francuski kralj Henri sukobio sa svojom majkom Constance od Arlesa, Robert mu je pružio utočište, za što je nagrađen teritorijem.

Robert je svoj način vladavine morao menjati kada je nadbiskup Robert II uspeo izazvati dotada nezamislivu ekskomunicaju cele Normandije. U zamenu za povlačenje edikta je pristao vratiti strica u Rouen. Uz njegovo posredovanje je kasnije zaustavljen sukob sa bretonskim vojvodom Alanom III koji je nastojao proširiti svoju teritoriju na Robertov račun.

Na Robertovom dvoru su se nalazili njegovi rođaci, engleski prinčevi Edward i Alfred Aetheling. Robert je odlučio za njihov račun organizirati invaziju Engleske, kako bi ih doveo na prijestolje koje je držao Danac Knut Veliki. Ljetopis Gesta Normannorum Ducum navodi kako je Knut, čuvši za to, poslao Robertu ponudu da braći da polovicu engleske teritorije u zamjenu za odustajanje od invazije. Robert o tome nije doneo odluku, a od planova je svejedno morao privremeno odustati zbog loših vremenskih prilika.

Ta je odluka koincidirala sa sve intenzivnijim milenarističkim raspoloženjem u hrišćanskom svetu, odnosno uverenjem da će se upravo 1033. ispuniti proročanstvo iz Knjige Otkrivenja. Njime je bio zahvaćen i Robert, koji je odlučio učiniti sve da bi se pomirio sa Crkvom i iskazao kao dobar hrišćanin. Crkvi je vratio sve oduzete posede, a sina Guillaumea (Vilima, Williama) - koga je dobio sa priležnicom Herlevom - je priznao kao vlastito detei imenovao naslednikom. Potom je otputovao na hodočašće u Jeruzalem. Tokom boravka u Svetoj zemlji se teško razbolio; prilikom povratka u Normandiju je umro u tadašnjoj Nikeji. Decenijama kasnije je njegov sin organizirao prenos njegovih posmrtnih ostataka natrag u Normandiju, ali su izaslanici tokom misije čuli da je i sam William umro, te su Robertove ostatke pokopali u Italiji.

Osim sina Guillaumea je imao i nezakonitu kćer Adelaide koja se udala za nekoliko francuskih plemića.

Reference[уреди | уреди извор]

^ Neveux, François (2008). A brief history of the Normans : the conquest that changed the face of Europe. Internet Archive. London : Constable & Robinson ; Philadelphia : Running Press. ISBN 978-0-7624-3371-1.

[1] Neveux, François (2008). A brief history of the Normans : the conquest that changed the face of Europe. Internet Archive. London : Constable & Robinson ; Philadelphia : Running Press. ISBN 978-0-7624-3371-1.

[1]