Antonio Đovinaci

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Antonio Đovinaci
Đovinaci 2019.
Lični podaci
Puno imeAntonio Đovinaci
Datum rođenja(1993-12-14)14. decembar 1993. (30 god.)
Mjesto rođenjaMartina Franka, Italija
DržavljanstvoItalija
Visina1,83 m[1]
Masa63 kg[1]
Aktivni period
2017Zauber
2019—2021Alfa Romeo
Statistika karijere
Broj trka62 (62 starta)
Šampionati0
Pobjede0
Podijumi0
Pol pozicija0
Najbrži krugovi0
Poena u karijeri21
Prva trkaVelika nagrada Australije 2017.
Poslednja trkaVelika nagrada Abu Dabija 2021.

Antonio Đovinaci (ital. Antonio Giovinazzi; 14. decembar 1993) italijanski je automobilista i bivši vozač formule 1, koji je poslednje vozio za tim Alfa Romeo. Trenutno se takmiči u formuli E.

Karijeru je počeo 2012. kada je osvojio formulu Masters u Kini. Godine 2013. vozio je Britansku formulu 3, nakon čega je prešao u Evropsku formulu 3, koju je vozio do 2015. kada je završio na drugom mjestu i osvojio je Masters formule 3, ispred Džordža Rasela. Godine 2016, vozio je GP2 seriju za tim Prema rejsing, gdje je takođe završio na drugom mjestu, sa pet pobjeda i osam podijuma. Izabran je od strane Ferarija da bude treći i rezervni vozač za sezonu 2017.

U formuli 1, debitovao je za Zauber na Velikoj nagradi Australije 2017, gdje je zamijenio povrijeđenog Paskala Verlejna. Takođe je vozio i drugu trku u sezoni, Veliku nagradu Kine, takođe umjesto Verlejna, koji se oporavljao.[2] Nakon sezone u kojoj je bio test vozač za Zauber i Ferari, potpisao je za Alfa Romeo tim za sezonu 2019, gdje mu je suvozač bio Kimi Rejkenen.[3] Sezonu je završio na 17. mjestu, sa 14 bodova, dok je Veliku nagradu Brazila završio na petom mjestu, što mu je bio najbolji rezultat na jednoj trci. Sezonu 2020, završio je takođe na 17. mjestu, sa četiri boda, dok je sezonu 2021 završio na 18. mjestu, sa tri boda.

Na kraju sezone 2021. tim Alfa Romeo nije produžio ugovor sa njim i prešao je da se takmiči u formuli E,[4] dok ga je u timu zamijenio Džou Guanju, koji je tako postao prvi Kinez u formuli 1.[5]

Karijera u nižim serijama[uredi | uredi izvor]

Karting[uredi | uredi izvor]

Vozio je karting u periodu od 2006 do 2010. godine, a već prve godine osvojio je šampionat Italije u seriji 60cc i Evropski šampionat u seriji do 60 kubika.[6]

Formula Kina[uredi | uredi izvor]

Karijeru u formuli počeo je 2012. godine, kada se takmičio u Formula Pilota Kina seriji.[7] U debitantskoj sezoni osvojio je titulu šampiona, sa šest pobjeda. Takođe je vozio za BMV u poslednjoj rundi formula Abarh serije, na stazi Monca. Pobijedio je na dvije trke, dok je jednu završio na drugom mjestu, ali nije dobijao bodove u šampionatu, jer je bio gostujući vozač.[8]

Evropski šampionat formule 3[uredi | uredi izvor]

U sezoni 2013, takmičio se u Evropskoj formuli 3, za tim Dabl R rejsing.[9] Prve bodove osvojio je na stazi Brends hač, nakon što je prve dvije trke završio na devetom i 11 mjestu.[10] Godine 2014, prešao je u Karlin, sa kojim se takmičio u šampionatu Evropske formule 3.[11]

Britanska formula 3[uredi | uredi izvor]

U sezoni 2013 takođe se takmičio u Britanskoj formuli 3, gdje mu je suvozač bio Šon Galel.[12] Prvu pobjedu u formuli 3 ostvario je na stazi Silverstoun.[13]

Masters formula 3[uredi | uredi izvor]

Na dan 7. jula 2013. godine, debitovao je u Masters formula 3 seriji, koju je završio na desetom mjestu.[14]

GP2 serije[uredi | uredi izvor]

Godine 2016, prešao je u tim Prema rejsing, gdje se takmičio u GP2 seriji, zajedno sa juniorskim vozačem Red bula — Pjerom Gaslijem.[15]

Nakon slabog starta u prve dvije trke, koje je završio van zone bodova, prvu pobjedu ostvario je na trkama u Bakuu, gdje je pobijedio i na glavnoj trci i u sprintu, postavši prvi vozač koji je ostvario duplu pobjedu od Davidea Valsekija 2012.

Pol poziciju uzeo je na Spa Frankošampu, ispred suvozača, Gaslija. Đovinaci je pobijedio u sprintu, dok je Gasli pobijedio na glavnoj trci.[16][17] U Monci je uzeo pol poziciju, ali je diskvalifikovan zbog tehničkih problema i startovao je sa poslednjeg mjesta. Na stazu je nekoliko puta izlazilo vozilo bezbjednosti i Đovinaci je uspio da pobijedi na trci.[18]

Vođstvo u šampionatu preuzeo je u Sepangu, gdje je ostvario petu pobjedu, nakon obilaska Sergeja Sirotkina u finišu.[19] Gasli je preuzeo vođstvo nakon pobjede u Abu Dabiju i trku prije kraja imao je 12 bodova prednosti.[20] Poslednju trku, na kojoj je pobijedio Aleks Lin, završio je ispred Gaslija, koji je osvojio titulu sa osam bodova ispred Đovinacija.[21]

Da je osvojio šampionat, postao bi prvi debitant koji je osvojio titulu nakon Nika Hilkenberga 2009.[22]

Formula 1[uredi | uredi izvor]

Đovinaci u bolidu Hasa, tokom testiranja pred Veliku nagradu Malezije 2017.

U septembru 2016. godine, objavljeno je da će Đovinaci testirati bolid Ferarija u simulatoru.[23] U decembru iste godine, promovisan je u trećeg vozača Ferarija.[24] Pred početak sezone 2017 bio je test vozač Zaubera. Tokom Velike nagrade Australije, zamijenio je Paskala Verlejna, koji je tokom treninga istakao da se ne osjeća dobro,[25] nakon udesa koji je imao na Trci šampiona 2017. Na svom debiju u formuli 1, završio je na 12 mjestu.[26] Postao je tako prvi Italijan u formuli 1 od 2011. godine, kada su vozili Jarno Truli i Vitantonio Luici. Zauber je objavio da će Đovinaci zamijeniti Verlejna i na drugoj trci u sezoni, Velikoj nagradi Kine, jer se Verlejn nije oporavio. Đovinaci je imao sudar i u kvalifikacijama i na trci, zbog čega je morao da napusti trku.[27] Tokom sezona 2017 i 2018, učestvovao je u nekoliko sesija testiranja za Zauber.[28]

Potpisao je ugovor sa timom Alfa Romeo za sezonu 2019, gdje mu je suvozač Kimi Rejkenen, koji je prešao u tim iz Ferarija.[29] Prvu trku u sezoni, Veliku nagradu Australije, završio je na 15 mjestu,[30] dok je Veliku nagradu Bahreina završio na 11 mjestu.[31]

Đovinaci na Velikoj nagradi Austrije 2021.

Alfa Romeo je zadržao Đovinacija i Rejkenena za sezonu 2021.[32] Đovinaci se kvalifikovao kao 10. za Veliku nagradu Monaka, što je bio njegov prvi K3 nastup u godini. Završio je trku na 10. mestu, postigavši prvi bod Alfa Romea u sezoni .[33] Nastavio bi ovo sa jedanaestom u Azerbejdžanu.[34][35]

Đovinaci je napustio Alfa Romeo na kraju sezone 2021.[36]

Đovinaci će ostati u sezoni 2022. i takođe će služiti kao rezervni vozač Ferarija zajedno sa Mikom Šumaherom.[37]

Formula E[uredi | uredi izvor]

Đovinaci bi trebalo da se takmiči u Formuli E za Dragon Penske Autosport, zajedno sa Serđom Setom Kamarom. On će se pridružiti seriji za sezonu 2021–2022.[38]

Statistika karijere[uredi | uredi izvor]

Rezultati po sezonama[uredi | uredi izvor]

Sezona Serija Tim Broj trka Pobjede Pol pozicije Najbrži
krugovi 		Podijumi Poeni Pozicija
2012. Formula Kina Eurazija Motosport 18 6 7 6 13 229 1.
Formula Abarh BMV 3 2 0 0 3 0 NK†
2013. Evropska formula 3 Dabl R rejsing 30 0 0 0 0 31 17.
Britanska formula 3 12 2 0 0 7 135 2.
Masters formula 3 1 0 0 0 0 0 10.
2014. Evropska formula 3 Jagonja Ajam Karlin 33 2 2 3 7 238 6.
2015. Evropska formula 3 Jagonja Ajam Karlin 33 6 4 4 20 412.5 2.
Masters formula 3 1 1 1 1 1 N/A 1.
Gran pri Makao 1 0 0 0 0 N/A 4.
Dojče Turenvagen masters Feniks rejsing 2 0 0 0 0 0 25.
2015/16. Le Man Azija Jagonja Ajam Karlin 2 2 1 0 2 51 3.
2016. GP2 Prema rejsing 22 5 2 2 8 211 2.
Le Man Evropa SMP rejsing 1 0 0 0 0 10 24.
Svjetski šampionat u izdržljivosti — LMP2 Ekstim spid motosport 2 0 0 0 1 30 20.
2017. Formula 1 Zauber 2 0 0 0 0 0 22.
Has Test vozač
Ferari
2018. 24 sata Le Mana AF Kors 1 0 0 0 0 N/A 5.
Formula 1 Alfa Romeo Zauber Test vozač
Ferari
2019. Formula 1 Alfa Romeo 21 0 0 0 0 14 17.
2020. Formula 1 Alfa Romeo 17 0 0 0 0 4 17.
2021. Formula 1 Alfa Romeo 22 0 0 0 0 3 18.

† Đovinaci je bio gostujući vozač i nije osvajao bodove.

Rezultati u formuli 1[uredi | uredi izvor]

(trke koje su boldovane označavaju pol poziciju, trke koje su iskošene označavaju najbrži krug)

Godina Tim Šasija Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Vš Poeni
2021. Alfa Rome Alfa Romeo C41 Ferari 065/6 V6 t BAH
12. 		EMI
14. 		POR
12. 		ŠPA
15. 		MON
10. 		AZE
11. 		FRA
15. 		ŠTA
15. 		AUT
14. 		VBR
13. 		MAĐ
13. 		BEL
13. 		HOL
14. 		ITA
13. 		RUS
16. 		TUR
11. 		SAD
11. 		MEK
11. 		BRA
14. 		KAT
15. 		SAU
9. 		ABU
Odu 		18. 3

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b „Antonio Giovinazzi”. eurosport.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  2. ^ „Chinese Grand Prix: Antonio Giovinazzi replaces Pascal Wehrlein for second race”. 3. 4. 2017. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  3. ^ Collantine, Keith (25. 9. 2018). „Giovinazzi will replace Ericsson at Sauber in 2019”. racefans.net. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  4. ^ Salapura, Ivana (16. 11. 2021). „Đovinaci napušta tim Alfa Romea, stiže mladi Kinez”. n1info.com. Pristupljeno 20. 12. 2021. 
  5. ^ „Đovinaci napušta tim Alfa Romea, stiže mladi Kinez”. rts.rs. 16. 11. 2021. Pristupljeno 20. 12. 2021. 
  6. ^ „Antonio Giovinazzi”. eurasiamotorsport.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  7. ^ „Giovinazzi 2012 Formula Pilota China Champion”. eurasiamotorsport.com. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  8. ^ „Nicolas Costa is the new champion. Race 3 to Giovinazzi”. Acisportitalia.it. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  9. ^ „Double R confirms three car FIA F3 European Championship Entry”. doublerracing.co.uk. Arhivirano iz originala 22. 10. 2014. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  10. ^ „Giovinazzi earns Double R's first European Championship points”. doublerracing.co.uk. Arhivirano iz originala 08. 08. 2013. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  11. ^ Arnau, Viñals Vendrell (19. 12. 2013). „Giovinazzi, King, Blomqvist and Gelael with Carlin at F3”. FormulaRapida.net. Arhivirano iz originala 21. 12. 2013. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  12. ^ „Three car British F3 return confirmed for Double R”. doublerracing.co.uk. Arhivirano iz originala 8. 8. 2013. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  13. ^ „Superb Silverstone weekend delivers first win of year for Double R”. doublerracing.co.uk. Arhivirano iz originala 14. 10. 2013. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  14. ^ „Giovinazzi finishes top 10 on Masters of F3 debut”. doublerracing.co.uk. Arhivirano iz originala 17. 7. 2013. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  15. ^ „European F3 runner-up Antonio Giovinazzi gets Prema GP2 seat”. Autosport. 19. 1. 2016. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  16. ^ Beer, Matt. „GP2 Spa: Giovinazzi snatches pole from Prema team-mate Gasly”. Autosport.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  17. ^ Beer, Matt. „Spa GP2: Antonio Giovinazzi completes clean sweep for Prema”. Autosport.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  18. ^ „GP2 Monza: Giovinazzi storms from back to win with last-lap pass”. Autosport.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  19. ^ „GP2 Malaysia: Antonio Giovinazzi takes championship lead with win”. Autosport.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  20. ^ „Gasly braced for 'tough' GP2 title showdown”. GPUpdate.net. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  21. ^ „Gasly crowned GP2 champion, Lynn wins race”. GPUpdate.net. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  22. ^ „The path to F1: how Prema Powerteam conquered the 2016 junior single seater scene”. www.jamesallenonf1.com. Arhivirano iz originala 13. 12. 2016. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  23. ^ „Giovinazzi gets Ferrari simulator run”. 5. 9. 2016. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  24. ^ „Giovinazzi joins Ferrari F1 team as third driver”. 19. 12. 2016. Arhivirano iz originala 27. 07. 2018. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  25. ^ „Pascal Wehrlein not to start at the Australian Grand Prix”. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  26. ^ „Wehrlein suffers scary Race of Champions crash as Vettel wins again”. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  27. ^ „Preview – 2017 Formula One Heineken Chinese Grand Prix & Gulf Air Bahrain Grand Prix”. sauberf1team.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  28. ^ F1, STATS. „Antonio GIOVINAZZI - Involvement • STATS F1”. statsf1.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  29. ^ „Antonio Giovinazzi: Italian to partner Kimi Raikkonen at Sauber next season”. bbc.co.uk. 25. 9. 2018. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  30. ^ „Australia 2019 - Lap by lap”. StatsF1.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  31. ^ „Formula 1 Gulf Air Bahrain Grand Prix 2019 – Race Result”. Formula One. 31. 3. 2019. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  32. ^ „Alfa Romeo to retain Raikkonen and Giovinazzi in unchanged 2021 driver line-up: Formula 1”. formula1.com. 30. 10. 2020. Pristupljeno 30. 10. 2020. 
  33. ^ „Giovinazzi no longer needs Raikkonen as F1 reference – Vasseur”. Autosport. 29. 5. 2021. Pristupljeno 31. 5. 2021. 
  34. ^ „Antonio Giovinazzi: 'I am happy with what we saw in both the qualifying and the race simulations.'”. Motorlat. 4. 6. 2021. Arhivirano iz originala 29. 09. 2022. g. Pristupljeno 10. 10. 2021. 
  35. ^ „Perez wins from Vettel and Gasly, as Hamilton and Verstappen fail to score amid Baku drama”. Formula 1. 6. 6. 2021. Pristupljeno 10. 10. 2021. 
  36. ^ „Alfa Romeo confirm Antonio Giovinazzi will leave the team at the end of the season”. Formula 1. 16. 11. 2021. Pristupljeno 16. 11. 2021. 
  37. ^ „Schumacher and Giovinazzi to fulfil Ferrari reserve role in 2022 | Formula 1”. www.formula1.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  38. ^ „Dragon / Penske Autosport signs Antonio Giovinazzi alongside Sergio Sette Camara”. Formula E. 16. 11. 2021. Pristupljeno 2021-11-25. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Antonio Đovinaci na Vikimedijinoj ostavi.
Sportske pozicije
Pobjednik
Masters formula 3
2015
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Антонио_Ђовинаци&oldid=26812055”