Anglo-zanzibarski rat
| Anglo-zanzibarski rat | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Sultanova palata nakon bombardovanja | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Ujedinjeno Kraljevstvo |
 Zanzibar | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Hari Roson Lojd Metjuz | Kalid ibn Bargaš | ||||||
| Jačina | |||||||
|
1.050 vojnika 3 krstarice 2 topovnjače |
2.800 vojnika 4 artiljerijska oruđa 1 obalska baterija 1 jahta | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| 1 povređen[1] | 500 mrtvih i ranjenih[2] | ||||||
Anglo-zanzibarski rat vodio se između Ujedinjenog Kraljevstva i Sultanata Zanzibar 27. avgusta 1896. Trajao je između 38 i 45 minuta i najkraći je rat u dosadašnjoj pisanoj istoriji.[3]
Rat je izbio nakon što je sultan Hamad ibn Tuvaini, koji je sarađivao sa britanskim kolonijalnim vlastima, umro 25. avgusta 1896. godine, a njegov nećak Halid ibn Bargaš preuzeo vlast državnim udarom. Britanci su na tom položaju želeli Hamuda ibn Muhameda, jer su verovali da će sa njim lakše sarađivati, pa su zato Bargašu dostavili ultimatum o abdikaciji. Na to je on okupio vojsku od oko 2.800 ljudi i uzeo sultanovu naoružanu jahtu usidrenu u luci. Dok su njegovi ljudi postavljali odbranu oko palate, Britanci su u luci pokrenuli pet ratnih brodova, a na kopno su poslali odrede marinaca koji je trebalo da pruže podršku lojalističkoj zanzibarskoj vojsci od 900 ljudi.
Iako je sultan u poslednjim trenucima pokušao da pregovara o miru preko američkih predstavnika na ostrvu, nakon isteka ultimatuma, u devet sati ujutro, Britanci su iz bojnih brodova otvorili vatru prema sultanovoj palati. Sultanova jahta je potopljena, a palata je počela da se urušava izazivajući tako i ljudske žrtve. Bargaš je pobegao u nemački konzulat gde je dobio azil. Paljba je prestala nakon 45 minuta.
Britanci su zahtevali izručivanje sultana, ali on je 2. oktobra pobegao sa ostrva. Živeo je u Dar es Salamu (Tanzanija) dok nije uhvaćen 1916. Kasnije je oslobođen i dozvoljeno mu je da živi u Mombasi gde je umro 1927. godine.
Rat je imao oko 100 žrtava sa lojalističke strane i oko 500 sa protivničke. Pobednici, Britanci, su od zanzibarske vlade tražili reparacije kako bi pokrili troškove bombardovanja zemlje.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Hernon, Ian (2003). Britain's forgotten war colonial campaigns of the 19th century. Stroud: Sutton. ISBN 9780750931625. OCLC 494660551.
- ^ Bennett, Norman R. (Norman Robert), 1932- (1978). A history of the Arab State of Zanzibar. London: Methuen. ISBN 9780416550801. OCLC 4572709.
- ^ Guinness world records 2008. Glenday, Craig., Guinness World Records Limited. [United States]: Guinness World Records. 2007. ISBN 9781904994190. OCLC 141386208.
