Epitafi Sretenovićima na groblju Vranjača u Rtarima
| Dragačevski epitafi | |
|---|---|
 Spomenik Sretenu Gavriloviću | |
| Opšte informacije | |
| Mesto | Rtari |
| Opština | Opština Lučani |
| Država |  Srbija |
| Vreme nastanka | 19. vek-20. vek |
Epitafi Sretenovićima na groblju Vranjača u Rtarima predstavljaju značajna epigrafska i familijarna svedočanstva prepisana sa starih nadgrobnih spomenika u donjodragačevskom selu Rtari, Opština Lučani.[1][2][3]
Sretenovići iz Rtara[uredi | uredi izvor]
Sretenovići vode poreklo od Sretena Gavrilovića (†1842) koji se u nekim dokumentima vodi i kao Zagić ili Savić.[2] Nije poznato odakle je Sreten došao u Rtare, ali je moguće da je bio u bliskim srodničkim odnosima sa Simom Puhovcem, pretkom rtarskih Milovanovića.[2]
Sreten je sa suprugom Jovankom imao dvoje dece - Spasoja i Martu. Spasoje je imao suprugu koja se takođe zvala Marta, a koja je po knjizi venčanih bila ćerka nekog Marka iz Turske.[2] Spasoje i Marta imali su sinove Aksentija, Aleksu, Jevta, Miladina, Nikolu, Filipa i ćerku Ilku. Druga Spasojeva supruga bila je Stana, supruga počivšeg Milisava Obrenovića iz Markovice.[2]
Od svih Sretenovih i Martinih sinova jedino je Nikola, sa suprugom Đurđijom (imali su sedmoro dece), imao muške potomke. Njihovi sinovi Radomir i Radosav poginuli su istog dana - 9. avgusta 1914. godine, na samom početku Prvog svetskog rata.[2]
Sin Obrad se posle Drugog rata preselio u Klisuru, gde se „prizetio” u kuću Mihaila Krlovića.[2]
Sretenovići danas žive u Rtarima, Čačku i Beogradu. Slave Stevanjdan.[2]
Epitafi na spomenicima Stevanovićima[uredi | uredi izvor]
Spomenik Sretenu Gavriloviću (†1842)
- Ovde počiva
- SRETEN Gavrilović
- ž. 50 g umro 1842[3]
Spomenik Sretenovićima iz Rtara – Spasoju, Stani, Aleksi i Jeleni
- Ovde počiva telo pokojnog
- SPASOJA Sretenovića iz Rtara
- pož. 62 god umro ....
- Supruga mu STANA
- pož. 58 god umrla ....
- Sin im
- ALEKSA
- pož. 66 godina a umro 1916 god.
- JELENA
- supruga Alekse
- pož. 40 g a umrla 1908 g
- Ovaj spomen podiže svom rodu
- Obrad Sretenović
- sa svojom decom[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Stojić, Nikola Nika (2011). Dragačevski epitafi : zapisi sa nadgrobnika i krajputaša (2. dopunjeno izd.). Čačak: Međuopštinski istorijski arhiv. ISBN 978-86-80609-45-4.
- ^ a b v g d đ e ž Nedović, Radisav (1983). Rtari. Rtari: Mesna zajednica.
- ^ a b v Nedović, Radisav (1995). Kameni letopis Rtara : groblja, nadgrobnici, krajputaši i spomen-obeležja. Čačak: Međuopštinski istorijski arhiv.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Nedović, Radisav (1983). Rtari. Rtari: Mesna zajednica.
- Nedović, Radisav (1995). Kameni letopis Rtara : groblja, nadgrobnici, krajputaši i spomen-obeležja. Čačak: Međuopštinski istorijski arhiv.
- Dragačevo : naselja, poreklo stanovništva, običaji. Beograd: Službeni glasnik : SANU. 2010. ISBN 978-86-519-0718-3.
- Nedović, Radisav (1998). Rtarski rodovi. Čačak: Štamparija "Bajić".
- Nedović, Radisav (1998). Rtarske čitulje. Čačak: Štamparija "Bajić".
- Stojić, Nikola Nika (2011). Dragačevski epitafi : zapisi sa nadgrobnika i krajputaša (2. dopunjeno izd.). Čačak: Međuopštinski istorijski arhiv. ISBN 978-86-80609-45-4.
- Slavković, Joviša M. (2017). Stanovništvo Dragačeva. Guča: Biblioteka opštine Lučani. ISBN 978-86-88197-29-8.
- Nikolić, Radojko (2018). Kamena knjiga predaka: o natpisima sa nadgrobnih spomenika zapadne Srbije (PDF) (2. dopunjeno izd.). Čačak: Narodni muzej. ISBN 978-86-84067-63-2.