Georgije Kijevski
| Mitropolit Leontije | |
|---|---|
 Mitropolit Kijevski i sve Rusije | |
| Mitropolit kijevski i sve Rusije | |
| Godine | (1062–1072/1073) |
| Prethodnik | Jefrem |
| Naslednik | Jovan II |
Mitropolit Georgije (11. vek) – mitropolit kijevski, navodni autor „Spor sa latinima“.
Bio je poreklom Grk. Po pretpostavci mitropolita Makarija (Bulgakova), Georgije je bio na mestu mitropolita u periodu od 1062-1077. godine, a prema mitropolitu Filaretu (Gumilevskom) - u periodu 1065-1073. godine[1].
Biografija[uredi | uredi izvor]
U Rusiju je stigao iz Vizantije oko 1062. godine. Kao što je jasno iz grčkih natpisa na pečatima koji su mu pripadali („Gospode, pomozi Georgiju, mitropolitu ruskom i Sinkelu“), on je istovremeno bio i član carskog senata u Carigradu i nosio je dvorsku titulu „Sinkel”.
Ime mitropolita Georgija pominje se u „Povesti minulih leta” pod 1072. godinom u priči o prenosu moštiju Borisa i Gleba („Mitropolit je tada bio Georgije”), a pod 1073. („Mitropolit Georgije” bio tada u Grčkoj” - odnosno nalazio se u Vizantiji), kao i u poruci mitropolita Nifonta Kiriku Novgorodcu, gde se pominje vladavina „mitropolita Georgija”. „Ne može, kaže, da ga vaspitava, čak i da hoće da donese spasenje njegovoj duši, čak i da stvori mitropolita ruskog Georgija, ali ga nema nigde.
Umro kasnije od 1073. godine. Njegov naslednik, mitropolit Jovan II, ga je nasledio najkasnije 1077. godine[2].
Književno nasleđe[uredi | uredi izvor]
Mitropolit Georgije ostavio je zapažen trag u istoriji drevne ruske književnosti. Pod njegovim imenom sačuvano je nekoliko poznatih dela.
Georgiju se pripisuje delo, poznato u jedinom spisku s kraja 15. veka i tamo nazvano „Georgije, mitropolit kijevski, nadmetanje sa Latinima, broj 70” (početak: „Pošto je veliki Konstantin primio carstvo od Hrista ...”). „Popis” navodi 27 optužbi protiv „Latina” za kršenje hrišćanskih dogmi. Vlasništvo nad Georgijevim „Popisom“ dovodi u pitanje A. S. Pavlov, koji ga smatra kasnijom kompilacijom iz pisma mitropolita Nikćfora Vladimiru Vsevolodoviču Monomahu i „Priče o seljačkoj i latinskoj veri“ Teodosija Pečerskog. E. E. Golubinski je takođe pripisao Georgiju „Zapovest svetih otaca o ispovedanju sinova i kćeri“, ali ovo pripisivanje nije priznato kao utemeljeno.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Mitropolit Kievskiй Georgiй. «Stяzanie s latinoю»”. Cerkovno-Naučnый Centr "Pravoslavnaя Эnciklopediя" (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2023-12-02.
- ^ „MITROPOLITЫ V ISTORII RUSSKOЙ PRAVOSLAVNOЙ CERKVI | Эnciklopediя Krugosvet”. www.krugosvet.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2023-12-02.